«Σίγουρα οι γυναικοκτονίες είναι το είδος του εγκλήματος που τον τελευταίο καιρό παρουσιάζει μεγάλη αύξηση. Και εδώ να πούμε ότι η γυναικοκτονία δεν είναι νομικός όρος, καθώς από τον Ποινικό Κώδικα αντιμετωπίζεται σαν ανθρωποκτονία που τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη, σύμφωνα και με την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα», λέει ο κ. Φώτης Σπυρόπουλος αναφερόμενος στην εκρηκτική αύξηση που παρουσιάζουν τον τελευταίο καιρό οι δολοφονίες γυναικών από συντρόφους και συζύγους. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι κακοποιήσεις των γυναικών μέσα στην οικογένεια είναι πολύ περισσότερες από αυτές που γίνονται τελικά γνωστές, καθώς ό,τι συμβαίνει μέσα στην οικογένεια είναι δύσκολο να διαπεράσει το τείχος της σιωπής και να δημοσιοποιηθεί, με αποτέλεσμα να γίνονται γνωστά μόνο τα πιο σκληρά περιστατικά, όταν δηλαδή οι γυναίκες χάνουν τελικά τη ζωή τους και αναλαμβάνουν οι αστυνομικές αρχές.
Το φαινόμενο έχει πάρει παγκόσμιες διαστάσεις, με την Εβελιν Ρένερ, πρόεδρο της Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα Δικαιώματα των Γυναικών, να κρούει των κώδωνα του κινδύνου καλώντας τα κράτη-μέλη της ΕΕ να στηρίξουν τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας όσο διαρκεί η πανδημία. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στη διάρκεια των λοκντάουν τα περιστατικά αυτής της βίας έχουν αυξηθεί κατά 35%, με τις γυναίκες να έχουν εγκλωβιστεί στο σπίτι και να βρίσκονται εκτεθειμένες στους θύτες τους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ενώ οι ευκαιρίες να απευθυνθούν σε ειδικές δομές βοήθειας μειώνονται δραστικά καθώς οι δράστες βρίσκονται συνεχώς δίπλα τους. Οπως χαρακτηριστικά τόνισε η κυρία Ρένερ, «όλοι αντιμετωπίζουμε σημαντικές ψυχολογικές προκλήσεις κατά τη διάρκεια της απομόνωσης ή της καραντίνας, αλλά οι αντοχές των γυναικών, και μερικές φορές των παιδιών, που βρίσκονται σε μη ασφαλή σπίτια αντιμετωπίζουν εξουθενωτικές δοκιμασίες».
