Η πόλη που αγαπά το θέατρο

Η θεατρική Θεσσαλονίκη ήδη έχει σηκώσει την αυλαία της. Αν και το φεστιβάλ κινηματογράφου μονοπωλεί τα φώτα της δημοσιότητας, η αγάπη για το θέατρο πάντοτε περίσσευε σε αυτή την πόλη. Ετσι ένας ολόκληρος γαλαξίας σκηνών και θεατρικών σχημάτων προσπαθεί να ανταποκριθεί σε αυτή την αγάπη του θεατρόφιλου κοινού. Εκτός από αυτό όμως, τα θεατρικά δρώμενα της πόλης χαρακτηρίζει η αγωνία της επιβίωσης. Η αντοχή των σχημάτων δοκιμάζεται συνεχώς, καθώς αυτά αγωνίζονται να κρατήσουν το δυναμικό τους μακριά από τις «σειρήνες» της πρωτεύουσας. Στον οδηγό που ακολουθεί επιχειρείται μια σύντομη αναφορά στην ως τώρα καλλιτεχνική παρουσία και στην προσφορά των διαφόρων θιάσων, και παρουσιάζονται τα έργα που ανεβάζουν την εφετινή χειμερινή περίοδο.

Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς

* «Πουγαλεμένα Ψήα». Πρόκειται για τρία μονόπρακτα με θέμα την πορεία των Ποντίων από τον ξεριζωμό ως σήμερα, γραμμένα στην ποντιακή διάλεκτο. Σκηνοθεσία: Γιώργος Σαπανίδης (21-26 Νοεμβρίου).

* «Νόρα ή το Κουκλόσπιτο» του Ιψεν. Σκηνοθεσία: Νικαίτη Κοντούρη. Παίζουν η Λυδία Φωτοπούλου και ο Δημήτρης Καταλειφός.

Θέατρο «Αυλαία»

* «Κοντραμπάσο» του Πάτρικ Ζίσκιντ. Συμπαραγωγή του ΚΘΒΕ με το Νέο Θεατρικό Εργαστήρι Θεσσαλονίκης. Παίζει ο Κώστας Γακίδης, σε σκηνοθεσία Πάνου Χαρίτογλου (20 Οκτωβρίου – 19 Νοεμβρίου).

Δεκαεπτά χρόνια «Πούπουλο»

Το Θεατρικό Εικαστικό Κέντρο «Πούπουλο» ιδρύθηκε το 1984 και λειτουργεί επί 17 χρόνια σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο παρέχοντας τη δυνατότητα εργαστηρίου αισθητικής αγωγής και μικρής θεατρικής σκηνής. Στόχος της ομάδας είναι ένας αυτόνομος καλλιτεχνικός φορέας ανοιχτός σε όλες τις θεατρικές φόρμες, εκφράσεις και πειραματισμούς.

Το ρεπερτόριο του χειμώνα περιλαμβάνει:

* Παράσταση με την τεχνική της παντομίμας σε σκηνοθεσία του Manolo.

* Χριστουγεννιάτικη παράσταση: «Το πνεύμα των Χριστουγέννων» σε σκηνοθεσία Ρίτας Πουταχίδου.

Ακροβατισμοί στο «Αιθερόπλοο»

Η θεατρική εταιρεία «Αιθερόπλοο» δημιουργήθηκε το 1984 με πρωτοβουλία της Εύας Παπαγεωργίου. Το σχήμα ανέβασε παραστάσεις που βασίζονταν σε έργα πλασμένα πάνω σε καναβάτσο (σκελετό παράστασης-«καμβά» της Κομέντια ντελ’ Αρτε) της ομάδας.

Το 1986 το «Αιθερόπλοο» ανέστειλε τη λειτουργία του λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων και θεατρικής στέγης και τον Ιούνιο του 1997 επανέκαμψε στη θεατρική δραστηριότητα της πόλης. Τα καλλιτεχνικά σχέδια της ομάδας είναι να ανεβαίνουν παραστάσεις μετά από διαδικασίες θεωρητικών αναλύσεων και εξαντλητικών εργαστηριακών πρακτικών με στόχο να συνδιαλέγεται ο λόγος με τη σωματική έκφραση και το θέατρο με τις άλλες τέχνες.

Εργαστηριακή «Παράθλαση»

Το θέατρο «Παράθλαση» ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη τον Νοέμβριο του 1986 με κύρια καλλιτεχνική επιλογή το ανέβασμα σύγχρονων και πρωτοπαρουσιαζόμενων έργων στην Ελλάδα.

Το εφετινό ρεπερτόριο αρχίζει με την «Αλίκη στη χώρα του θεάματος». Το κείμενο προέκυψε από τη συνεργασία του Γιώργου Γκασνάκη και της Τίνας Στεφανοπούλου με τους μαθητές του Γ’ έτους του Εργαστηρίου Δραματικής Τέχνης του θεάτρου «Παράθλαση». Η σκηνοθεσία είναι της Μόνας Κιτσοπούλου.

Πολυχώρος «Αναζήτησης»

Το φθινόπωρο του 1985 ιδρύεται από τον Αχιλλέα Ψαλτόπουλο, σκηνοθέτη και ηθοποιό, το Θέατρο Αναζήτησης. Εφέτος, με έδρα το θέατρο «Αυλαία», για πρώτη φορά θα παρουσιάσει παιδική θεατρική παράσταση. Το κείμενο είναι του Αχιλλέα Ψαλτόπουλου με τίτλο «Οι θαυμαστοί γάμοι της Φωτογραφίας και του Κινηματογράφου» και τη μορφή πολυθεάματος και έχει στόχο να μυήσει τους μικρούς θεατές στην ιστορία του κινηματογράφου καθώς και στη μαγεία των εικόνων του. Το έργο ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Αχιλλέα Ψαλτόπουλου, σκηνικά Κοσμά Σαρηγιαννίδη, κοστούμια Γιάννη Κατρανίτσα, μουσική Ελλης Ζαχαροπούλου, χορογραφίες Αγγελικής-Μακεδονίας Χριστοδούλου και βίντεο Αχιλλέα Ψαλτόπουλου.

Παράλληλα προετοιμάζεται η παρουσίαση της κωμωδίας του Μαριβό «Οι ψευδοεξομολογήσεις» που θα αποδοθεί με φουτουριστική διάθεση σε συνεργασία με τη Σχολή Κοσμήματος Μοκούμε και σε σκηνοθεσία Αχιλλέα Ψαλτόπουλου. Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στο θέατρο «Αυλαία» στα τέλη Ιανουαρίου. Θα ακολουθήσει το έργο του Αγγελου Μπάκα «Το όπλο του Νεφεληγερέτη», μια πειραματική παράσταση μεικτών μέσων που θα συνδέει την αρχαιοελληνική παράδοση με την επιστημονική φαντασία και τον αρχαιολογικό γρίφο.

Το πανεπιστημιακό Bald Theatre

Είναι η Θεατρική Ομάδα του Αγγλικού Τμήματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και δημιουργήθηκε το φθινόπωρο του 1984 από τους καθηγητές Θεατρολογίας και τους φοιτητές του Τμήματος. Σήμερα αποτελεί μόνιμο σχήμα στο Πανεπιστήμιο που φιλοξενεί στους κόλπους του φοιτητές από όλες τις σχολές, όπως επίσης και επαγγελματίες ηθοποιούς, σκηνοθέτες και σκηνογράφους.

Η ομάδα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Μάρτιο του 1985 και έκτοτε έχει δοκιμάσει τις δυνάμεις της σε όλα σχεδόν τα θεατρικά είδη.

Το Bald Theatre έχει εκπροσωπήσει το ΑΠΘ και στις δύο Πολιτιστικές Πανεπιστημιάδες της Αθήνας (1990 και 1992). Υπήρξε επίσης το μοναδικό ελληνικό σχήμα που συμμετείχε στο Anteprima Teatro στο Τουρίνο της Ιταλίας τον Μάιο του 1992 και στην Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών των Χωρών της Μεσογείου τον Νοέμβριο του 1992 στη Βαλένθια της Ισπανίας εκπροσωπώντας τον Δήμο Θεσσαλονίκης. Τον Απρίλιο του 1998 εκπροσώπησε το ΑΠΘ στο Πανευρωπαϊκό Φοιτητικό Φεστιβάλ στο Αμστερνταμ.

Εφέτος θα ανεβάσει δύο μονόπρακτα της Adrienne Kennedy σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Αποστολόπουλου και σε επανάληψη το έργο της Αγγλίδας Κάριλ Τσέρτσιλ «Πετυχημένες γυναίκες» σε σκηνοθεσία Πηνελόπης Χατζηδημητρίου.

«Λύκη Βυθού» και συσπειρώσεις

Την άνοιξη του 1993 ιδρύθηκε το θέατρο «Λύκη Βυθού» από τον Παύλο Δανελάτο, ηθοποιό και σκηνοθέτη. Σκοπός της δημιουργίας του ήταν και είναι η με κάθε μέσο (παραστάσεις, επιμορφωτικά σεμινάρια, διαλέξεις, έντυπα) αναζήτηση νέων θεατρικών φορμών με τελικό στόχο την εξύψωση του θεάτρου ως παιδευτικού και ψυχαγωγικού μέσου.

Από την πρώτη εμφάνισή του αναζήτησε θεατρικά κείμενα πρωτόπαιχτα ελλήνων και ξένων θεατρικών συγγραφέων, έδωσε την ευκαιρία σε νέους σκηνογράφους και μουσικούς να δείξουν τη δύναμή τους επί σκηνής, βοήθησε ερασιτεχνικούς θιάσους να κάνουν τα πρώτα τους βήματα, υπηρέτησε παραγκωνισμένα θεατρικά είδη (όπως το θεατρικό αναλόγιο) και δημιούργησε ένα αποκλειστικά θεατρικό έντυπο, την εφημερίδα «Κουίντα».

Στα τέλη Νοεμβρίου θα ανεβεί το έργο της Χρύσας Σπηλιώτη «Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;» σε σκηνοθεσία Παύλου Δανελάτου.

Στις αρχές Φεβρουαρίου θα ανεβεί το έργο «Το λίκνισμα» του Σάμιουελ Μπέκετ σε σκηνοθεσία Παύλου Δανελάτου. Παίζει η Φωτεινή Τοπαλίδου. Θα ακολουθήσει «Το ταγκό της επιθυμίας» της Καλλιόπης Εξάρχου σε σκηνοθεσία Παύλου Δανελάτου.

Αυτοσχεδιαστική «Νέμεση»

Η θεατρική ομάδα «Νέμεση» δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 1995 με πρωτοβουλία της Τίνας Στεφανοπούλου και στελεχώθηκε από αποφοίτους του Εργαστηρίου Δραματικής Τέχνης του θεάτρου «Παράθλαση». Η ομάδα κινείται πάνω σε δύο κυρίως άξονες: τη δημιουργική συνεργασία λόγου και μουσικής με στόχο την πληρέστερη συγκινησιακή διέγερση κοινού και ηθοποιών. Αποτέλεσμα αυτής της έρευνας είναι το ξεκίνημα ενός καινούργιου είδους παράστασης με τίτλο «Βραδιές θεατρικού αυτοσχεδιασμού», όπου οι θεατές μπορούν κάθε φορά να παρακολουθήσουν ένα εντελώς καινούργιο έργο να δημιουργείται μπροστά στα μάτια τους, συμμετέχοντας μάλιστα και οι ίδιοι στην ολοκλήρωση της πλοκής. Στο εφετινό πρόγραμμα θα παίζονται σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο το έργο του Σάφερ «Η Λέτυ, η Λότε και το ελιξίριο της ιστορίας» και μια σύνθεση που βασίζεται στους Εταιρικούς Διαλόγους του Λουκιανού («Οι εταίρες» και «Η Ασπασία της Μιλήτου»), σε σκηνοθεσία Τίνας Στεφανοπούλου.

Στο νεοκλασικό «Φλέμιγκ»

Το θέατρο «Φλέμιγκ» ιδρύθηκε από τον Γρηγόρη Μήττα, ηθοποιό και σκηνοθέτη, το 1996. Στεγάζεται σε ένα υποδειγματικά αναπαλαιωμένο διώροφο νεοκλασικό κτίριο με αίθουσα θεάτρου 53 θέσεων. Παρουσιάζει έργα ελληνικά και ξένα από το κλασικό και το νεότερο δραματολόγιο με ιδιαίτερη έμφαση σε πρωτόπαιχτα νεοελληνικά έργα.

Το εφετινό θεατρικό παρών του δίνεται με τον μουσικοθεατρικό μονόλογο «Η πρόβα» του Αλέξανδρου Τριανταφύλλου. Η Παιδική Σκηνή θα παρουσιάσει το έργο «Σκύλος με γάτα, αβγά μελάτα» της Καρίνας Ιωαννίδου.

Στη συνέχεια σε επανάληψη θα ανεβούν το έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Η εξαίρεση και ο κανόνας» και το «Η υπόθεση σηκώνει τσιγάρο» της Καρίνας Ιωαννίδου.

«Κλαυσίγελως»

Το θεατρικό σχήμα «Κλαυσίγελως» δημιουργήθηκε τον Φεβρουάριο του 1996. Ξεκίνησε με τρία έργα του Τσέχοφ («Αρκούδα», «Αίτηση σε γάμο», «Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού», 1996). Ακολούθησαν: «Η κρασοκανάτα του Κρατίνου» του Χ. Σαμουηλίδη (1997), «Παντρολογήματα» του Γκόγκολ (1998), «Με το μάτι στην κλειδαρότρυπα» του Ζ. Κουρτελίν (1999), «Δεσποινίς Τζούλια» του Στρίντμπεργκ (2000). Το τελευταίο έργο θα παιχθεί σε επανάληψη στις 15, 16 και 17 Δεκεμβρίου στο θέατρο «Ανετον».

Οι Ομάδες Θεατρικής Δράσης

Εντάχθηκαν τον Φεβρουάριο του 1999 ως καλλιτεχνική έκφραση και δραστηριότητα στο Εργαστήρι Θεατρικής Τέχνης, το οποίο ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1994 στα πλαίσια των δραστηριοτήτων της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης», ύστερα από πρωτοβουλία του σκηνοθέτη Πέτρου Ζηβανού. Την ευθύνη για τη συγκρότηση του σχήματος ανέλαβαν συλλογικά οι: Πέτρος Ζηβανός (σκηνοθέτης), Δημήτρης Ναζίρης (ηθοποιός), Βαγγέλης Οικονόμου (σκηνοθέτης). Η πρώτη παρουσία-παράσταση των Ομάδων Θεατρικής Δράσης ήταν το μη θεατρικό κείμενο του Θανάση Βαλτινού «Φτερά μπεκάτσας» σε σκηνοθετική επιμέλεια Πέτρου Ζηβανού. Την άνοιξη του 2000 παρουσίασαν το έργο του κουβανού συγγραφέα Χοσέ Τριάνα «Η νύχτα των δολοφόνων» σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Οικονόμου και το έργο του Νίκου Βρεττού «Ενα κραχ στον Παράδεισο» σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζηβανού.

Ερευνητικές «Νέες Μορφές»

Τον Αύγουστο του 1996 ιδρύθηκε ο θεατρικός οργανισμός «Νέες Μορφές» και εγκαινιάστηκε ένας καινούργιος χώρος σκηνικής έκφρασης. Στόχος του είναι να στρέψει τον καλλιτεχνικό του προβληματισμό προς την κατεύθυνση της δημιουργίας σημείων-πόλων ερευνητικής εργασίας όλων των τεχνών που συναντώνται στη σκηνή του θεάτρου. Προς την κατεύθυνση αυτή κινούνται οι παραστάσεις «Χοντροί άντρες με φούστες» του Νίκι Σίλβερ σε σκηνοθεσία Γιάννη Παρασκευόπουλου και από τον Μάρτιο μια παραγωγή one man show του Σεραφείμ Σίλα, ο οποίος γράφει, ερμηνεύει και σκηνοθετεί τα κείμενα.

Η νέα «Οδός»

Το θέατρο «Οδός» ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1996. Το εφετινό δραματολόγιο περιλαμβάνει το έργο «Αναμείνατε στο ακουστικό σας» του Hal Salwen σε σκηνοθεσία Χρήστου Παπαστεργίου. Η Παιδική Σκηνή θα παρουσιάσει το «Ο Πέτρος, το αηδόνι και το δάσος» σε σενάριο και σκηνοθεσία Χρήστου Παπαστεργίου. Στη μόνιμη σκηνή του Καραγκιόζη δίνεται η παράσταση από το Θέατρο Σκιών «Το πανί του ονείρου» με τον Αγάπιο Αγαπίου.

«Σακελλάριος» για πάντα

Το 1998 ιδρύθηκε από τον Γιάννη Μαλλούχο το Σατιρικό Θέατρο Θεσσαλονίκης «Αλέκος Σακελλάριος». Την περίοδο 1998-1999 ανέβασε την κωμωδία του Σακελλάριου «Ο θάνατός σου, η ζωή μου» σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη και την περίοδο 1999-2000 τα έργα «Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη και το «Επικίνδυνο παιχνίδι» του Μανώλη Κορρέ σε σκηνοθεσία Γιάννη Μαλλούχου.


Πειραματική Σκηνή: Τα ηρωικά χρόνια

Το δεύτερο σχήμα που αποτελεί τα τελευταία 20 χρόνια το βαρύ πυροβολικό αδιάλειπτης καλλιτεχνικής προσφοράς, υψηλής αισθητικής και αδιαμφισβήτητης συνέπειας ως προς τους στόχους του και τα οράματά του είναι η Πειραματική Σκηνή της Τέχνης (μέλος της Ευρωπαϊκής Θεατρικής Συνάντησης).

Ιδρύθηκε το 1979 με πρωτοβουλία τού τότε διευθυντή της Σχολής του ΚΘΒΕ Νικηφόρου Παπανδρέου και συμμετείχαν νέοι ηθοποιοί, απόφοιτοι της Σχολής. Στην ιδρυτική διακήρυξή τους αναφέρεται μεταξύ των άλλων: «Στόχος της ομάδας είναι η προώθηση της έρευνας και του προβληματισμού πάνω στη δραματουργία, στη σκηνοθεσία και, κυρίως, πάνω στα εκφραστικά μέσα του ηθοποιού».

Στο ιστορικό της Πειραματικής Σκηνής υπάρχουν δύο περίοδοι: τα χρόνια των τεράστιων δυσκολιών και τα χρόνια του ρομαντικού πείσματος για τη δημιουργία ενός θεάτρου. Η δεύτερη περίοδος είναι εκείνη της αναγνώρισης, της μόνιμης στέγασης στο θέατρο «Αμαλία». Κάνοντας έναν απολογισμό δραματολογίου στα 20 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας, η Πειραματική Σκηνή ανέβασε συνολικά 65 έργα, κλασικά και σύγχρονα, ελληνικά και ξένα. Η παράλληλη έκδοση των «Θεατρικών Τετραδίων» αποτελεί μία ακόμη πολύτιμη συμβολή της ομάδας στο θεατρικό γίγνεσθαι της Θεσσαλονίκης.

Στην εφετινή χειμερινή περίοδο ακολουθείται ο θεσμός του εναλλασσόμενου ρεπερτορίου, ο οποίος ισχύει τα τελευταία χρόνια. Εξι έργα, τέσσερις νέες παραγωγές και δύο επαναλήψεις θα παρουσιαστούν στο θέατρο «Αμαλία».

Τα δύο έργα που επαναλαμβάνονται είναι δύο περυσινές επιτυχίες: το «Με δύναμη από την Κηφισιά» των Κεχαΐδη – Χαβιαρά, σε σκηνοθεσία Ερσης Βασιλικιώτη, και την άνοιξη το «Μάνα Κουράγιο» του Μπρεχτ, σε σκηνοθεσία Νίκου Πολίτη.

Κοινοί άξονες στις τέσσερις νέες παραγωγές είναι το θέατρο, η θεατρική μηχανή και η μαγεία του θεάτρου. Συγκεκριμένα:

­ «Μετά την πρόβα» του Ινγκμαρ Μπέργκμαν, σε μετάφραση Νικηφόρου Παπανδρέου και σκηνοθεσία Πέτρου Ζηβανού.

­ «Οδύσσεια», σε σκηνοθετική επιμέλεια της Εφης Σταμούλη.

Στις αρχές Ιανουαρίου θα ακολουθήσει το έργο του Μάικλ Φρέιν «Το σώσε», σε μετάφραση Ξένιας Καλογεροπούλου, σκηνοθεσία Νίκου Αρμάου, σκηνικά-κοστούμια Απόστολου Βέττα και μουσική Ηρακλή Πασχαλίδη.

Στα μέσα Μαρτίου προγραμματίζεται το άπαικτο στην Ελλάδα έργο του Τόμας Μπέρνχαρντ «Ο θεατροποιός», σε μετάφραση Πέτρου Μάρκαρη.

Παράλληλα στο πλαίσιο των δράσεων του προγράμματος «Μελίνα – Εκπαίδευση και Πολιτισμός» θα παρουσιαστεί σε σχολεία διαφόρων περιοχών της χώρας το έργο της Φωτεινής Φραγκούλη «Η Κυράννη του δάσους», σε σκηνοθεσία Νικηφόρου Παπανδρέου.


Νέο Θέατρο: 1.800 παραστάσεις

Το 1982 είναι η χρονιά της ίδρυσης του Νέου Θεάτρου Θεσσαλονίκης, που συμπληρώνει εφέτος 18 χρόνια λειτουργίας και συνεχούς δράσης. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου η Νεανική Σκηνή του παρουσίασε 15 θεατρικά έργα σε περισσότερες από 1.800 παραστάσεις, από τις οποίες οι 670 δόθηκαν σε επαρχιακές πόλεις της Μακεδονίας, της Θράκης και της Θεσσαλίας. Εφέτος παρουσιάζει το μιούζικαλ του Ντέιβιντ Γουντ «Η χάρτινη πόλη» στο κινηματοθέατρο «Παλλάς», σε μετάφραση Κωστή Κολώτα, σκηνοθεσία και χορογραφίες Ισίδωρου Σιδέρη, σκηνικά και κοστούμια Γιάννη Κατρανίτσα, μουσική Γιώργου Χριστιανάκη.


Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος: το πρώτο τη τάξει

Η ιστορία αναφέρει ότι η ιδέα της δημιουργίας του ΚΘΒΕ γεννήθηκε ξαφνικά τον Νοέμβριο του 1961 σε μια δεξίωση στο σπίτι του Κωνσταντίνου Τσάτσου, υπουργού τότε Προεδρίας της Κυβερνήσεως. Εκεί ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής ρώτησε τον Γιώργο Θεοτοκά για το τι νόμιζε ότι χρειαζόταν η πνευματική ζωή της χώρας. Η απάντηση ήταν: «Να κάνετε θέατρο στη Θεσσαλονίκη». Σε λίγες εβδομάδες, στις 13.1.1961, ιδρύθηκε το ΚΘΒΕ με πρώτο διευθυντή τον Σωκράτη Καραντινό.

Ετσι η θεατρική ζωή της πόλης αποκτά το δικό της θέατρο ενώ ως τότε στηριζόταν στη φιλοξενία θιάσων από την Αθήνα. Παρ’ όλα αυτά οι αιώνιες αντιδράσεις και αντιθέσεις κάνουν την εμφάνισή τους και αρχίζουν οι κλυδωνισμοί του νεοσύστατου θεάτρου. Τελικά, μετά την κορύφωση των προβλημάτων τον Μάρτιο του 1964, το ΚΘΒΕ παίρνει τη μορφή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου και συνεχίζει την πορεία του.

Η περίοδος 1961-1967 σηματοδοτείται από ιστορικές παραστάσεις, όπως το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμουελ Μπέκετ, «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» του Μπέρτολτ Μπρεχτ, σε σκηνοθεσία Μίνου Βολανάκη, και το «Φονικό στην εκκλησιά» του Τ. Σ. Ελιοτ, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού.

Από την ίδρυσή του το ΚΘΒΕ εφαρμόζει το εναλλασσόμενο δραματολόγιο, καθιερώνει λογοτεχνικές εκδηλώσεις και αρχίζει περιοδείες στα αρχαία θέατρα των Φιλίππων και της Θάσου αλλά και σε άλλες πόλεις της Μακεδονίας και της Θράκης (στοιχεία από το άρθρο του Στέλιου Γούτη «Η θητεία του Σωκράτη Καραντινού», εφημ. «Καθημερινή», 21.9.1997). Εκτοτε η πορεία του ΚΘΒΕ ήταν και είναι πολυκύμαντη και κατά εποχές ιδιαίτερα… τρικυμιώδης. Δεν μπορεί όμως να αμφισβητήσει κανείς ότι είχε πολλές και εξαιρετικά ευτυχισμένες καλλιτεχνικές στιγμές, ότι εδραίωσε την ύπαρξη της μόνιμης θεατρικής παρουσίας στην πόλη της Θεσσαλονίκης με στόχο το ευρύ κοινό και ότι έγινε το φυτώριο εκλεκτών και ταλαντούχων ηθοποιών, καθώς και ο χώρος δημιουργίας μεγάλων σκηνοθετών και σκηνογράφων.

Εφέτος το ΚΘΒΕ προγραμματίζει την παρουσίαση των παρακάτω παραγωγών, συμπαραγωγών και μετακλήσεων, ως το τέλος Νοεμβρίου, με δεδομένο ότι έχει προς το παρόν στη διάθεσή του, για τον ερχόμενο χειμώνα, μόνο τις δύο σκηνές της Μονής Λαζαριστών (Σκηνή «Σωκράτης Καραντινός» και Μικρό Θέατρο). Καθώς δεν είναι ακόμη γνωστό αν θα διαθέτει τις θεατρικές αίθουσες της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και του Βασιλικού Θεάτρου, επιφυλάσσεται να ανακοινώσει αναλυτικά τον υπόλοιπο προγραμματισμό του στο προσεχές μέλλον.

Σκηνή «Σωκράτης Καραντινός»

* «Σαμία» του Μενάνδρου, σε μετάφραση Γιάννη Βαρβέρη και σκηνοθεσία Εύης Γαβριηλίδη.

* «Οι αλλοπαρμένοι» των Μίντλετον και Ρόουλεϊ, σε σκηνοθεσία Νίκου Χουρμουζιάδη.

Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών

* «Παρασκευάς» του Μπάμπη Τσικληρόπουλου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόρτζου.

* «Η γυναίκα του Λωτ» του Μάριου Ποντίκα, σε σκηνοθεσία Γιάννη Αναστασάκη.