Από τον 2ο αι. μ.Χ. και μετά κάνουν την εμφάνισή τους διάφορα ανώνυμα ή ψευδεπίγραφα χριστιανικά κείμενα, «μυθιστορηματικού» χαρακτήρα, τα οποία ωστόσο σχετίζονται με την Καινή Διαθήκη, αφού αναφέρονται σε γεγονότα ή πρόσωπα που περιέχονται σε αυτήν. Τα «απόκρυφα» αυτά κείμενα συνήθως τροποποιούν τα Καινοδιαθηκικά γεγονότα ή προχωρούν πέρα από αυτά κινούμενα στον χώρο του φανταστικού.
Ποιοι όμως ήταν οι λόγοι που οδήγησαν στη σύνθεση και παραγωγή τέτοιου είδους κειμένων; Αρχικά η ευσεβής φαντασία ορισμένων άγνωστων συγγραφέων, οι οποίοι, όπως σημειώνει ο καθηγητής Ι. Καραβιδόπουλος, θέλησαν να συμπληρώσουν κάποια «κενά» που άφηνε η ΚΔ στη ζωή του Ιησού, της Θεοτόκου και των Αποστόλων, με στόχο μερικές φορές απολογητικό. Ετσι π.χ. βλέπουμε ο ανώνυμος εκατόνταρχος της Σταύρωσης να αποκτά όνομα στα «απόκρυφα» ευαγγέλια΄ είναι ο Λογγίνος, όνομα με το οποίο έμεινε πλέον γνωστός και στα Συναξάρια. Γεγονότα επίσης από τη ζωή του Ιησού, τα οποία οι τέσσερις Ευαγγελιστές προσπερνούν, περιγράφονται με λεπτομέρεια από τα «Απόκρυφα». Η φυγή Του στην Αίγυπτο ή η περιγραφή της Καθόδου Του στον Αδη και τα όσα θαυμαστά έγιναν εκεί απασχόλησαν τους ανώνυμους συγγραφείς των «απόκρυφων».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
