Τρομοκρατία και πολιτική

Ολο και περισσότεροι έλληνες συγγραφείς μπαίνουν στην αστυνομική λογοτεχνία, γράφοντας επιτυχημένα ή μη μυθιστορήματα. Οι νεότεροι από αυτούς είναι επηρεασμένοι από τα σκανδιναβικά – έχουν εξαπλωθεί και στον αγγλοσαξονικό κόσμο -, με τα ποικίλα τεχνάσματα προς εντυπωσιασμό του αναγνώστη, αλλά και από τις τηλεοπτικές σειρές τύπου «CSI». Οι λιγότερο νέοι εμπνέονται από τους κλασικούς, την Αγκαθα Κρίστι, τον Ρέιμοντ Τσάντλερ, τον Ζορζ Σιμενόν, τον Γιάννη Μαρή, καθώς τους απωθούν τα νέα λογοτεχνικά ρεύματα που αποτελούν μόδα, η οποία κάποια στιγμή μάλλον θα περάσει. Ο Νίκος Εμμ. Σίμος, που γεννήθηκε στην Αθήνα, πτυχιούχος της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, δημοσιογράφος με μακρά θητεία σε εφημερίδες και περιοδικά (Καθημερινή, «Οικονομικός Ταχυδρόμος», Ελεύθερος Τύπος, Παραπολιτικά κ.ά.), στο πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα, το Ενα πιστόλι για υπογραφή (εκδ. Κάκτος), αντλεί την έμπνευσή του από την κλασική αστυνομική λογοτεχνία.

Η τριτοπρόσωπη αφήγηση αρχίζει στην Αθήνα με τη συνάντηση ενός μοναχού του Αγίου Ορους και ενός φίλου του που επιθυμεί να μεταβεί εκεί και να προσφέρει τις υπηρεσίες του ως κοσμικός. Στη συνέχεια γνωρίζουμε τον αστυνόμο Νικόδημο Γρέκα, «Νίκι» για τους φίλους του, «Πουαρό» για τους ζηλόφθονους συναδέλφους του. Ο Γρέκας, πτυχιούχος Νομικής, προβληματίζεται για τη δολοφονία δύο αστυνομικών και τον τραυματισμό στα πόδια ενός πρώην βουλευτή και νυν στελέχους πολυεθνικής εταιρείας από μέλη μιας τρομοκρατικής ομάδας. Η συνέχεια είναι λίαν αιματηρή. Ευθύς εξαρχής ο Νίκος Σίμος μάς εισάγει στον κόσμο των τρομοκρατικών ομάδων στην Ελλάδα, των οποίων τα μέλη συνεχίζουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, με αίμα ή με υλικές ζημιές, για να τιμωρήσουν τους κακούς πολιτικούς, οι οποίοι εξυπηρετούν το «μεγάλο κεφάλαιο». Ο συγγραφέας ως ανώνυμος αφηγητής, γνώστης των τεκταινομένων στην ελληνική επικράτεια, δηλώνει τον αποτροπιασμό του για τους τρομοκράτες βάζοντας στο μυαλό του ήρωά του ποικίλες σκέψεις για «τα διεστραμμένα μυαλά» ορισμένων αριστεριστών.

Ενας από τους προβληματισμούς του ήρωα αφορά τη συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση ατόμων υπεράνω υποψίας, δηλαδή προσώπων που δεν ανήκουν αναγκαστικά σε αριστερίστικους χώρους. Αλλος προβληματισμός σχετίζεται με τις σχέσεις και τις συνεργασίες των ελλήνων τρομοκρατών με ξένους ομοϊδεάτες τους, επί παραδείγματι με κληρονόμους του γνωστού Κάρλος, αλλιώς «Τσακαλιού», ή της ομάδας «Μπάαντερ – Μάινχοφ». Ο κυριότερος όμως προβληματισμός του Γρέκα, αλλά και των συναδέλφων του, συνδέεται με την ενδεχόμενη διαρροή στοιχείων κρατικών υπηρεσιών προς τους τρομοκράτες. Αν πράγματι υπάρχουν διαρροές, ποιος ή ποιοι τις κάνουν;

Κι ύστερα δολοφονείται στο Ψυχικό με πυροβόλο όπλο ο εφοπλιστής Βασίλης Νίκου, οπότε ο Γρέκας, μελετώντας μια απόρρητη έκθεση, πληροφορείται πως – σύμφωνα με τη Μοσάντ και άλλες δυτικές μυστικές υπηρεσίες – οι έλληνες τρομοκράτες παίρνουν όπλα από Αραβες. Οταν δολοφονείται και η φιλόδοξη αστυνομικός Λένα Βαλτάζογλου, η οποία έχει λάβει έναν φάκελο με το όνομα του αρχηγού της οργάνωσης, ο φίλος της ονόματι Δημήτρης, διαφημιστής το επάγγελμα, αποφασίζει να εκδικηθεί.

Το θέμα τούτου του απολύτως πολιτικού μυθιστορήματος είναι η τρομοκρατία στη χώρα μας, και δευτερευόντως η δράση των μυστικών υπηρεσιών, ειδικά της τουρκικής ΜΙΤ, η οποία συλλέγει πληροφορίες στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, «κατά παράβαση της Συμφωνίας της Βιέννης». Η σκοτεινή υπόθεση που επινόησε ο Νίκος Σίμος – η δολοφονία του εφοπλιστή είναι δικαιολογημένη, διότι το θύμα έπαιζε σε δύο ταμπλό – έχει μικρές ανατροπές, ενώ ορισμένες σκηνές διαδραματίζονται στο Αγιον Ορος, κάτι που δεν συνηθίζεται στην ελληνική λογοτεχνία. Ισως στο επόμενο βιβλίο του συγγραφέα να υπάρχει κι ένας δημοσιογράφος, ήρωας σχεδόν απαραίτητος στα αστυνομικά μυθιστορήματα, δεδομένου ότι ο αστυνόμος Γρέκας θαυμάζει τη δημοσιογραφία και τους λειτουργούς της.

{SYG}Νίκος Εμμ. Σίμος{SYG}{TIT}Ενα πιστόλι για υπογραφή{TIT}Εκδόσεις Κάκτος, 2022, σελ. 240, τιμή 12,72 ευρώ