H αλήθεια είναι ότι με όσα γνωστά δεδομένα έχουμε στα χέρια μας αυτή τη στιγμή – διότι το απρόοπτο πάντα καραδοκεί στην πολιτική – φαίνεται πως είμαστε μακριά από τις κάλπες, και αυτό είναι ένα δεδομένο που πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας διαβάζοντας τις δημοσκοπήσεις. Οι απαντήσεις που δίνουν οι πολίτες στις μετρήσεις δεν φωτίζονται από διλήμματα εκλογών ούτε από την πίεση μιας άμεσης επιλογής διακυβέρνησης.

Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν κάποιες σκέψεις που μπορούμε να καταγράψουμε πάνω στα ευρήματα. Το πρώτο είναι ότι η βασική εικόνα των επιδόσεων των κομμάτων, των συσχετισμών μεταξύ τους αλλά και των συσχετισμών μεταξύ των χώρων κατά μήκος του πολιτικού φάσματος καταγράφουν μια εντυπωσιακή σταθερότητα εδώ και πολλούς μήνες. Η ΝΔ παραμένει σταθερά πρώτη με διαφορά 13-18 μονάδων από το δεύτερο ΠαΣοΚ, κοντά στα ποσοστά των ευρωεκλογών, με ενδείξεις δυνητικής δεξαμενής που θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη θέση της αισθητά καθώς στην ερώτηση για το αν πρέπει να εξαντληθεί η τετραετία ή αν πρέπει να πάμε σε πρόωρες εκλογές ένα 49% απαντά να εξαντληθεί η τετραετία, ποσοστό που καταλαμβάνεται από δυνητικούς ψηφοφόρους της ΝΔ, ενώ πρόωρες εκλογές θέλει το 50%, ποσοστό όμως που μοιράζονται όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, άρα αυτή η δεξαμενή σπάει σε πολλά κομμάτια.

Ιδια ένδειξη παίρνουμε και από την ερώτηση για το αν «προκρίνετε την πολιτική σταθερότητα ή την πολιτική αλλαγή». Πολιτική σταθερότητα ζητά το 39%, πολιτική αλλαγή θέλει το 60%. Και πάλι αυτό το 39% μπορεί να συσχετισθεί με ψηφοφόρους της ΝΔ ενώ το 60% κατακερματίζεται. Από την άλλη, η ΝΔ φαίνεται να έχει χάσει τα χαρακτηριστικά του κυρίαρχου κόμματος (διότι άλλο πρωτιά και άλλο κυριαρχία) και παραμένει σε όλες τις μετρήσεις εδώ και μήνες πολύ μακριά από το περιβάλλον της αυτοδυναμίας.

Η εικόνα λοιπόν είναι μια εικόνα όπου η ΝΔ είναι αντιμέτωπη ουσιαστικά με τον ίδιο της τον εαυτό. Υπάρχει άραγε κάτι που μπορεί να «ταράξει» αυτή την παγιωμένη εικόνα; Μπορούν ενδεχόμενα κόμματα με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα και τον Αντώνη Σαμαρά να αλλάξουν τις ισορροπίες; Ενα 37% στη δημοσκόπηση της Metron Analysis απαντά ότι η ίδρυση κόμματος από τον Αλέξη Τσίπρα θα επιδρούσε θετικά στο πολιτικό σύστημα, ποσοστό όχι αμελητέο για ένα κόμμα που απλώς φημολογείται και δεν ξέρουμε ούτε αν θα φτιαχτεί, ούτε τι θα πρεσβεύει, ούτε από ποιους θα στελεχωθεί, ενώ ένα 13% απαντά ότι είναι πολύ πιθανό να στηρίξει ένα τέτοιο κόμμα αν φτιαχτεί, ποσοστό όχι πολύ μακριά από τα ποσοστά που καταγράφει το ΠαΣοΚ.

Εύλογα λοιπόν θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι μια ενδεχόμενη κίνηση Τσίπρα θα μπορούσε να ταράξει τα νερά τουλάχιστον της Κεντροαριστεράς. Ο πρώην πρωθυπουργός όμως έχει μια τελευταία «σφαίρα» στη θαλάμη. Θα αποφασίσει να τη ρίξει, αν δεν είναι απολύτως βέβαιος ότι μπορεί να βρει στόχο;