Η νέα ρύθμιση για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία ήταν μια αναπόφευκτη αλλά και αναγκαία επιλογή στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην οικονομία. Δίνει μια ακόμα ευκαιρία σε όσους αδυνατούσαν να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους, να το κάνουν χωρίς δυσβάστακτές προσαυξήσεις, αλλά και στα δημόσια ταμεία να μαζέψουν ένα μέρος των διαφυγόντων εσόδων. Βέβαια μαζί με τους πράγματι ανήμπορους να πληρώσουν επιβραβεύονται και όσοι είχαν τη δυνατότητα, αλλά απέφευγαν εκ συστήματος να πληρώσουν.

Δυστυχώς παρά τα όσα έχουν συμβεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, η φοροαποφυγή και η εισφοροδιαφυγή, παραμένουν ως εθνικό μας σπόρ. Με την ανοχή μέρους τουλάχιστον του πολιτικού μας συστήματος που μονίμως αναγγέλλει ως πρώτη προτεραιότητα του την πάταξη της φοροδιαφυγής, για να διαπιστώσουμε στο τέλος, ότι οι μόνοι συνεπείς φορολογούμενοι, είναι οι συνήθως ύποπτοι μισθωτοί, που δεν μπορούν να αποκρύψουν τα εισοδήματα τους. Ας μην ξεχνάμε ότι την αντίληψη αυτή σιγοντάρισαν και υπέθαλψαν και πολλά στελέχη της σημερινής κυβέρνησης που πρωτοστατούσαν στο κίνημα του “δεν πληρώνω” και σήμερα μας καλούν να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας.

Όσο αναγκαία λοιπόν κι αν είναι η σημερινή ρύθμιση, πρέπει επιτέλους κάποια στιγμή να τελειώνουμε με αποφάσεις που επιβραβεύουν αυτούς που αποφεύγουν να συμβάλλουν, στο μέτρο του δυνατού, στα δημόσια έσοδα. Όπως είναι καιρός να τελειώνουμε με αυτό το δαιδαλώδες και αναποτελεσματικό φορολογικό και εισπρακτικό σύστημα που διευκολύνει όσους είναι επιρρεπείς στη φοροδιαφυγή.

Λύσεις υπάρχουν και δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε την …πυρίτιδα. Αρκεί να ακολουθήσουμε τα παραδείγματα άλλων χωρών που έχουν λύσει αυτά τα προβλήματα, στο μεγαλύτερο βαθμό τουλάχιστον, εδώ και χρόνια.Αρκεί η πολιτική βούληση να μην εξαντλείται στις υποσχέσεις και στα λόγια, αλλά να μετατραπεί σε καθημερινή πράξη.

ΤΟ ΒΗΜΑ