Κάνναβις: το δηλητήριο του αλβανικού σκορπιού

Το σήμα του σκορπιού είναι το σήμα ενός εργοστασίου συσκευασίας καννάβεως που βρίσκεται στην περιοχή του Φιέρι όπου και οι μεγαλύτερες αλβανικές φυτείες

Στις 5 Μαρτίου 1998, στην περιοχή του Δήμου Ακριτών στην Καστοριά, οι διωκτικές αρχές εντόπισαν ένδεκα μουλάρια που ήταν φορτωμένα με δύο τόνους καννάβεως. Αυτοί που τα οδηγούσαν τα είχαν εγκαταλείψει για να αποφύγουν τη σύλληψη.

Την Τετάρτη 15 Ιουλίου, συνελήφθη στην Κρυσταλλοπηγή της Φλώρινας ένας Αλβανός που προσπάθησε να περάσει στη χώρα μας έναν τόνο και εβδομήντα κιλά καννάβεως.

Τα ξημερώματα της Κυριακής 19 Ιουλίου, οι τελωνειακοί υπάλληλοι, στην Κακαβιά, ανακάλυψαν ενάμιση τόνο καννάβεως στο ειδικά τροποποιημένο φορτηγό ψυγείο, από την Αλβανία. Το φορτίο ήταν καλά συσκευασμένο και σε κάθε σακουλάκι υπήρχε μια σφραγίδα με το σήμα του σκορπιού. Το σήμα αυτό είναι ενός εργοστασίου συσκευασίας καννάβεως που βρίσκεται στην περιοχή Φίερι, στην Αλβανία, όπου υπάρχουν και οι μεγαλύτερες αλβανικές φυτείες.

Την Παρασκευή 24 Ιουλίου, πάλι στην Κακαβιά, σταμάτησαν μια νταλίκα, στο ειδικά διαμορφωμένο δάπεδο της οποίας οι τελεωνειακοί ανακάλυψαν άλλον έναν τόνο καννάβεως. Ο οδηγός της κατάφερε να ξεφύγει.

Τα περιστατικά αυτά μεμονωμένα μπορεί να είναι απλώς εντυπωσιακά, αλλά σε συνδυασμό φανερώνουν τη σκληρή όψη της πραγματικότητας. Και η πραγματικότητα αυτή είναι πως η χώρα μας βρίσκεται σε ασφυκτικό κλοιό, όπου καθημερινά, από διάφορα σημεία των συνόρων μας, κυρίως με την Αλβανία, περνούν στην επικράτεια, ασύλληπτες, ποσότητες καννάβεως.

Οι ποσότητες που πέφτουν στα χέρια των αρχών είναι μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό από τις ποσότητες που τελικά καταφέρνουν να περάσουν τα σύνορα και να βρουν τον δρόμο τους στην εγχώρια αγορά. Καθημερινά, με φορτηγά, ΙΧ, λεωφορεία της γραμμής, πεζή, ή με μουλάρια, οι γείτονές μας βρίσκουν τρόπο να περάσουν το παράνομο φορτίο τους στην Ελλάδα. Το γεγονός πως κάποιοι από αυτούς συλλαμβάνονται, αποτελεί μέρος του ρίσκου, του παιχνιδιού. Αυτές οι τεράστιες ποσότητες που τελικά καταλήγουν στη χώρα μας είναι ενδεικτικές του όγκου της κατανάλωσης. Αν οι αλβανοί μαφιόζοι δεν είχαν βρει την ελληνική αγορά πρόθυμη να καταναλώσει το «εμπόρευμά» τους δεν θα έμπαιναν στον κόπο να δημιουργήσουν όλο αυτό το κύκλωμα. Θα στρέφονταν σε άλλες αγορές.

Η δραματική πτώση στις τιμές που επέφερε η αλβανική εισβολή έσβησαν από τον χάρτη τους έλληνες μικροκαλλιεργητές, με αποτέλεσμα αυτοί τη στιγμή οι Αλβανοί να έχουν σχεδόν το μονοπώλιο στην παράνομη αγορά της κάνναβης. Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως πριν από λίγα χρόνια ένα γραμμάριο καννάβεως κόστιζε ως και 3.000 δρχ, ενώ σήμερα η τιμή του κυμαίνεται ανάμεσα στις 300 – 500 δρχ.

Πριν από είκοσι χρόνια, ήταν πολύ δύσκολο να βρεις κάνναβι, ιδίως στην Αθήνα. Μπορούσες να την βρεις μόνο σε απομονωμένα χωριά της επαρχίας, και αυτό μόνο αν είχες φιλικές σχέσεις με τους «βλάχους». Στην Αθήνα, κυκλοφορούσε κυρίως κατεργασμένο χασίς που αποστελλόταν από τον Λίβανο, το Μαρόκο και την Αίγυπτο. Κατά περίσταση, κυκλοφορούσαν και πιο εξωτικές ποιότητες, όπως για παράδειγμα από την Ινδία ή το Νεπάλ, μικροποσότητες που έφερναν μαζί τους τα ριψοκίνδυνα «παιδιά των λουλουδιών», που ξεχειμώνιαζαν στην Ασία. Οι χρήστες ήταν πολύ λιγότεροι και οι ποινές πολύ πιο αυστηρές.

Κατά τη δεκαετία του ’80, σε μια πιο ανεκτική, πιο ευημερούσα και πιο ανοιχτή κοινωνία, έκανε την εμφάνισή της στην αγορά η ελληνική κάνναβη, η γνωστή «φούντα», που αμέσως κέρδισε την προτίμηση των φανατικών του είδους. Ολο και περισσότεροι Ελληνες χρησιμοποιούσαν κάνναβη, και οι καλλιεργητές, διαβλέποντας τα τεράστια οικονομικά οφέλη που θα είχαν, άρχισαν να γίνονται τολμηρότεροι και παραγωγικότερι. Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, άρχισαν συστηματικές καλλιέργειες, και παράλληλα να πλάθεται ολόκληρος μύθος, που ήθελε την… καλαματιανή ποιότητα ως την καλύτερη.

Κατά τη δεκαετία του ’90, ήρθαν τα πάνω κάτω. Με το άνοιγμα των αλβανικών συνόρων, άρχισαν να εισρέουν στη χώρα μας απίστευτες ποσότητες κάνναβης σε τιμές εξευτελιστικές για τα ελληνικά δεδομένα. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, η ελληνική «φούντα» είχε χαθεί, ή αν υπήρχε ήταν απαγορευτικά ακριβή, και είχε δώσει τη θέση της σε αλβανικά δηλητήρια, που, αν οι πληροφορίες είναι σωστές, πρόκειται για τη χειρότερη ουσία που κάπνισε ποτέ άνθρωπος.

«Καπνίζω “φούντα” γύρω στα είκοσι χρόνια, και αυτά τα πράγματα που κυκλοφορούν εκεί έξω είναι τα χειρότερα πράγματα που έχω καπνίσει ποτέ», λέει ο Γ.Π., συγγραφέας.

Οι ομάδες που ελέγχουν το εμπόριο ναρκωτικών στην Αλβανία έχουν την βάση τους στον βορρά, στην περιοχή γύρω από το Φίερι, που είναι επίσης η «Μέκκα» των κλεμμένων «Μερτσέντες». Ελέγχουν και προστατεύουν τις φυτείες, που σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες καταλαμβάνουν μεγάλες εκτάσεις, με την προστασία και την ανοχή των τοπικών αρχών. Για να ελαχιστοποιήσουν την απώλεια παραγωγής από φυσικούς εχθρούς ψεκάζουν τις φυτείες αυτές με πρωτόγονα χημικά συσκευάσματα, τα οποία οι ίδιοι αποκαλούν εντομοκτόνα. Συσκευάζουν και διακινούν το «προϊόν» τους με τη βοήθεια της τοπικής μαφίας, η οποία ελέγχει τα περάσματα κυρίως προς την Ελλάδα και την Ιταλία. Ο τζίρος, παρά τα περιστασιακά «ατυχήματα», είναι κολοσσιαίος. Γι’ αυτό και δεν πρόκειται να σταματήσουν να προσπαθούν αδίστακτα ώστε το «προϊόν» τους να διανεμηθεί στον πιτσιρικά της διπλανής πόρτας.

Με όλες αυτές τις ποσότητες κάνναβης να μας κατακλύζουν από παντού, αξίζει τον κόπο να ρίξουμε μια ματιά σε μερικές από τις βασικές παραμέτρους του προβλήματος.

Διπλά μέτρα και σταθμά

Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια αναρίθμητα καταστήματα που πωλούν μια ψυχοτρόπο και εθιστική ουσία, η οποία έχει την δύναμη να σε τυφλώνει, να σε κάνει να οδηγείς σαν μανιακός και να τσακώνεσαι σαν πρωτόγονος, να σου καταστρέφει το συκώτι και (αν σε πιάσει για καλά στα δίχτυα της) να σε μετατρέπει σε φάντασμα του εαυτού σου, ενώ δημιουργεί ωραίες μαύρες τρύπες στα πιο ευαίσθητα κέντρα του εγκεφάλου σου.

Οποιοσδήποτε μπορεί να μπει σε κάποιο από αυτά τα καταστήματα και να αγοράσει ποσότητα αυτής της ουσίας και να την καταναλώσει. Η ουσία αυτή είναι υπαίτια χιλιάδων θανάτων σε αυτοκινητικά ατυχήματα, διότι η οδήγηση γίνεται υπό την επήρειά της, πολυάριθμων επεισοδίων βίας, κίρρωσης του ήπατος, διαλυμένων σπιτιών, χαμένης καριέρας, απώλειας ζωής. Και όμως κανείς δεν σκέπτεται να την απαγορεύσει. Οχι μόνο αυτό, αλλά ενώ έχουν απαγορευθεί οι διαφημίσεις των τσιγάρων από την τηλεόραση, οι διαφημίσεις κάθε είδους οινοπνευματωδών βάλλουν πανταχόθεν!

Ας θυμηθούμε μια άλλη εποχή. Το 1920 ψηφιζόταν στην Ελλάδα ο Νόμος 2107, σύμφωνα με τον οποίον απαγορευόταν η καλλιέργεια, αγορά, πώληση, κατοχή και διακίνηση καννάβεως. Την ίδια χρονιά, από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, άρχιζε η εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Ετσι, ονομάζονται τα 13 χρόνια, από τον Ιανουάριο του 1920 ως τον Δεκέμβριο του 1933, στα οποία ίσχυε η 18η τροπολογία του Συντάγματος των ΗΠΑ, που απαγόρευε την παραγωγή, εμπορία και διακίνηση παντός είδους οινοπνευματωδών ποτών. Τι συνέβη σε αυτή την εποχή; Επαψαν οι άνθρωποι να καπνίζουν κάνναβι, ή να πίνουν; Οχι, βέβαια. Οσον αφορά τα δικά μας, τις πληροφορίες τις παρέχουν τα ρεμπέτικα τραγούδια και η ρεμπέτικη φιλοσοφία. Το πέρασμα στην παρανομία, οι ύποπτοι τεκέδες, τα αλάνια, τα χαρμάνια, τα μελιτζανιά και οι αστυφυλάκοι είναι μερικά από τα στοιχεία μιας πραγματικότητας, που μπορεί να μην έχουμε ζήσει, αλλά ασφαλώς έχουμε τραγουδήσει.

Οσον αφορά τις ΗΠΑ, ξαφνικά μέσα σε μια νύχτα, έγιναν παράνομοι όλοι εκείνοι που διασκέδαζαν πίνοντας ένα ποτό. Αυτό βέβαια δεν τους πτόησε. Οι άνθρωποι συνέχισαν να πίνουν αλκοόλ, μόνο που το έκαναν πλέον κρυφά. Ως αποτέλεσμα, η ποιότητα των ποτών αυτών ήταν χείριστη, αφού παράγονταν πλέον σε απαγορευμένα αποστακτήρια και η τιμή τους ήταν πολύ πιο ακριβή, ενώ η διακίνηση και το εμπόριο είχαν περάσει πλέον στα χέρια παρανόμων. Εδώ ακριβώς στηρίχθηκαν και τα θεμέλια της σύγχρονης αμερικανικής μαφίας: οι παράνομες δραστηριότητες, το παράνομο χρήμα, το έγκλημα και η διαφθορά είχαν χτυπήσει φλέβα χρυσού.

Αν στην Ελλάδα δεν είχαμε αντίστοιχη εμφάνιση του οργανωμένου εγκλήματος είναι γιατί ως Ελληνες απεχθανόμαστε οτιδήποτε οργανωμένο. Οσοι ισχυρίζονται πως η ελαστικότερη νομοθεσία σχετικά με την αντιμετώπιση του θέματος της κάνναβης θα μετέτρεπε τους πάντες σε χρήστες, καλούνται να απαντήσουν στο ερώτημα: αφού η πρόσβαση στα οινοπνευματώδη είναι τόσο εύκολη, γιατί δεν γινόμαστε όλοι αλκοολικοί; Η απάντηση είναι απλή: όσο εύκολο και αν είναι να βρούμε οινοπνευματώδη, μόνο μερικοί θα γίνουν αλκοολικοί, ενώ άλλοι δεν πρόκειται ποτέ να βάλουν στο στόμα τους ούτε σταγόνα.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έδωσε, τον περασμένο Δεκέμβριο, στη δημοσιότητα μια έρευνα σχετική με τις αρνητικές επιδράσεις της καννάβεως στη δημόσια υγεία. Η προηγούμενη έκθεση του ΠΟΥ για την κάνναβη είχε δοθεί στη δημοσιότητα πριν από 15 χρόνια, και όπως ήταν αναμενόμενο γιατροί και ερευνητές, που ασχολούνται με τις εθιστικές ουσίες, την περίμεναν με ανυπομονησία. Την τελευταία στιγμή, οι υπεύθυνοι του Οργανισμού αφαίρεσαν από την έκθεσή τους ένα κεφάλαιο στο οποίο γίνονταν συγκρίσεις ανάμεσα στην κάνναβι, στο αλκοόλ και τη νικοτίνη.

Σύμφωνα με ντοκουμέντα που διέρρευσαν στο περιοδικό «New Scientist», η έρευνα αυτή κατέληγε στο συμπέρασμα πως η μαριχουάνα βλάπτει λιγότερο τη δημόσια υγεία, απ’ ό,τι την βλάπτουν το αλκοόλ και ο καπνός. Η επίσημη εξήγηση για τη μη δημοσίευση αυτού του κεφαλαίου είναι πως «η αξιοπιστία και η σημασία για τη δημόσια υγεία τέτοιων συγκρίσεων είναι αμφίβολη». Καλά πληροφορημένες πηγές αναφέρουν πως ο ΠΟΥ ενέδωσε σε πολιτικές πιέσεις, προκειμένου να μη συμπεριλάβει τα συγκριτικά αυτά τεστ στην έκθεσή του.

Οι λεπτομέρειες που διέρρευσαν στον Τύπο ανέφεραν πως «στις ανεπτυγμένες κοινωνίες, η κάνναβις παίζει πολύ μικρότερο ρόλο από το αλκοόλ σε τραυματισμούς από βίαια γεγονότα». Αναφέρει, ακόμη, πως, ενώ ο κίνδυνος για τα έμβρυα, από αλκοόλ που καταναλώνουν οι μητέρες, είναι «μεγάλος», δεν υπάρχουν αποδείξεις πως η κάνναβη μπορεί να βλάψει τη φυσιολογική εξέλιξη των εμβρύων.

Στην έκθεση αναφέρεται ακόμη πως, ενώ η μεγάλη κατανάλωση και των δύο ουσιών μπορεί να προκαλέσει εξάρτηση, μόνο το αλκοόλ προκαλεί σύνδρομο στέρησης. Και ενώ η κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να επιφέρει κίρρωση, βαριές εγκεφαλικές βλάβες και μεγαλύτερο ποσοστό ατυχημάτων και αυτοκτονιών, η έκθεση καταλήγει πως υπάρχουν μόνον ενδείξεις ότι «η χρόνια κατανάλωση κάνναβης μπορεί να έχει ελαφρά επίδραση στις νοητικές λειτουργίες»

Γιατί όμως οι άνθρωποι καταφεύγουν σε ένα ποτό ή σε ένα τσιγάρο; Οι λόγοι είναι πολλοί και ποικίλλουν. Αλλοι το κάνουν από μιμητισμό, άλλοι γιατί θέλουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους, άλλοι γιατί έχουν εθισθεί και το έχουν ανάγκη, και άλλοι απλώς για να διασκεδάσουν, να γίνουν πιο εκδηλωτικοί, πιο κοινωνικοί, πιο τολμηροί, ή αντίθετα για να χαλαρώσουν. Η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα ανθρώπων που με την βοήθεια της μιας ή της άλλης ουσίας προσπαθούσαν να υπερβούν τα ανθρώπινα, να ξεφύγουν από αυτά ή να διευρύνουν το πνεύμα τους. Είναι, επίσης, γεμάτη παραδείγματα ανθρώπων που, καθ’ υπερβολήν, γίνονταν θύματα και ενεργούμενα των ουσιών αυτών, με αποτέλεσμα να χάνουν τη ζωή τους ή να «καίνε» το μυαλό τους. Ας μην ξεχνάμε επίσης πως ο άνθρωπος είναι ον επιρρεπές στους εθισμούς. Το πρωινό τσιγάρο, ο καφές, οι σοκολάτες, το φαγητό, τα χρήματα, η δύναμη, η εξουσία, δεν είναι παρά έξεις-τάσεις από τις οποίες, σε μικρό ή σε μεγάλο βαθμό, εξαρτώμεθα.

Το ολλανδικό πείραμα

Είναι μια περίεργη εμπειρία. Στο Αμστερνταμ, μπορείς να μπεις σε οποιοδήποτε από τα καφέ της πόλης, τα οποία έχουν το σήμα με το φύλλο της μαριχουάνας κολλημένο στα τζάμια τους, και να αγοράσεις κάνναβη. Εκείνος βγάζει ένα δειγματολόγιο, στο οποίο υπάρχουν σχεδόν τα πάντα: από λιβανέζικο χασίς ως και «φούντα» από την Καλαμάτα. Οι τιμές για την ίδια ποσότητα διαφέρουν ανάλογα με την ποιότητα. Η τιμή της καλαματιανής μαριχουάνας είναι από τις πιο υψηλές. Αφού πάρεις την ποιότητα που διάλεξες, μπορείς στη συνέχεια να παραγείλεις έναν καφέ και να τον πιείς καπνίζοντας ένα τσιγάρο από αυτό που αγόρασες. Τα χαρτάκια και οι τζιβάνες, τα ειδικά χαρτάκια που χρησιμοποιούν σαν φίλτρα όσοι καπνίζουν κάνναβι, τα προσφέρει το κατάστημα. (Αν έκανες το ίδιο πράγμα στη Σιγκαπούρη, θα σε καταδίκαζαν σε θάνατο δι’ απαγχονισμού.)

Το 1976, οι Ολλανδοί αποποινικοποίησαν την κατοχή μικρών ποσοτήτων. Τι συνέβη έκτοτε; Μερικοί λένε πως η εγκληματικότητα αυξήθηκε, πως τα παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο πιο εύκολα και πως οι χρήστες ηρωίνης έγιναν περισότεροι. Αλλοι λένε πως η Ολλανδία είναι ένας μαστουρωμένος παράδεισος γεμάτος ειρήνη και αγάπη. Οι περισσότερες απόψεις εξαρτώνται από την πολιτική τοποθέτηση αυτών που τις εκφράζουν. Αλλά ποια είναι η αλήθεια για το «ολλανδικό πείραμα»;

Ας ρίξουμε μια ματιά στις στατιστικές. Το ποσοστό των ανθρώπων, που κάνουν χρήση είτε μαριχουάνας είτε σκληρών ναρκωτικών, είναι μικρότερο στην Ολλανδία, από πολλές χώρες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας. Και ο αριθμός αυτών που κάνουν χρήση σκληρών ναρκωτικών στην Ολλανδία δεν έχει αυξηθεί στη δεκαετία, ενώ η μέση ηλικία τους συνεχώς μεγαλώνει.

Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός πως τα δεδομένα υποδεικνύουν πως περισσότεροι άνθρωποι δοκίμασαν κάνναβη μετά την αποποινικοποίησή της. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε πως η αύξηση του ποσοστού αυτού είναι παράλληλο με την αύξηση του ανάλογου ποσοστού, σε άλλες χώρες, όπως, πχ, η Γερμανία, στις οποίες η κάνναβις ήταν απαγορευμένη. Τα ίδια ποσοστά είναι δραματικά υψηλότερα στις ΗΠΑ.

Είναι περίεργο, αλλά οι πρωτομάστορες του πολέμου ενάντια στα ναρκωτικά αρνούνται να διδαχθούν από παραδείγματα του παρελθόντος. Η πείρα θα έπρεπε να είχε διδάξει πως η απαγόρευση οποιασδήποτε ουσίας έχει απλώς ως αποτέλεσμα τη μετακύλιση της εκμετάλλευσης της ουσίας αυτής στην παραοικονομία.

Αφού είμαστε τόσο πρόθυμοι να ασπασθούμε τους νόμους της ελεύθερης αγοράς, γιατί ξεχνάμε αυτόν που ορίζει, πως σε οτιδήποτε υπάρξει ζήτηση, θα βρεθεί αργά ή γρήγορα αυτός που θα φροντίσει να το διαθέτει. Η βαρύτητα των ποινών επηρεάζει μόνο την τιμή της ουσίας αυτής: όσο πιο βαριές τόσο πιο ακριβή..

Παταγώδης αποτυχία

Ο πόλεμος ενάντια στα ναρκωτικά, στον οποίο πρωτοστατούν οι ΗΠΑ, έχει κοστίσει μέχρι στιγμής δισεκατομμύρια δολάρια και έχει παταγωδώς αποτύχει. Το εμπόριο στην πιο απλή και άγρια μορφή του αγνοεί σύνορα και συμφωνίες, είναι ο θανάσιμος εχθρός του νόμου και της τάξης. Μεγαλύτερος ίσως από τα ναρκωτικά!

Η αλήθεια είναι πως και ο πρόεδρος της Αμερικής έχει παραδεχθεί πως κάπνισε κάνναβη, αν και βιάσθηκε να προσθέσει πως δεν εισέπνευσε τον καπνό. Τον τελευταίο καιρό, η χρήση της κάνναβης ανάμεσα στους νέους των ανεπτυγμένων κρατών γνωρίζει πρωτοφανή αύξηση. Το ίδιο συμβαίνει και στη χώρα μας.

Μαζί με τους καιρούς, αλλάζουν και οι απόψεις που έχουμε για τα πράγματα.

Περί τα μέσα του περασμένου Φεβρουαρίου, οι υπεύθυνοι της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής αποφάσισαν να επιστρέψουν στον Ross Rebagliati το χρυσό μετάλλιο στο snowboard, που του είχαν αφαιρέσει όταν ανακάλυψαν πως είχε κάνει χρήση καννάβεως. Η όλη υπόθεση μετεξελίχθη ανοήτως σε «σκάνδαλο», αλλά είναι ενδεικτικό της αλλαγής του τρόπου με τον οποίον ο κόσμος αντιμετωπίζει πλέον το θέμα.

Πριν από λίγες εβδομάδες, δόθηκαν στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα μιας έρευνας που διεξήχθη στη Γαλλία και η οποία κατατάσσει τη μαριχουάνα στην τρίτη θέση, κατά σειρά επικινδυνότητας, μετά το αλκοόλ και τη νικοτίνη, επιβεβαιώνοντας τα στοιχεία της έρευνας που διενήργησε ο ΠΟΥ. Τα στοιχεία αυτά επισημοποιούν το γεγονός ότι, ύστερα από τριάντα χρόνια επιστημονικών ερευνών, μπορούμε να πούμε με ασφάλεια πως δεν έχουμε ανακαλύψει κρυφούς κινδύνους στην κάνναβη.

Ενώ κανείς δεν ισχυρίζεται πως η κάνναβις είναι ασφαλής, οι αστυνομικοί και οι δικαστικοί έχουν σχεδόν, ανεπίσημα, αλλάξει τον τρόπο αντιμετώπισης του χρήστη που συλλαμβάνεται με μικροποσότητες. Στις αρχές τις δεκαετίας του ’80, αν σε συνελάμβαναν με δύο τσιγάρα, σε έκλειναν επί χρόνια στη φυλακή. Σήμερα, ακόμη και αν σε οδηγήσουν στο Αυτόφωρο, σου επιβάλλεται μικρή ποινή με αναστολή. Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Αναιρείται ένας νόμος, αν το ποσοστό των ανθρώπων που τον παραβαίνει είναι μεγάλο;

Μόνο οι πολιτικοί αντιδρούν αρτηριοσκληρωτικά στην ιδέα μιας πιο ανεκτικής νομοθεσίας σχετικής με την κάνναβι, συνεχίζοντας να αντιμετωπίζουν το θέμα με τον παλιό τρόπο: βάζοντας όλα τα ναρκωτικά στο ίδιο τσουβάλι.

Μπορεί ο Τόνι Μπλερ και οι υπουργοί του να αγνοούν τη Βουλή των Λόρδων, που διέταξε δική της έρευνα επί του θέματος, αλλά δεν μπορούν να αψηφήσουν τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν πως μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης ζητεί αλλαγές στη νομοθεσία.

Η αμερικανική κυβέρνηση, τον τελευταίο καιρό, έχει εμπλακεί σε νομική διαμάχη με τις πολιτείες της Καλιφόρνιας και της Αριζόνας, οι οποίες έχουν ψηφίσει νόμο, σύμφωνα με τον οποίον οι γιατροί μπορούν ελεύθερα να παρέχουν μαριχουάνα σε ασθενείς για θεραπευτικούς σκοπούς.

Κόποιος θα πρέπει να κάνει πίσω, και πολλοί πιστεύουν πως αυτός θα είναι η κυβέρνηση. Θα είναι, άραγε, η αρχή του τέλους της ποινικοποίησης της καννάβεως;

Ως τότε, όσοι κάνουν χρήση καννάβεως θα πρέπει να ξέρουν πως καπνίζουν δηλητήριο.