Την έλεγαν Εμμανουέλα. Οι δικοί της άνθρωποι τη φώναζαν Εμμα. Ηταν μόλις 21 ετών. Τα ξημερώματα της περασμένης Τρίτης 29 Νοεμβρίου χτυπήθηκε από οδηγό που την άφησε αιμόφυρτη και αβοήθητη στην άσφαλτο.
Πολλά θα μπορούσαν να γραφτούν για τον οδηγό. Ισως ακόμη περισσότερα για τον περαστικό που ενόσω η φοιτήτρια από τα Χανιά βρισκόταν στο οδόστρωμα της Εγνατίας οδού στη Θεσσαλονίκη αναμένοντας βοήθεια, αφαίρεσε από το πορτοφόλι της μεγάλο χρηματικό ποσό, επειδή απλώς μπορούσε!
Δεν θα σταθούμε όμως στους «μικρούς» και «λίγους» αυτού του κόσμου, επειδή η ίδια η Εμμανουέλα δεν μας το επιτρέπει. Αυτό το λαμπερό και γεμάτο ζωή πλάσμα που δεν είχε κανέναν προφανή λόγο να σκέφτεται τον θάνατο, είχε ενημερώσει τους γονείς της ότι επιθυμούσε να γίνει δότρια οργάνων, στην απευκταία περίπτωση που έχανε τη ζωή της. Και όταν το απολύτως απευκταίο για κάθε γονιό συνέβη, εκείνοι εκπλήρωσαν την επιθυμία του παιδιού τους: από την Τρίτη η καρδιά της Εμμανουέλας συνεχίζει να ζει στο σώμα μιας 40χρονης μητέρας, ενώ το ήπαρ της συνεχίζει να ζει στο σώμα ενός 64χρονου. Ομοίως θα συνεχίσουν να ζουν οι νεφροί της, ενώ τα μάτια της θα συνεχίσουν να κοιτάζουν τον κόσμο που έγινε ομορφότερος με την προσφορά της καθώς οι δύο κερατοειδείς χιτώνες της πρόκειται να χαρίσουν το φως σε ισάριθμους συνανθρώπους μας.
Διαβάστε επίσης: Δώρα ζωής από την Έμμα που «έσβησε» στην άσφαλτο
Απογοητευτικές στατιστικές
Το ότι η Εμμανουέλα ήταν ένα σπάνιο πλάσμα το επιβεβαιώνουν και τα στατιστικά στοιχεία του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ), σύμφωνα με τα οποία στη χώρα μας αντιστοιχούν μόνο πέντε δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού. Είμαστε δηλαδή 4 φορές κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και οκτώ φορές κάτω σε σύγκριση με τους πρωτοπόρους Ισπανούς (με 20 και 40,8 δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού αντιστοίχως). Οπως θα διαβάσετε και στο ειδικό αφιέρωμα του «Βήματος» που ακολουθεί, η απροθυμία μας να γίνουμε δωρητές οργάνων έχει ως συνέπεια αυτή τη χρονική στιγμή να μένουν αβοήθητοι 1.318 Ελληνες οι οποίοι χρειάζονται επειγόντως μόσχευμα.
Βεβαίως, το ρεπορτάζ αναδεικνύει ότι δεν αρκεί η ύπαρξη δοτών για να λυθεί το πρόβλημα των μεταμοσχεύσεων στη χώρα μας: ακόμη και για περιπτώσεις ύπαρξης δότη από το συγγενικό περιβάλλον, η αναμονή για τη μεταμόσχευση μπορεί να φτάσει και τα τρία χρόνια! Οπως εξηγεί ο πρόεδρος του ΕΟΜ, οι μονάδες όπου θα μπορούσαν να γίνουν μεταμοσχεύσεις στερούνται προσωπικού και εξοπλισμού. Ολα αυτά όμως δεν αναιρούν το γεγονός ότι θα έπρεπε να φτάσουμε τους 15 δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες της χώρας.
Εν τω μεταξύ διεθνώς οι επιστημονικές πρόοδοι που έχουν σημειωθεί στο πεδίο των μεταμοσχεύσεων είναι αξιοθαύμαστες. Μέσα στο 2022 είχαμε την πρώτη πειραματική μεταμόσχευση (εξανθρωπισμένης) καρδιάς χοίρου σε δότη, ενώ σε προχωρημένο στάδιο βρίσκονται και οι προσπάθειες δημιουργίας ιστών και οργάνων στο εργαστήριο. Δυστυχώς όμως η ημέρα που θα παραγγέλνουμε στο εργαστήριο όργανα συμβατά με τον εκάστοτε ασθενή που τα έχει ανάγκη είναι ακόμη πολύ μακρινή. Προς το παρόν λοιπόν θα πρέπει η πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της και εμείς τις δικές μας και να αναλογιστούμε ότι για τις μεταμοσχεύσεις μπορούμε να βασιζόμαστε μόνο ο ένας στον άλλον.
