Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ της εθνικής ομάδας υδατοσφαίρισης γυναικών από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο – μετέωρο και απειλητικό το ενδεχόμενο ματαίωσής τους – άφησε μια πικρία στους φίλους ενός αθλήματος με διεθνείς διακρίσεις. Δυστυχώς οφείλεται βασικά σε μια καθ’ έξιν αδυναμία – και της ανδρικής ομάδας -, δηλαδή τη χωρίς αξιοποίηση της ευκαιρίας για την επίτευξη τέρματος όταν η ομάδα μας αγωνίζεται με «παίκτη ή παίκτρια παραπάνω». Στον κρίσιμο αγώνα με την Ολλανδία αυτό συνέβη τουλάχιστον τέσσερις φορές, οπότε το αποτέλεσμα (7-4 υπέρ της Ολλανδίας) θα ήταν διαφορετικό. Ισως στις 20 Φεβρουαρίου, λήξη της προθεσμίας για τη συμμετοχή των ομάδων που προκρίθηκαν, να αλλάξει πορεία. Συζητείται το ενδεχόμενο να αποσυρθεί η Νότια Αφρική.
ΔΥΟ ωστόσο είναι τα θετικά στοιχεία από τις εμφανίσεις της Εθνικής γυναικών στους προκριματικούς που έγιναν στην Τεργέστη, το ένα έχει πια ιστορική (αρχειακή) σημασία, αλλά το άλλο ανοίγει παράθυρο στο μέλλον. Οι νίκες απέναντι σε ομάδες διεθνούς επιπέδου όπως είναι η Ουγγαρία (8-5) και η Ιταλία (10-4) έχουν την αξία τους. Ετσι το 7-4 με την Ολλανδία, από τις κορυφαίες του κόσμου, αιτιολογείται αλλά δεν δικαιολογείται. Οι νίκες με ευρύτατα σκορ απέναντι σε Καζακστάν, Ισραήλ και Σλοβακία (συνολικά 58-8 τέρματα) δίνει το μέτρο της ελληνικής υπεροχής.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
