Ενα δώρο στα οκτώ του χρόνια τού άλλαξε όλη τη ζωή. Ηταν μια μελόντικα για τα κάλαντα. Εναν χρόνο αργότερα η μελόντικα αντικαταστάθηκε από ένα κλαρίνο. Και έκτοτε ο Μάνος Αχαλινωτόπουλος δεν το άφησε από τα χέρια του, παρά το γεγονός ότι η παραδοσιακή μουσική δεν σχετιζόταν με τον τόπο όπου γεννήθηκε (Αθήνα) και μεγάλωσε (Ανω Καλαμάκι). Ωστόσο η μικρασιατική καταγωγή του πατέρα του και η στερεοελλαδίτικη της μητέρας του φαίνεται ότι έπαιξαν τον ρόλο τους. «Θυμάμαι πάντα στα γλέντια στο σπίτι την κόντρα του ιωνικού με τον δωρικό:ρετρό καντάδες, Καζαντζίδης και βαλσάκια από τη μια μεριά, τσάμικα, καλαματιανά καικαγκέλια από την άλλη» λέει.

Μπολιάστηκε λοιπόν με τη μουσική και άρχισε να συλλέγει ήχους, μυρωδιές και εικόνες «σε πανηγύρια, σε αλώνια, σε σαλόνια, στο πεζοδρόμιο, στο πανεπιστήμιο, σε βλάχους, σε Τσιγγάνους, σε λόγιους, σε παραστάσεις, σε γλέντια, σε ποιήματα και σε ταξίμια. Επιλογή μου». Οπως επιλογή του είναι και το ότι έχει ταξιδέψει παίζοντας κλαρίνο, καβάλ, ζουρνά και φλογέρα σε περισσότερες από 35 χώρες συμμετέχοντας σε συναυλίες και παραστάσεις- από το τζαζ φεστιβάλ του Μοντρέ ως το Womad.

Για τον Μάνο Αχαλινωτόπουλο η σχέση με την παραδοσιακή μουσική είναι «σχέση επιλογής και προσωπικής ευθύνης, όχι καταγωγής ή κερδοσκοπίας». Γι΄ αυτό ίσως ακόμη και σήμερα δεν διστάζει να εμφανίζεται σε πανηγύρια. «Παίζω ένα λαϊκό όργανο. Θα ήμουν “δήθεν” αν σνόμπαρα τα πανηγύρια. Οχι κατά κόρον φυσικά. Αλλά το κλαρίνο από εκεί κρατάει. Αν δεν δω μπροστά μου πέντε ανθρώπους να χορεύουν, πώς θα πάρω συναισθήματα για να τα ενσωματώσω στη μουσική μου; Εκεί είναι άλλωστε η πηγή και η ρίζα» υπογραμμίζει.

Από το 1990 έχει συμμετάσχει ως session μουσικός σε περισσότερες από 1.400 ηχογραφήσεις, έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι Διονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Νταλάρας, Χάρις Αλεξίου, Μίκης Θεοδωράκης, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Χρόνης Αηδονίδης, Γκόραν Μπρέγκοβιτς, Νάνα Μούσχουρη, ενώ είναι και λέκτορας του Τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.

Αν και νέος ακόμη, ο Αχαλινωτόπουλος έχει κάνει τόσο πολλά ώστε μπορεί να δηλώνει αισιόδοξος για το μέλλον της παραδοσιακής μουσικής. «Τα πράγματα σήμερα δεν είναι όπως παλιά. Εχουν αλλάξει τα δεδομένα και υπάρχει μια βαρύτητα και μια μεθοδικότητα στη μελέτη της μουσικήςαλλά θέλουμε δουλειά ακόμη». Οπως και για να ξεπεράσουμε την κρίση… «Φθάσαμε εδώ που φθάσαμε λόγω νοοτροπίας. Ολοι φταίμε για ό,τι συμβαίνει- άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο». Πριν από ενάμιση-δύο χρόνια έγραψε το τραγούδι «Για τη νότα του φου», από όπου και ο εξής στίχος: «Φράκο φλώρου φαφλατά/ φλογέρα φραγκάτη άναψε». «Λες να ήξερα τι ερχόταν και να μην το είχα καταλάβει ούτε κι εγώ;» αναρωτιέται.

ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ
η Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου, Φραντζή και Θαρύπου, Νέος Κόσμος, τηλ. 210

9226.975.

η Στις 24 Νοεμβρίου. η Μαζί του οι Αλκίνοος Ιωαννίδης, Παύλος Παυλίδης, Σουσίλα Ραμάν, Ελένη Τσαλιγοπούλου.

η Από 10 ως 17 Δεκεμβρίου ο Μάνος Αχαλινωτόπουλος στο Ηalf Νote, μαζί με την Ελένη Τσαλιγοπούλου.

Ολοι οι μουσικοί του κόσμου στο «Ζωπυρείν»
Πρόσφατα ο Μάνος Αχαλινωτόπουλος παρουσίασε την τελευταία προσωπική δουλειά του με τίτλο «Ζωπυρείν», όπου συμμετέχουν οι: Σουσίλα Ραμάν από την Ινδία, Μισιρλί Αχμέτ από την Τουρκία, Σαμ Μιλς από την Αγγλία, Αρέφ Νταρβίς από την Ινδία, Αρα Ντινκτζιάν από την Αρμενία, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Παύλος Παυλίδης, Αλέξης Παρχαρίδης, η πολίτικη ορχήστρα εγχόρδων Gundem Υayli Grubu, τα Χάλκινα της Γουμένισσας κ.ά. «Δυστυχώς στα live που δίνουμε δεν μπορούν να είναι όλοι αυτοί προσκεκλημένοι, αλλά και πάλι πιστεύω ότι το κοινό μπορεί να έχει μια πλήρη γεύση. Αλλωστε η μουσική είναι μια περιπέτειααπό την οποία συλλέγω αισθήματα και μυρωδιές».