Από μεταφραστής, συγγραφέας και από συγγραφέας… στην αφάνεια: Αυτό ισχύει στην περίπτωση της «Πάπισσας Ιωάννας» και του Εμμανουήλ Ροΐδη, που λόγω μετάφρασης, συγγραφέας του έργου έγινε ο μεταφραστής του, ο Λόρενς Ντάρελ.
Με αφορμή τη σκηνική μεταφορά του μυθιστορήματος (γράφτηκε το 1866) από τον Δημήτρη Μαυρίκιο (στην Πειραιώς 260, στις 30-31 Ιουλίου) επανήλθε το ζήτημα των «λογοτεχνικών ελγινείων» μέσα από μια σειρά εξωφύλλων που κυκλοφορούν ανά τον κόσμο και σε όλες τις γλώσσες.
Παρατηρώντας κανείς προσεκτικά τις εκδόσεις, το όνομα του Ροΐδη …χάνεται για να αντικατασταθεί από εκείνο του μεταφραστή. Η «Πάπισσα Ιωάννα» κυκλοφορεί επισήμως και πουθενά ο Ροΐδης.
Ενα από τα κορυφαία βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, χάνει την ελληνική του ταυτότητα.
Ακούει κανείς;
Δείτε τη σχετική συλλογή των εξωφύλλων ξένων εκδόσεων του έργου
