Μία από τις παραμέτρους που έθεσε ο ιδιοκτήτης της τριώροφης κατοικίας στα αρχιτεκτονικά γραφεία K-studio και Vois, όταν τους ανέθεσε τον σχεδιασμό του σπιτιού του στην Εκάλη, ήταν η επιθυμία να υπάρχουν σαφείς αναφορές σε εκείνο το πρώτο «ιδανικό σπίτι» των παιδικών του χρόνων στην Αμερική.
Η εικόνα που έχουμε για το σπίτι που φιλοξένησε τα πρώτα χρόνια της ζωής μας στηρίζεται πολύ συχνά σε αναμνήσεις διαστρεβλωμένες από τον χρόνο και αλλοιωμένες από τη διαφορά «κλίμακας» που υπάρχει ανάμεσα σε ένα κτίριο και στα μάτια ενός παιδιού. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, ο ιδιοκτήτης διέθετε πολλές φωτογραφίες μέσα από τις οποίες παρουσιαζόταν ξεκάθαρα ένα είδος αρχιτεκτονικής που αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1950.

Κάπως έτσι, τα αρχιτεκτονικά γραφεία k-studio και VOIS, αφού επιστράτευσαν όλη τη σχετική βιβλιογραφία, άρχισαν να σχεδιάζουν. Το αποτέλεσμα, ένα σπίτι 250 τ.μ. που ξεδιπλώνεται σε τρία επίπεδα (υπόγειο, ισόγειο και α´ όροφος). Η γεωμετρία του χώρου προέκυψε από την ανάγνωση του οικοπέδου σε συνδυασμό με τους όρους δόμησης και τον προγραμματισμό, που απαιτούσε τρία υπνοδωμάτια.

Και εσωστρεφής και εξωστρεφής
Η κατοικία στην μπροστινή όψη της δημιουργεί μια κατακόρυφη, εσωστρεφή και αυστηρή αίσθηση, ενώ το πίσω μέρος της κινείται σε έναν οριζόντιο άξονα, όπου υπάρχει απόλυτη εξωστρέφεια, με ανοίγματα προς τον κήπο και με μία οριζόντια πέργκολα μήκους 14 μέτρων με μονοκόμματο δοκάρι.
Ο σχεδιασμός του ισογείου είχε στόχο την εναλλαγή των χώρων ανάλογα με τον καιρό και τις εποχές του χρόνου, που σημαίνει πως τον χειμώνα η κατοικία λειτουργεί ως ένα εσωστρεφές κέλυφος, ενώ μόλις μπαίνει η άνοιξη το κέλυφος διασπάται και ανοίγεται προς τον κήπο. Με αυτόν τον τρόπο το ισόγειο των συνολικά 83 τ.μ., που περιλαμβάνει κουζίνα, τραπεζαρία και καθιστικό, ανοίγει προς τον κήπο και ενσωματώνει τον υπαίθριο χώρο. Τα βασικά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν ήταν σκούρα πετρώματα και ξύλο κόκκινου κέδρου, χαρακτηριστικά στοιχεία της αμερικανικής αρχιτεκτονικής.
Προτιμήθηκαν φυσικά υλικά, επιλεγμένα έτσι ώστε με την πάροδο του χρόνου να μη γερνούν αλλά να ωριμάζουν όμορφα. Το επίχρισμα από κουρασάνι, παραδοσιακό κονίαμα γνωστό από την αρχαιότητα, που χρησιμοποιήθηκε στους εξωτερικούς τοίχους, αποκτά σταδιακά μια ιδιαίτερη πατίνα. Οι ξύλινες επιφάνειες, για τις οποίες επελέγησαν κόκκινος κέδρος και αμερικανική καρυδιά, μεταμορφώνονται με το πέρασμα του χρόνου, ενώ η πέτρα basaltina ισχυροποιεί την ενότητα του ύφους μεταξύ εξωτερικού και εσωτερικού χώρου.
Διαβάστε περισσότερα εδώ