Εχασε τη μάχη για τη ζωή χθες το μεσημέρι ο πρώην Πρόεδρος της Κύπρου Τάσσος Παπαδόπουλος σε ηλικία 74 ετών, ο οποίος σε όλη του τη ζωή υπηρέτησε με πάθος την πατρίδα του. Η είδηση του θανάτου του προκάλεσε θλίψη σε όλη την Κύπρο και την Ελλάδα ακόμα και στους πολιτικούς του αντιπάλους. Από τις Βρυξέλλες ο Πρόεδρος της Κύπρου κ. Δ. Χριστόφιας, εξέφρασε τη βαθιά του θλίψη και οδύνη, σημειώνοντας πως ο Τάσσος Παπαδόπουλος θα μείνει στην ιστορία ως ένας από τους πρωταγωνιστές της σύγχρονης ιστορίας της νήσου. Στην Κύπρο, μόλις έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του, συνεδρίασε εκτάκτως το Υπουργικό Συμβούλιο υπό την προεδρία του Προέδρου της Βουλής κ. Μάριου Καρογιάν για να τιμήσει τη μνήμη του και να κηρύξει επίσημο πένθος.
Το ιατρικό ανακοινωθέων του θανάτου του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας ανέγνωσε χθες στις 13.45 ο διευθυντής της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας κ. Θ. Κυπριανού: «Ο τέως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας απεβίωσε δυστυχώς στις 12 Δεκεμβρίου 2008, και ώρα 13.05 στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, από μεταστατικό μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονος. Ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος αντιμετώπισε την ασθένειά του με σθένος και αξιοπρέπεια καθ΄όλη τη διάρκειά της…» Στο πλευρό του ήταν συνεχώς η σύζυγός του Φωτεινή και τα τέσσερα παιδιά του. Ήταν ο Πρόεδρος που πέρασε στην ιστορία με τη φράση «παρέλαβα κράτος, δεν πρόκειται να παραδώσω κοινότητα», στρεφόμενος εναντίον του σχεδίου Ανάν και καλώντας τους συμπατριώτες του να πουν το μεγάλο «όχι» στο δημοψήφισμα που οργάνωσαν τα Ηνωμένα Εθνη. Ήταν ο Πρόεδρος της Κύπρου που, σε δύσκολες συγκυρίες για τα εθνικά μας θέματα και πριν επιλυθεί το Κυπριακό, ενέναξε την Κύπρο στην ευρωζώνη, καταργώντας την «αποικιοκρατική» κυπριακή λίρα και τα σελίνια. Ήταν ίσως ο πιο πεισματάρης Πρόεδρος που πέρασε μετά τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο, που δεν δίστασε να ψυχρανθεί με τους βρετανούς όταν η βρετανική κυβέρνηση έκανε προσπάθεια για να αναβαθμίσει τους τουρκοκυπρίους. Η εμμονή του «να μην παραδώσει κοινότητα», τον οδήγησε σε πλήρη ρήξη με τους τουρκοκύπριους, στον τερματισμό του ενδοκυπριακού διαλόγου και την απομόνωση της Κύπρου από την Ευρώπη, πράγματα τα οποία ο ίδιος θεωρούσε τίτλους τιμής, επειδή με τη στάση του προάσπιζε όπως έλεγε τα εθνικά συμφέροντα. Οι σχέσεις του με την ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών στην Αθήνα πέρασαν από πολλές διακυμάνσεις, θεωρώντας πάντοτε ότι έπρεπε να είχε τον πρώτο λόγο, όσον αφορά τις κυπριακές υποθέσεις, ακόμα και για τις θαλάσσιες έρευνες για πετρέλαιο. «Ήταν εργασιομανής, δούλευε ασταμάτητα, κάπνιζε ασταμάτητα και ξεχνούσε πότε έπρεπε να φάει», λένε οι συνεργάτες του και στενοί φίλοι του που όλοι θυμούνται ακόμα το περίφημο «μπλοκάκι Παπαδόπουλου» που κατέγραφε τα πάντα ακόμα και τις οδηγίες που έδινε σε υπουργούς και συνεργάτες του. Γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 7 Ιανουαρίου του 1934, σπόυδασε νομικά στην Αγγλία (Gray’s Inn, Barrister_at Law), πήρε ενεργά μερός στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ, εν συνεχεία στη Διάσκεψη του Λονδίνου, όπου ψήφισε εναντίον της συμφωνίας της Ζυρίχης και ήταν άμεσος συνεργάτης του αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Λέγεται μάλιστα ότι ο Μακάριος σε ιδιωτικές συνομιλίες του τον προόριζε για διάδοχό του. Ήταν επίσης από τους πρώτους και ισχυρότερους διαπραγματευτές για το Κυπριακό. Συνελήφθη στο πραξικόπημα του αρχιεπισκόπου Μακαρίου και φυλακίσθηκε, πιστός πάντα στις δημοκρατικές του πεποιθήσεις. Στις προεδρικές εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 2003 εξελέγη πέμπτος Πρόεδρος της Κύπρου, αλλά στις προεδρικές εκλογές του 2008 απέτυχε να επανεκλεγεί. Διαβάστε επίσης: Συνέντευξη του Τ. Παπαδόπουλου στο ΒΗΜΑ
(Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2007)
