Μπορεί άραγε η έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού να γίνει καταλύτης αλλαγών στη Μέση Ανατολή; Εν μέσω μάλιστα μιας νευρικότητας που επικρατεί στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, λόγω των επιλογών της Τουρκίας; Κατά γενική ομολογία η περίοδος που η καταστροφή αυτή εξελίχθηκε, δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη. Ο Λίβανος βρίσκεται σε βαθιά οικονομική κρίση από τις αρχές του έτους. Η πανδημία του κορωνοϊού επιδείνωσε την ύφεση, την ανεργία και τη φτώχεια ανάμεσα σε κοινωνικές, οικονομικές και θρησκευτικές ομάδες που δεν βρίσκονται σε αρμονική συνύπαρξη μεταξύ τους, προκαλώντας αστάθεια σε μια δύσκολη γειτονιά του πλανήτη. Το Προσφυγικό με δύο εκατομμύρια ανθρώπους στη χώρα επιτείνει περαιτέρω την κατάσταση αυτή. Αμεσο αποτέλεσμα η αναζωπύρωση των εμφυλίων μεταξύ αντιπάλων και η επιδείνωση στις σχέσεις του Λιβάνου με τους «γείτονες» στη Μέση Ανατολή.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού, στις 4 Αυγούστου, απειλεί τη χώρα με περαιτέρω δεινά, αφού σε αυτήν καταστράφηκε ολοσχερώς ο μοναδικός τερματικός σταθμός που διοχέτευε στην αγορά προϊόντα και πρώτες ύλες. Ο Λίβανος που βασίζεται σε εισαγωγές για το 90% της κατανάλωσης σίτου, μέσω του κεντρικού λιμανιού της Βηρυτού, βρίσκεται πλέον απομονωμένος, δίπλα σε μια χώρα με εμφύλιο, τη Συρία, και σε μια άλλη, το Ισραήλ, με το οποίο δεν έχει τις καλύτερες σχέσεις.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
