Μετά από μια μακρά περίοδο στασιμότητας και αμφιβολιών για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, με τους Ισραηλινούς να ενισχύουν συνεχώς τις επιθέσεις τους στη βόρεια Γάζα και στον Νότιο Λίβανο, το σκηνικό στη μαρτυρική αυτή περιοχή, αλλά και στην ευρύτερη γειτονιά της, φαίνεται τώρα να αλλάζει.
Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι θα διατηρηθεί η εύθραυστη εκεχειρία, που προβλέπει την ανταλλαγή των ισραηλινών ομήρων και των παλαιστινίων αιχμαλώτων, με την παράλληλη προσπάθεια για την εξεύρεση μιας οριστικής διευθέτησης, που δεν μπορεί να είναι άλλη από τη δημιουργία του παλαιστινιακού κράτους, που αποτελεί, ως γνωστόν, και το μεγάλο αγκάθι όλα αυτά τα χρόνια, παρά τις σχετικές συμφωνίες του παρελθόντος.
Παράλληλα όμως ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι εξελίξεις στη Συρία, μετά την ανατροπή του Ασαντ και την ανάληψη της προεδρίας από τον νέο ηγέτη Αχμεντ αλ Σάρα, ενώ παραμένει το μεγάλο ερώτημα για το πού βαδίζει τώρα το πολλαπλώς «πληγωμένο» Ιράν.
Υπό το πρίσμα αυτό, ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται να έχει η συνάντηση στην Ουάσιγκτον στις 4 Φεβρουαρίου μεταξύ του νέου αμερικανού προέδρου και του πρωθυπουργού του Ισραήλ, καθώς μάλιστα δεν στερείται σημασίας ότι είναι ο πρώτος ξένος ηγέτης που επισκέπτεται τον περιώνυμο Ντόναλντ Τραμπ.
Ο οποίος, πέραν όλων των άλλων καταιγιστικών και εξαιρετικά αμφιλεγόμενων πρωτοβουλιών, είχε τη φαεινή ιδέα να προτείνει την αποχώρηση των ταλαίπωρων Παλαιστινίων από τη Γάζα και τη μεταφορά τους στην Ιορδανία και την Αίγυπτο, με τις δυο αυτές χώρες να απορρίπτουν φυσικά αμέσως αυτές τις επικίνδυνες ανοησίες.
Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ο Τραμπ θα ήθελε να μετατρέψει τη Γάζα σε έναν «ονειρεμένο τόπο διακοπών, λόγω του ωραίου κλίματος και της γαλήνιας θάλασσας» επιβεβαιώνοντας έτσι ότι παραμένει πάντα ένας κλασικός κτηματομεσίτης! Ενώ δεν έβγαλε τσιμουδιά για τις συνεχιζόμενες επιθέσεις των Ισραηλινών εναντίον των Παλαιστινίων στην κατεχόμενη παράνομα από το Ισραήλ Δυτική Οχθη.
Η πληροφορία πάντως που εξέπληξε είναι ότι ο Τραμπ αποφάσισε να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από τη Συρία, τα οποία συνεργάζονται στο πλευρό των Κούρδων για την εξουδετέρωση του Ισλαμικού Κράτους.
Απόφαση που αν όντως εφαρμοσθεί τελικά ενισχύει τον τούρκο πρόεδρο Ερντογάν και τις στρατιωτικές επιθέσεις του εναντίον του κουρδικού στοιχείου και του επιτρέπει παράλληλα να συνεχίζει την ακατάσχετη ρητορική του για την αναβίωση της νέου οθωμανικού ονείρου. Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει και για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό, εν όψει μάλιστα της πενταμερούς διάσκεψης και της νέας διμερούς συνάντησης κορυφής.
Ενώ και το Ισραήλ συνεχίζει να κατέχει τα υψώματα του Γκολάν, χωρίς και αυτό να δείχνει καμία διάθεση αποχώρησης. Τη στιγμή που ο ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών επισκέφθηκε τη Δαμασκό, με στόχο να λάβει διαβεβαιώσεις από το νέο καθεστώς ότι θα παραμείνουν στη Συρία οι δύο ρωσικές βάσεις.
Δεν θέλει λοιπόν και πολλή σκέψη, κατόπιν όλων αυτών, για να συμφωνήσει κανείς πόσο παραμένει εξαιρετικά πολύπλοκο το παζλ της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, καθιστώντας έτσι και την οριστική επίλυση του Παλαιστινιακού εξαιρετικά προβληματική.