Ατυχής η ειρωνεία του πρύτανη
Διάβασα με προσοχή το άρθρο του φίλου πρύτανη Α.Π.Θ. Γιάννη Μυλόπουλου στην ηλεκτρονική έκδοση του «Βήματος» της 8ης Αυγούστου. Διαφωνώ φυσικά μαζί του στα περί κατάργησης των δημοκρατικών διαδικασιών ή της δήθεν αντισυνταγματικότητας στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο. Άσχετα από το ποιος έχει δίκιο στα σημαντικά αυτά ζητήματα, θεωρώ ατυχή τη διάχυτη ειρωνεία του πρύτανη στο άρθρο αυτό, που βέβαια δεν τον εμποδίζει να γράψει και μια – ίσως πικρή – αλήθεια

Διάβασα με προσοχή το άρθρο του φίλου πρύτανη Α.Π.Θ. Γιάννη Μυλόπουλου στην ηλεκτρονική έκδοση του «Βήματος» της 8ης Αυγούστου. Διαφωνώ φυσικά μαζί του στα περί κατάργησης των δημοκρατικών διαδικασιών ή της δήθεν αντισυνταγματικότητας στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο. Άσχετα από το ποιος έχει δίκιο στα σημαντικά αυτά ζητήματα, θεωρώ ατυχή τη διάχυτη ειρωνεία του πρύτανη στο άρθρο αυτό, που βέβαια δεν τον εμποδίζει να γράψει και μια – ίσως πικρή – αλήθεια: Οι (κατά το Γ. Μυλόπουλο) ανιδιοτελείς πολίτες της Θεσσαλονίκης που, συμφωνώντας με το Γιάννη Μπουτάρη, πιστεύουν ότι επιβάλλεται μεταρρύθμιση των ΑΕΙ της χώρας, γνωρίζουν, σε μεγάλο τους ποσοστό, από προσωπικά βιώματα τον τρόπο λειτουργίας των πανεπιστημίων στο εξωτερικό (και μάλιστα σε χώρες με μεγαλύτερη δημοκρατική παράδοση από την Ελλάδα). Αυτό σίγουρα δεν συντρέχει για πολλούς αυτόχθονες πανεπιστημιακούς, που στερούνται ανάλογης εμπειρίας.
Διαφωνούν με την πρακτική οι κύριες αποφάσεις σ’ ένα πανεπιστήμιο να εξαρτώνται από τη βούληση δυναμικών μειοψηφιών και καταδικάζουν την εν μέσω οικονομικής κρίσης κακή αξιοποίηση των χρημάτων του Ελληνικού λαού που δαπανώνται για την Ανώτατη Παιδεία. Και, πρώτιστα, επαναστατούν διαπιστώνοντας ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι απελπιστικά αποκομμένο από τις ανάγκες του παραγωγικού ιστού, παρά κάποιους μεμονωμένους αξιέπαινους θυλάκους που ως εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

