Μαθήματα ζωής και… οδήγησης

Οσο παράξενο κι αν φανεί, άλλο τόσο ενδιαφέρον προκαλεί: η ρετρό διάθεση της τελευταίας ταινίας μυθοπλασίας του Βιμ Βέντερς «Ολα θα πάνε καλά» («Everything will be fine», Γερμανία / Καναδάς / Σουηδία / Γαλλία / Νορβηγία 2015), που μου έφερε στον νου χολιγουντιανά μελοδράματα σαν εκείνα που γύριζε τη δεκαετία του 1950 στην Αμερική ένας άλλος Γερμανός, ο Ντάγκλας Σερκ, έρχεται σε πλήρη αντιπαραβολή με το εκσυγχρονισμένο σύστημα στο οποίο η ταινία γυρίστηκε: το τρισδιάστατο.

Ο ίδιος ο Βέντερς είπε ότι γύρισε το «Ολα θα πάνε καλά» σε 3D διότι ήθελε να δει αν μπορούσε να μεγεθύνει τον τραυματισμένο ψυχισμό των κεντρικών ηρώων του, ενός φιλόδοξου και κάπως αλαζόνα συγγραφέα (Τζέιμς Φράνκο) και μιας σιωπηλής γυναίκας (Σαρλότ Γκενσμπούρ) της οποίας το παιδί σκοτώνεται στην αρχή της ιστορίας εξαιτίας του πρώτου. Τι θα μπορούσε να συμβεί αν τα δύο αυτά πρόσωπα τα οποία συνδέει ένα τόσο τραγικό γεγονός πλησιάσουν το ένα το άλλο;

Εφόσον είχα την τύχη να δω την ταινία στην κανονική μορφή της στο τελευταίο Φεστιβάλ Βερολίνου, μπορώ να πω ότι η χρήση του 3D πετυχαίνει τον στόχο του σκηνοθέτη συν το ότι ως σύνολο το «Ολα θα πάνε καλά» είναι από μόνo του μια μικρή εμπειρία, κάπου ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα. Τα παστέλ χρώματα, η «εκτός χρόνου» ατμόσφαιρα και η μουσική του Αλεξάντρ Ντεσπλά «δένουν» σε ένα πολύ τρυφερό και αγνό σύνολο.

Mόνο πoυ δυστυχώς στην Ελλάδα αυτή η ταινία, που μάλιστα δίνει άλλες διαστάσεις σε ένα σύστημα ταυτισμένο κυρίως με ανούσιες περιπέτειες, όπου το θέαμα είναι πάντα το ίδιο, δεν θα παιχτεί τελικά στο σύστημα με το οποίο γυρίστηκε παρά μόνο δισδιάστατη. Κάτι που ακυρώνει πλήρως την όποια καλλιτεχνική προσπάθεια του δημιουργού της.

Στην αισθηματική περιπέτεια «Μαθήματα οδήγησης» («Learning to drive», ΗΠΑ, 2015) η Πατρίτσια Κλάρκσον υποδύεται μια νεοϋορκέζα κριτικό λογοτεχνίας που, παρατημένη καθώς είναι από τον σύζυγό της (Τζέικ Γουέμπερ), βρίσκει τον ιδανικό «θεραπευτή» στο πρόσωπο του δασκάλου της στην οδήγηση (Μπεν Κίνγκσλεϊ). Μικρού βεληνεκούς αλλά πολύ χαριτωμένη αισθηματική κομεντί, γυρισμένη κατά ένα μεγάλο μέρος μέσα στο εσωτερικό του εκπαιδευτικού αυτοκινήτου.

Σε κερδίζει με την ειλικρίνειά της ενώ αναζητεί κοινά σημεία ανάμεσα σε ανθρώπους που εκ πρώτης όψεως δεν έχουν ουδεμία σχέση μεταξύ τους. Για μένα η καλύτερη ταινία της ισπανίδας σκηνοθέτριας Ιζαμπέλ Κοϊξέτ («Η μυστική ζωή των λέξεων», «Ελεγεία»), που προσωπικά ποτέ δεν με ενθουσίασε.

Στην ισπανική κωμωδία «Τρεις γάμοι σ’ έναν μήνα» («Tres bodas de mas», 2013) μια νόστιμη αλλά ολίγον τι άχαρη κοπέλα με γυαλάκια (Ινμα Κουέστα) αποφασίζει να πάρει το αίμα της πίσω ως γυναίκα όταν δέχεται τρεις προσκλήσεις γάμου από τρεις πρώην συντρόφους της. Νηπιακής αντίληψης (και εκτέλεσης) αισθηματική περιπέτεια, στην οποία το μόνο καλό στοιχείο είναι η παρουσία της (πάντα καλής) Ρόσι Ντε Πάλμα σε ρόλο προπονήτριας πυγμαχίας! Αλλά φυσικά δεν αρκεί για να σώσει τίποτε. Η σκηνοθεσία είναι κάποιου Χαβιέρ Ρουίζ Καλδέρα.

Επανεκδόσεις

Αποκλειστικά στη Ριβιέρα των Εξαρχείων «Η κυρία από τη Σανγκάη» («The lady from Shanghai», HΠA, 1947) του Ορσον Γουέλς, με τον ίδιο στον ρόλο του ναυτικού που σαγηνεύεται από μια πανέμορφη αλλά «δηλητηριώδη» γυναίκα (Ρίτα Χέιγουορθ).

Στην ανθολογία του παγκόσμιου σινεμά η σκηνή με τους καθρέφτες.

Στον Ζέφυρο των Πετραλώνων επαναπροβάλλεται «Η ταβέρνα της Τζαμάικα» («Jamaica Inn», Αγγλία, 1939) του Αλφρεντ Χίτσκοκ που τοποθετείται στην Αγγλία του 1880 και παρακολουθεί την προσπάθεια ενός ανθρώπου να εξαρθρώσει μια ομάδα λαθρεμπόρων.

Πρόκειται για την τελευταία ταινία του Χίτσκοκ στην Αγγλία, πριν από τη «μετάθεσή» του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με τους Ρόμπερτ Νιούτον, Μορίν Ο’ Χάρα, Τσαρλς Λότον.