Δεν έχει περάσει μεγάλο διάστημα από την δήλωση του 66χρονου γάλλου ηθοποιού Ζεράρ Ντεπαρντιέ ότι πίνει μέχρι και 14 μπουκάλια κρασί την ημέρα. Ωστόσο νέες σοκαριστικές λεπτομέρειες για τον ταραχώδη βίο του έρχονται στο φως της δημοσιότητας μέσα από την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Και κάπως έτσι συνέβη».

Ο βραβευμένος ηθοποιός γράφει για τα άσχημα παιδικά χρόνια που βίωσε και πώς εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε η οικογένειά του αναγκάστηκε να κλέβει για να επιβιώσει. Γεγονός που τον οδήγησε στη φυλακή όταν ήταν μόλις 16 χρόνων, καθώς είχε κλέψει ένα αυτοκίνητο.

Αφήνει έκπληκτος τους αναγνώστες με την αποκάλυψη-εξομολόγηση πως πολύ νωρίτερα, στην τρυφερή ηλικία των 10 ετών, και ενώ έμοιαζε με έφηβο 15 ετών, κατάλαβε πως οι άνδρες ελκύονταν από τον ίδιο, με αποτέλεσμα να του ζητάνε σεξ και εκείνος χρήματα ως αντάλλαγμα.

Ο ίδιος γράφει πως κάποτε αναγκάστηκε να βοηθήσει έναν άνδρα να ξεθάψει δύο πτώματα από ένα κοιμητήριο, ώστε να κλέψουν τα παπούτσια τους και τα κοσμήματα τους. Η περιγραφή της ζωής του συνεχίζεται και φτάνει στον Μάιο του 1968, όπου έκλεβε ρολόγια και χρήματα από φοιτητές που συμμετείχαν στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις.

Ο Ντεπαρντιέ δεν παραλείπει να αναφερθεί στον ομοφυλόφιλο κυνηγό ταλέντων, ο οποίος τον «έσωσε από την ανέχεια», προτού γράψει για τον γάμο του με την Ελίζαμπεθ Γκινιό, γόνο πλούσιας οικογένειας από το Παρίσι, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά και χώρισαν έπειτα από μερικά χρόνια κοινού βίου.

Τι και αν απέκτησε ακόμα δύο παιδιά με δύο διαφορετικές γυναίκες, και η καριέρα του ως ηθοποιός είχε ήδη εκτοξευτεί, στον ρόλο του πατέρα πάντα υστερούσε. Δεν μπόρεσε ποτέ να πει στα παιδιά του «σ’αγαπώ», γεγονός για το οποίο θεωρεί υπαίτιο τον δικό του πατέρα, Ντεντέ, λόγω των άσχημων παιδικών χρόνων που πέρασε. «Ξέρω πώς να λέω τα λόγια των άλλων, αλλά όταν πρόκειται για τα δικά μου, εγώ είμαι ο γιος του Ντεντέ».

Και η ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται με τον γιο του Γκιγιόμ να διαπράττει ληστείες, να φυλακίζεται και τελικά να καταλήγει από ιογενή πνευμονία το 2008, σε ηλικία μόλις 37 χρόνων.

Σημαντική θέση στη ζωή του κατέχει πλέον η φιλία που τον συνδέει από το 2008 με τον ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και την οποία δε θα μπορούσε να παραλείψει από την αυτοβιογραφία του.«Συναντηθήκαμε πρώτη φορά το 2008, και αμέσως δέσαμε, επειδή είχαμε πολλά κοινά. Νομίζω ότι αναγνώρισε σε μένα την χούλιγκαν πλευρά μου. Το γεγονός ότι με είχαν μαζέψει από το πεζοδρόμιο λιώμα.Όπως και σε μένα, έτσι και σε εκείνον κανένας δεν θα στοιχημάτιζε ούτε δεκάρα πάνω μας, όταν ήμασταν σε ηλικία 15 ετών. Μιλάμε συχνά με τον Πούτιν. Μιλάω, κάποιος τα μεταφράζει στα Ρώσικα, και τα στέλνει στον Βλαντιμίρ. Του στέλνω γράμματα που μιλάνε για τα πάντα. Τον διασκεδάζουν και μου απαντάει.»