Η ιστορία της «μικρής ΔΕΗ», δηλαδή η διάλυση της ΔΕΗ, είναι άλλο ένα χρονικό σε μια πορεία σταδιακής χειραγώγησης της χώρας. «Και γιατί να θέλουν οι ξένοι να μας ελέγχουν; Τόσο σπουδαίοι είμαστε;» ρωτούν οι λεγόμενοι φιλελεύθεροι. Προτού εξετάσουμε πόσο σπουδαίοι είμαστε, ας υπενθυμίσουμε ότι η αγορά ενέργειας είναι ήδη απελευθερωμένη και λειτουργεί υπό τις προϋποθέσεις που θέτει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Υπάρχουν ανεξάρτητοι παραγωγοί, αλλά ασφαλώς η Ελλάδα δεν είναι βιομηχανική χώρα 60-80 εκατομμύρια καταναλωτών η οποία μπορεί να υποστηρίζει (ή ακόμη και να επιβάλλει) τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε τέσσερις-πέντε εταιρείες ενέργειας «τύπου ΔΕΗ».
Η ΔΕΗ είναι μικρομεσαία εταιρεία ενέργειας για τα ευρωπαϊκά δεδομένα και αν «σπάσει», τότε ουσιαστικά θα δημιουργηθούν δύο «μικρές ΔΕΗ» χωρίς ιδιαίτερες δυνατότητες. Ως εκ τούτου, εκείνο που προωθείται είναι μόνο η διευκόλυνση της εισόδου ξένων συμφερόντων. Γιατί γίνονται όλα αυτά αφού η ενέργεια θα είναι ακριβότερη ενώ η επιδότηση που θα απαιτείται για να παραμείνουν όρθιες οι εταιρείες θα είναι μεγαλύτερη; Προφανώς γιατί υπηρετείται ο στόχος να ελεγχθεί η αγορά ενέργειας από μεγάλους ευρωπαϊκούς «παίκτες». Η σκοπιμότητα ενός τέτοιου στόχου δεν αποτελεί γρίφο.
Η Ελλάδα δεσπόζει στη Νότια Ενεργειακή Ζώνη που εκτείνεται από το Ισραήλ ως τη Θάσο. Το μέλλον της ΔΕΗ (όπως, ίσως, και το μέλλον των τραπεζών…) ενδεχομένως συνδέεται με τη νευραλγική θέση της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό χάρτη της ενέργειας του 2020 και του 2030. Τα ευρωπαϊκά κέντρα ισχύος αντιλαμβάνονται ότι η Αθήνα κατοχυρώνει ισχυρό ρόλο στην ευρωπαϊκή πολιτική ενέργειας της επόμενης δεκαετίας και σκέφτονται ότι μάλλον δεν είναι καλή ιδέα να της επιτρέψουν να τον ασκήσει μόνη της. Ας το συνειδητοποιήσει αυτό η ελληνική κυβέρνηση και ας ενεργοποιήσει ποικιλοτρόπως τις πραγματικές δυνατότητες που ήδη διαθέτει η χώρα, διότι μόνο «μικρά μυαλά» μπορεί να θεωρούν πρόοδο τη «μικρή ΔΕΗ».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
