Η συνεχιζόμενη αναστάτωση και αβεβαιότητα που βιώνει η παγκόσμια κοινότητα με την εκδήλωση της κρίσης COVID-19 χτυπά την πόρτα του αύριο, εγείροντας πολλαπλά ερωτήματα και διαμορφώνοντας νέα δεδομένα που αφορούν όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων μας: την απασχόληση, την εκπαίδευση, τις ενδοοικογενειακές σχέσεις, την ίδια την καθημερινότητα και τον τρόπο που κυλά το 24ωρό μας!
Πώς θα ήταν λοιπόν δυνατόν αυτές οι πρωτόγνωρες συνθήκες να μην επηρεάσουν και την οργάνωση και τη λειτουργία του δημόσιου τομέα; Ιδιαίτερα μάλιστα αν συνυπολογίσουμε ότι η πανδημία δεν ενσκήπτει σε μια ουδέτερη χρονική περίοδο, αλλά αντίθετα εμφανίζεται στην απαρχή της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης που βασίζεται στη δυναμική αξιοποίηση της ψηφιακής τεχνολογίας, των αλγορίθμων, της ρομποτικής και της τεχνητής νοημοσύνης. Ο αυξανόμενος αυτοματισμός που γεννούν οι νέες τεχνολογίες έρχεται να «σαρώσει» παραδοσιακά επαγγέλματα, να καταργήσει θέσεις εργασίας και να μετασχηματίσει κάποιες άλλες, διαμορφώνοντας ένα ολοκληρωτικά καινούργιο πεδίο στον τομέα της απασχόλησης. Την ίδια στιγμή, πολλοί οικονομολόγοι εκτιμούν ότι οι νέες τεχνολογίες τελικά θα δημιουργήσουν περισσότερες θέσεις εργασίας από όσες θα καταργηθούν, κάτι που άλλωστε ιστορικά έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
