Την περασμένη Τετάρτη η ομάδα βόλεϊ του Ολυμπιακού στέφθηκε για τρίτη φορά στην ιστορία της κυπελλούχος Ευρώπης νικώντας και στον δεύτερο τελικό τη Μακάμπι Τελ Αβίβ με 3-0 σετ στο κατάμεστο ΣΕΦ. Παράλληλα ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός συμπλήρωσε 14 ευρωπαϊκές κούπες! Και μάλιστα οι 10 από αυτές είναι σε λιγότερο μία δεκαετία, στην εποχή των προέδρων Βαγγέλη Μαρινάκη και Μιχάλη Κουντούρη! Από το 2014 και μετά, οι Ερυθρόλευκοι μετρούν 10 ευρωκούπες στα αθλήματα του Ερασιτέχνη, ένα μοναδικό – θρυλικό θα λέγαμε – ρεκόρ, ακόμα και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.

Και μέσα στην κρίση

Και όλα αυτά ίσως σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους από πλευράς οικονομικών (με μνημόνια και μεγάλη φορολόγηση – και – του ερασιτεχνικού αθλητισμού) αλλά και πανδημίας.

Ο μέσος όρος είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακός, δεδομένου ότι πρόκειται για 10 ευρωπαϊκά τρόπαια στα τελευταία εννέα χρόνια, καθώς τη σεζόν 2019-20 δεν ολοκληρώθηκαν οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις λόγω κορωνοϊού.

Κάθε χρόνο και ένα ευρωπαϊκό, κάθε χρόνο και δύο τελικοί κατά μέσο όρο!

Επρεπε να ακυρωθούν διοργανώσεις για λόγους πανδημίας για να μην πάει σε ευρωπαϊκό τελικό ο Ολυμπιακός, την ώρα που εντός των συνόρων έχει πιάσει το απίστευτο σερί των 100 τίτλων στον Ερασιτέχνη στην εποχή των δύο ανδρών στα διοικητικά του συλλόγου, οι οποίοι έχουν αλλάξει όλα τα δεδομένα τόσο στο επίπεδο του προγραμματισμού όσο και στα χρήματα που έχουν επενδυθεί στις ομάδες.

Το στοίχημα με Τζουλιάνι

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των παραπάνω είναι η ανδρική ομάδα βόλεϊ. Πέρυσι οι Ερυθρόλευκοι έχασαν το πρωτάθλημα, αλλά το πρώτο μέλημα ήταν να κρατήσουν έναν εξαιρετικό προπονητή, όπως είναι ο Ιταλός Αλμπέρτο Τζουλιάνι, που είχε αντικαταστήσει μεσούσης της περιόδου τον Δημήτρη Καζάζη.

Παράλληλα τον στήριξαν προκειμένου να χτίσει τη δική του ομάδα, με τον έμπειρο τεχνικό να επιλέγει αφενός παίκτες που μπορούν να απειλούν από το σέρβις (με κορυφαίο τον Κουβανό Ιντάλγκο) αλλά και να έχει και καλούς μπλοκέρ.

Ο τέλειος συνδυασμός που έφερε άλλωστε και τον ευρωπαϊκό τίτλο κόντρα στους Ισραηλινούς. Στον πρώτο αγώνα στο Τελ Αβίβ οι Ερυθρόλευκοι κέρδισαν 10 άσους και 14 μπλοκ ενώ άλλα 15 μπλοκ προστέθηκαν στο επαναληπτικό τελικό στο Φάληρο.

Ιντάλγκο, Τράβιτσα, Παγένγκ, Στερν, Κουμεντάκης και φυσικά η προσθήκη πριν τους αγώνες με τον Παναθηναϊκό του Βραζιλιάνου Γκουσταβάο (είχε τα 7 από τα 15 μπλόκ στο ΣΕΦ) έκαναν τη διαφορά σε αυτούς τους δύο τομείς.

Δύο φορές με τέσσερα σετ

Ο κόουτς Τζουλιάνι ενέπνευσε τους παίκτες που σε δύο ημιτελικούς έδειξαν χαρακτήρα καθώς έπρεπε να πάρουν τέσσερα σετ και το έκαναν. Στον επαναληπτικό εντός έδρας ημιτελικό του Λιγκ Καπ με τον Φοίνικα Σύρου (4-0) και στον επαναληπτικό ημιτελικό του ευρωπαϊκού Τζάλεντζ Καπ με τον Παναθηναϊκό και μάλιστα εκτός έδρας (4-1). Και στα δύο παιχνίδια οι προσωπικότητες της ομάδας έβγαλαν χαρακτήρα, αλλά ειδικά απέναντι στους Πράσινους βρήκαν αυτή την έξτρα ταχύτητα που σήμανε την πρόκριση στον τελικό και σε ακόμη ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο…

Διπλό «ραντεβού» με Μίλωνα και στο βάθος Παναθηναϊκός

Πλέον ακολουθούν μεγάλες μάχες με διπλούς τελικούς Λιγκ Καπ με τον Παναθηναϊκό, το φάιναλ φορ του Κυπέλλου στην Καλαμάτα και τα πλέι οφ του πρωταθλήματος. Κοινός παρονομαστής για τον Ολυμπιακό ότι σε Κύπελλο και πρωτάθλημα παίζει ημιτελικό με τον Μίλωνα ενώ στον άλλο ημιτελικό και στις δύο διοργανώσεις κοντράρονται ο ΠΑΟΚ με τον Παναθηναϊκό. Ο Ολυμπιακός έχει πλέον αυτοπεποίθηση καθώς νίκησε δύο συνεχόμενες φορές τον Παναθηναϊκό με Γκουσταβάο (στην Ευρώπη) και χωρίς Γκουσταβάο (στο πρωτάθλημα), αλλά τώρα δεν θα παίζει ο βραζιλιάνος γίγαντας (είναι πέμπτος ξένος), ενώ και η ομάδα του Παναθηναϊκού θα ψάξει τη ρεβάνς για τον οδυνηρό αποκλεισμό στην Ευρώπη.
Οι δύο ομάδες όπως αποδείχθηκε και στις αναμετρήσεις τους σε Ευρώπη και Ελλάδα (2-2 τα μεταξύ τους παιχνίδια) είναι πολύ κοντά αγωνιστικά και θα γίνουν μεγάλες κόντρες, εφόσον βέβαια πρώτα σε Κύπελλο και πρωτάθλημα αποκλείσουν Μίλωνα και ΠΑΟΚ αντίστοιχα.
Πάντως ο κόσμος του Ολυμπιακού που γλέντησε με την ψυχή του άλλο ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο έχει συσπειρωθεί και αναμένεται να είναι κοντά και στις επόμενες προκλήσεις της ομάδας στις ελληνικές διοργανώσεις. Κάτι που μόνο θετικά μπορεί να λειτουργήσει για την ομάδα, που δεν θέλει απλά να κλείσει τη χρονιά μόνο με την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τροπαίου.