Αμα το δει κανείς ως σενάριο, μοιάζει με κωμωδία. Αλλά δεν είναι. Αντιθέτως, είναι τραγωδία: να αφήνεις ελεύθερο έναν από τους πιο επικίνδυνους τρομοκράτες της χώρας και μετά να πληρώνεις τους πολίτες να τον βρούν για σένα! Και η τραγωδία δεν πλήτει μόνον το εσωτερικό αίσθημα ασφαλείας αλλά και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας, στις οποίες τώρα ξυπνούν φοβερά φαντάσματα του παρελθόντος – είναι το μόνο που μας έλλειπε αυτή την ώρα.
Φυσικά η υπόθεση πλήττει και τον προϋπολογισμό: φτάνει σε λίγες μέρες η Τρόικα και θα θέλει… ισοδύναμα μέτρα για τα τέσσερα αυτά εκατομμύρια. Την ίδια στιγμή, άραγε, κρύβει κάτι το γεγονός ότι ο αρμόδιος υπουργός Νίκος Δένδιας δεν διευκρίνησε το φόρο που έχουν τα τέσσερα εκατομμύρια ευρώ με τα οποία προκήρυξε τους τρομοκράτες; Ισως. Μπορεί στο τέλος να είναι τέτοιοι οι φόροι που οι υποψήφιοι παραλήπτες των χρημάτων να… βάλουν κι απ’ την τσέπη τους!
Τη στιγμή όμως που συμβαίνουν όλα αυτά, δεν μπορεί παρά να σταθεί κανείς στο γεγονός ότι οι καταδικασμένοι ως αρχηγός και υπαρχηγός της 17Νοέμβρη, οι Γιωτόπουλος και Κουφοντίνας, με δηλώσεις τους μέσα από τη φυλακή, σπεύδουν όχι απλώς να αποκηρύξουν τον Ξηρό και να δηλώσουν ότι η δολοφονική οργάνωση τελείωσε οριστικά το 2002, αλλά και να αφήσουν αιχμές και τον ρόλο του και για τις συνθήκες αποφυλάκισής του. Θέλουν άραγε κάτι να προλάβουν;
Με το χρέος να εξακολουθεί να ανεβαίνει, όπως δείχνουν τα τελευταία στοιχεία, και τις επιπτώσεις από την πολιτική “σωτηρίας” να διαλύουν μέρα με τη μέρα την Ελλάδα, η χώρα χάνει πια τη γη κάτω απ’ τα πόδια της. Οποιος δεν το βλέπει, απλώς εθελοτυφλεί. Γι αυτό και η υπόθεση Ξηρού σπέρνει τον τρόμο μιας πρωτοφανούς δυνατότητας αποσταθεροποίησης: επειδή τονίζει την υφιστάμενη εκτεταμένη αστάθεια και προστίθεται σε αυτήν. Υπογραμίζει το ενεδρεύων χάος. Δείχνει τη γύμνια του κράτους που δεν μπορεί να εκπληρώσει πια στοιχειωδώς το ρόλο του και το μόνο που ξέρει να κάνει με επάρκεια – εν προκειμένω ζηλευτή – είναι το να βασανίζει όλο και πιο άσχημα τους πολίτες του, σε μία άδικη και, κυρίως, αδιέξοδη πορεία στην οποία η Ελλάδα διαλύεται για χάρη των γερμανικών συμφερόντων και της σταθερότητας ενός νομίσματος το οποίο έχει καταστεί το ίδιο πια μέγας τρομοκράτης.
Τελικά, αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα επιχειρεί να καρπωθεί ο φυγάς δολοφόνος, οι απειλές του οποίου στρέφονται φυσικά πριν απ’ ολα στην ίδια τη χώρα που έπεσε ήδη θύμα τους, ανεξάρτητα με το αν και πότε αυτές θα γίνουν πράξη. Αν γίνουν, το κόστος για την Ελλάδα θα είναι πάρα πολύ υψηλό. Ας μην κοροϊδευόμαστε: θα πρόκειται σαφώς για άγρια προβοκάτσια εναντίον της Ελλάδας. Προβοκάτσια της οποίας ουδείς μπορεί να γνωρίζει τις πλήρεις επιπτώσεις.
Ομως, σε αυτή την πορεία καταστροφής που προαναγγέλλει η νέα τρομοκρατία, τα όπλα του Ξηρού δεν είναι μόνον εκείνα με τα οποία απειλεί ο ίδιος να χτυπήσει. Είναι κυρίως εκείνα που του δίνει αυτή η αδιέξοδη, καταστρεπτική πορεία, στην οποία εξακολουθούν να επιμένουν τόσο οι “σωτήρες” αυτού του τόπου, όσο και οι κυβερνώντες μας. Είναι η πρωτοφανής απελπισία στην οποία αυτός ο τόπος άδοξα και αμαχητί βυθίστηκε. Εκεί βρίσκεται η μήτρα της τραγωδίας.
