Το 2024 έχασαν 665 άνθρωποι τη ζωή τους σε κάποιον ελληνικό δρόμο, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ασφαλείας των Μεταφορών (ETSC), και βάσει του πληθυσμού της χώρας η Ελλάδα είχε την 4η χειρότερη θέση από όλα τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης όσον αφορά την αναλογία τροχαίων θυμάτων ανά κατοίκους (64 νεκροί ανά εκατομμύριο πληθυσμού).

Οι αριθμοί εκτός από την αλήθεια τη λένε και στεγνά. Το κάθε οικογενειακό δράμα που κρύβει ένας θάνατος σε τροχαίο δεν μπορεί να αποτυπωθεί σε λίστες ερευνητικών κέντρων. Αυτοί οι ξαφνικοί τίτλοι τέλους που πέφτουν σε μια ανθρώπινη ζωή σταματούν τη σκέψη, σε αντίθεση με τους τίτλους των ΜΜΕ που σταθερά καταγράφουν κάθε ανθρώπινη τραγωδία της ασφάλτου.

Είτε αφορά μικρά παιδιά που χάνονται πριν καν προσπαθήσουν να καταλάβουν το νόημα της ζωής είτε οικογένειες που ξεκληρίζονται είτε τους ξένους που επισκέφθηκαν τη χώρα μας για διακοπές και δεν επέστρεψαν ποτέ πίσω στην πατρίδα τους, οι ειδήσεις φορούν τα ίδια ρούχα, αυτά της γρήγορης εντύπωσης και του σοκ.

Η μεταπήδηση από τη μία τραγωδία στην άλλη γίνεται με τέτοιο ρυθμό που ο μέσος αναγνώστης ή τηλεθεατής δεν προλαβαίνει να συνειδητοποιήσει την ουσία των γεγονότων. Η κάθε είδηση τον τσιμπάει και τον ξυπνάει για λίγο από την καθημερινότητά του, υποδέχεται τη σκέψη τού πόσο εύκολα μπορεί να συμβεί το ίδιο σε εκείνον και μετά αλλάζει σκέψη όπως αλλάζει κανάλι στην τηλεόραση ή ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο. Με ένα «κλικ».

Κανέναν δεν φαίνεται να απασχολεί ότι σχεδόν σε όλη την Κρήτη οδηγείς σε διπλούς δρόμους μίας λωρίδας χωρίς φώτα, ούτε πως οι περισσότερες επαρχιακές πόλεις και οι περιφερειακοί δρόμοι τους αποτελούν σημεία προαναγγελθέντων θανάτων.

Η Δυτική Ελλάδα και η Πελοπόννησος είναι με διαφορά οι περιοχές με τα περισσότερα δυστυχήματα, ενώ η οδηγική κουλτούρα του Ελληνα συνεχίζει να απουσιάζει από το γονιδιακό αποτύπωμά του.

Οι 65 νεκροί ανά εκατομμύριο ετησίως είναι αρκετά περισσότεροι από τους 45 που είναι ο μέσος όρος όλης της ΕΕ. Από επίσημα δεδομένα, η μείωση των θανατηφόρων τροχαίων στην Ελλάδα είναι μόλις 3% την περίοδο 2019-2024, ενώ στην ΕΕ φθάνει το 13%.

Προς το παρόν δεν φαίνεται να έχει βρεθεί ο δρόμος (αν και τρέχει ένα πρόγραμμα Οδικής Ασφάλειας 2021-2030) προς μια καλύτερη και χωρίς αίμα άσφαλτο. Τουλάχιστον, ας ελπίσουμε σε μια καλύτερη προσέγγιση της κάθε τραγωδίας από τα ΜΜΕ, γιατί όταν χάνεται μια ζωή δεν είναι μία ακόμα ευκαιρία για «κλικ», αλλά μία ολική καταστροφή που μπήκε σε κάποιου το σπίτι χωρίς να ρωτήσει.