Το «πάγωμα» της ολοκλήρωσης του Μνημονίου εξασθενεί τις αντοχές κράτους, πολιτών και τραπεζών. Το υπουργείο Οικονομικών, αντί να αναλάβει σοβαρές διαπραγματευτικές πρωτοβουλίες, επιτίθεται στην πραγματικότητα με ένα θέατρο του παραλόγου που οργανώνει για την αυτοπροβολή του ο Γιάνης Βαρουφάκης. Η τρόικα (και ας εγκαταλείψουμε τη γελοιότητα του παιχνιδιού με τα ονόματα…) δεν ανησυχεί. Περιμένει την πλήρη εξασθένηση κράτους, πολιτών και τραπεζών προκειμένου να απαιτήσει ως «αντάλλαγμα» της (νέας) διάσωσης ένα (νέο) πακέτο παραδειγματικών μέτρων.
Τι θα κάνει τότε ο Βαρουφάκης; Θα σηκώσει το λάβαρο της δραχμής; Προφανώς όχι. Οχι γιατί θα τρομάξει (αν και θα έπρεπε). Αλλά γιατί εθνικό νόμισμα χωρίς συμφωνία πρόσδεσης στο ευρώ δεν μπορεί να υπάρξει και άρα, αν κυκλοφορήσει, θα υποτιμηθεί 1.000% σαν τα νομίσματα της Αφρικής. Αυτή τη συμφωνία, παρά τις φήμες, δεν θα την προσφέρει κανείς στην Ελλάδα γιατί ισοδυναμεί με αμφισβήτηση του αρραγούς χαρακτήρα της ευρωζώνης. Ας ξεχάσουμε λοιπόν τη δραχμή ως «ελληνική απειλή». Η δραχμή απαιτεί προετοιμασία, σχέδιο και συμφωνία με την Ευρώπη. Πού είναι όλα αυτά; Ούτε καν ασκήσεις επί χάρτου δεν υπάρχουν. Μόνο ψευτονταηλίκια για τον ταλαίπωρο τον κοσμάκη (και ένα γελοίο σχέδιο διπλού νομίσματος του Levy Institute…).
Ο χρόνος των ψευδαισθήσεων γρήγορα θα στερέψει και τότε η μοναδική επιλογή θα είναι μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» που θα στηθεί μέσα σε μια νύχτα με ΝΔ, ΠαΣοΚ, Ποτάμι και τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ για να ψηφίσει την ταπείνωση με αντάλλαγμα την επιβίωση. Ο Πρωθυπουργός πρέπει να λάβει δραστικές αποφάσεις για να αποτρέψει τον εγκλωβισμό της χώρας σε μια άνευ όρων συνθηκολόγηση. Ανθρωποι με γνώση των ευρωπαϊκών κανόνων (και όχι γραφικές περιπτώσεις όπως ο υπουργός Οικονομικών…) πρέπει να επιστρατευθούν. Νέες θυσίες δεν θα αποφευχθούν. Μπορούν όμως να μετριαστούν. Και κυρίως μπορεί να αποφευχθούν ο διασυρμός και ο εξευτελισμός στους οποίους μας οδηγεί το «βαρουφιάσκο» μιας ανόητης και αδιανόητης διαπραγμάτευσης.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
