Καθώς η μεταπολεμική γενιά συνεχίζει να βγαίνει στη σύνταξη, πολλοί, όπως είναι φυσικό, σκέφτονται να μετακομίσουν κοντά σε κάποιο από τα παιδιά τους. Είναι λογικό. Ετσι θα μπορούν να βλέπουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους τακτικά, να βοηθούν στη φύλαξη των παιδιών και σε άλλες δουλειές και να έχουν τη βοήθεια που μπορεί να χρειαστούν οι ίδιοι αργότερα.

Ομως η απόφαση δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται, καθώς υπάρχουν κάθε είδους ζητήματα, τα οποία δεν συνειδητοποιούν αρχικά ούτε ο γονιός ούτε το παιδί. Τα ενήλικα παιδιά σας έχουν, κατά πάσα πιθανότητα, τα δικά τους σχέδια και στόχους για το μέλλον, που μπορεί να μην εναρμονίζονται απαραιτήτως με τους δικούς σας.

Επίσης, θα πρέπει να λάβετε υπόψη και τα συναισθήματα των άλλων αδελφών – των παιδιών στα οποία επιλέγετε να μην είστε κοντά.

Ετσι, προτού κάνετε το μεγάλο βήμα, δείτε μερικά από τα πράγματα που, όπως συνιστούν οι οικογενειακοί θεραπευτές, θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους τόσο οι γονείς όσο και τα παιδιά.

Οσο στενή και αν είναι η σχέση σας με τα ενήλικα παιδιά σας, οι ζωές σας είναι χωριστές, είτε ζείτε σε διαφορετική ζώνη ώρας είτε απλά στην άλλη άκρη της ίδιας πόλης. Δεν μπορείτε να ξέρετε ποια είναι τα σχέδιά τους – βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα – και αν αυτά ταιριάζουν με αυτό που σκέφτεστε εσείς.

Για παράδειγμα, το παιδί το οποίο ίσως περιμένετε ότι θα σας φροντίσει μπορεί να είναι λιγότερο διαθέσιμο απ’ όσο νομίζετε.

Μην κάνετε ποτέ υποθέσεις

Ο Λάρι Μπάρλοου, επίκουρος καθηγητής Ψυχοθεραπείας γάμου και οικογένειας στο Πανεπιστήμιο Capella, μιλάει για ένα προσωπικό περιστατικό που έφερε τον ίδιο και τη σύζυγό του προ εκπλήξεως.  Ηταν σε ένα οικογενειακό τραπέζι την Ημέρα των Ευχαριστιών με τους δύο γιους τους και τις οικογένειές τους. Ο Μπάρλοου αφηγείται: «Η σύζυγός μου είπε στον μεγαλύτερο γιο μας, τον Τόνι: “Τόνι, θα πρέπει να συνηθίσεις ότι θα μας βοηθάς σε αυτά τα πράγματα τώρα που γεράσαμε”. Και εκείνος απάντησε: “Οχι, δεν γίνεται”». Οπως έμαθαν εκείνο το βράδυ, ο γιος τους επρόκειτο να μετακομίσει στη Γερμανία για να φροντίσει τους γονείς της γυναίκας του.

Μην ανακοινώνετε στα παιδιά σας μια ήδη ειλημμένη απόφαση. Κάντε διερευνητικές ερωτήσεις: Πώς θα σας φαινόταν αν μετακόμιζα κοντά σας; Ποια θα ήταν τα θετικά και ποια τα αρνητικά;

«Είναι σημαντικό να μην τους στριμώξετε στη γωνία» λέει η Κάρολ Ποντγκόρσκι, καθηγήτρια Ψυχιατρικής και ψυχοθεραπεύτρια γάμου και οικογένειας στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ.

Δώστε τους χρόνο να σκεφτούν πώς θα λειτουργούσε (ή δεν θα λειτουργούσε) η νέα αυτή κατάσταση για τους ίδιους. Επίσης, δώστε τους την ευκαιρία να εκφράσουν τα συναισθήματά τους: Πώς θα ένιωθες αν μετακόμιζα κοντά στην αδελφή σου;

Η Ποντγκόρσκι συνιστά επίσης να ανοίξετε τη συζήτηση σε μια περίσταση όπου είστε όλοι μαζί. «Μια βολιδοσκόπηση σε μια χαλαρή στιγμή, όταν δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, για να μετρήσεις τις αντιδράσεις, μπορεί να αποδειχθεί πραγματικά πολύτιμη» επισημαίνει.

Η φυσική σας τάση μπορεί να είναι να μείνετε πιο κοντά στο παιδί με το οποίο περνάτε καλύτερα. Ωστόσο, ίσως αυτή να μην είναι η σωστή προσέγγιση.

Για παράδειγμα, ενώ μπορεί να προτιμάτε την παρέα τού ενός παιδιού, μπορεί να σας είναι πιο εύκολο να μιλήσετε ειλικρινά με το άλλο, ιδίως σε ό,τι αφορά ευαίσθητες αποφάσεις για την υγεία σας και τη φροντίδα στο τέλος της ζωής σας.

Η φύση των σχέσεων

Σε ένα βαθύτερο επίπεδο, αναρωτηθείτε αν η σχέση που έχετε με κάθε παιδί είναι σχέση μεταξύ δύο ενηλίκων ή περισσότερο σχέση γονέα – παιδιού. Οταν ισχύει το δεύτερο, σε μεγάλο βαθμό εξακολουθείτε να καλύπτετε εσείς τις ανάγκες του παιδιού αυτού, λέει η Ποντγκόρσκι, «και καθώς γερνάτε, οι δικές σας ανάγκες αυξάνονται, και κάποια στιγμή δεν θα θέλετε πια να είστε εσείς αυτός που θα προσφέρει». Για παράδειγμα, ποιον είναι πιο πιθανό να ακούσετε αν σας πει ότι έχει έρθει η ώρα να σταματήσετε να οδηγείτε ή ότι πρέπει να κόψετε το βραδινό ποτάκι; Μπορεί να πιστεύετε ότι δεν θα χρειαστείτε ποτέ αυτού του είδους τις παρεμβάσεις, αλλά δεν μπορείτε να ξέρετε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα καθώς μεγαλώνετε.

Τα ενήλικα παιδιά που δεν «επιλέγονται» μπορεί να νιώσουν ανακούφιση από το βάρος ή μπορεί να νιώσουν απόρριψη, και ίσως να μην είναι πρώτη φορά. Μπορεί να στενοχωρηθούν επειδή θα μετακομίσετε ακόμα πιο μακριά τους.

Εξηγήστε τους τα υπέρ και τα κατά που λάβατε υπόψη σας. Και, για να κάνετε ευκολότερη την απόσταση, προτείνετέ τους να περνάτε μαζί κάποιες γιορτές ή να τους πληρώνετε τα αεροπορικά εισιτήρια για να έρχονται να σας βλέπουν τακτικά.

Απόφαση υπό αίρεση

Η άποψή σας για τα γηρατειά θα είναι πολύ διαφορετική στα 90 απ’ ό,τι στα 70. Επιπλέον, τα πράγματα στη ζωή των παιδιών σας μπορεί να αλλάξουν για λόγους υγείας, επαγγελματικούς, όταν φύγουν τα παιδιά τους από το σπίτι ή λόγω διάφορων παραμέτρων που δεν έχετε φανταστεί καν.

Οπως λέει η ψυχοθεραπεύτρια Σάρον Ο’Νιλ από το Ρίτζφιλντ του Κονέκτικατ: «Οι αποφάσεις που παίρνουμε δεν είναι χαραγμένες στην πέτρα. Ισως νομίζουμε ότι ξέρουμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Να είστε προετοιμασμένοι να εκπλαγείτε είτε ευχάριστα είτε δυσάρεστα και να γνωρίζετε ότι όποιες επιλογές κι αν κάνετε, θα χρειαστεί να δείξετε υπομονή και ευελιξία για να βρείτε τη σωστή πορεία».

Η Francine Russo είναι συγγραφέας του βιβλίου «Love After 50: How to Find It, Enjoy It, and Keep It» («Ο έρωτας μετά τα 50: Πώς να τον βρείτε, να τον απολαύσετε και να τον διατηρήσετε»). Ζει στη Νέα Υόρκη.