Δρόμοι, χωματόδρομοι, ορεινά μονοπάτια. Μια απόσταση 245,3 χιλιομέτρων που πρέπει να καλυφθεί σε λιγότερο από 36 ώρες… Το Σπάρταθλον δεν είναι απλά ένας διεθνής υπερμαραθώνιος. Είναι ένας άθλος αντοχής και επιμονής. Διεξάγεται κάθε χρόνο από το 1983 το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου, σε ανάμνηση του κατορθώματος του αθηναίου ημεροδρόμου Φειδιππίδη, τον οποίο έστειλαν οι στρατηγοί της Αθήνας στη Σπάρτη για να ζητήσει βοήθεια εν όψει της μάχης του Μαραθώνα με τους Πέρσες το 490 π.Χ.

Ξεκινά λοιπόν από την Αθήνα και καταλήγει στη Σπάρτη. Δεν υπάρχουν χρηματικά βραβεία. Το έπαθλο για τους αθλητές που θα τερματίσουν μπροστά από το άγαλμα του Λεωνίδα είναι ένα κλαδί ελιάς και νερό από τον ποταμό Ευρώτα. Η ιδέα για τη δημιουργία του αγώνα δε, οφείλεται στον βρετανό σμήναρχο Τζον Φόντεν, που θέλησε να επιβεβαιώσει την εξιστόρηση του περιστατικού από τον Ηρόδοτο, ο οποίος αναφέρει ότι ο Φειδιππίδης διέσχισε αυτή την απόσταση μέσα σε δύο ημέρες. Ο Σπαρταθλητής Φώτης Ζησιμόπουλος μας μίλησε για τη μεγάλη αυτή αθλητική εμπειρία.

Τι σημαίνει για εσάς το Σπάρταθλον και πώς βλέπετε την ιστορική του διάσταση ως έλληνας αθλητής;

«Ως αθλητής υπεραποστάσεων ανακάλυψα το Σπάρταθλον και έβαλα στόχο να το τρέξω. Σαφώς ένας από τους λόγους που με προσέλκυσαν είναι το ιστορικό υπόβαθρο του αγώνα, αλλά και για να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου σε μία τόσο απαιτητική αλλά και ταυτόχρονα φοβερή διαδρομή. Αν και είναι επίπονος αγώνας, αποτελεί έναν από τους αγαπημένους μου και έτσι θέλω να συμμετέχω κάθε χρόνο».

Ακολουθείτε κάθε φορά μια συγκεκριμένη στρατηγική ή προσαρμόζετε τον ρυθμό και τις αποφάσεις σας ανάλογα με τις συνθήκες του εκάστοτε αγώνα;

«Εχω τρέξει στο Σπάρταθλον τέσσερις φορές και σίγουρα κάθε φορά ακολουθώ διαφορετική τακτική σύμφωνα με την προετοιμασία και τη σωματική μου κατάσταση. Σίγουρα έχω ως στόχο να τρέχω ελεύθερα και, ανάλογα με τη διάθεση και την κατάστασή μου, προσπαθώ να πιεστώ ώστε να πετύχω έναν καλύτερο χρόνο. Οσον αφορά τον ρυθμό, προσπαθώ να τον διατηρώ σταθερό από την αρχή και προς τη μέση του αγώνα και αν δω ότι είμαι καλά να κυνηγήσω έναν καλύτερο χρόνο και ιδανικά ένα ρεκόρ. Το μυστικό είναι η σκληρή δουλειά, η υπομονή, η επιμονή και βέβαια η πίστη για την επιτυχία».

Παρατηρείτε σημαντική διαφορά στο βάρος σας πριν και μετά τον τερματισμό; Κάνετε κάποια συγκεκριμένη διατροφή πριν ή μετά τον αγώνα;

«Σίγουρα παρατηρείται διαφορά στο βάρος μου περίπου 4 με 5 κιλά, το πολύ μέχρι 6, δεν έχει τύχει παραπάνω. Αυτό εξαρτάται από την τροφή κατά τη διάρκεια του αγώνα. Κατά βάση κλείνει το στομάχι. Ο οργανισμός βρίσκεται σε σοκ, οπότε καίει αρκετό λίπος».

Πόσες ώρες ύπνου και ξεκούρασης χρειάζεται συνήθως μετά από έναν τόσο εξαντλητικό αγώνα και πόσες μέρες ρεπό από τις προπονήσεις;

«Να πω την αλήθεια δεν ξεκουράζομαι και πολύ μετά από έναν ultra αγώνα σαν το Σπάρταθλον, περίπου 2 με 3 μέρες. Μετά ξεκινάω να τρέχω σιγά-σιγά λίγα χιλιόμετρα (5-10) ή κάποιες φορές κάνω ποδήλατο, το οποίο με βοηθάει και αυτό πολύ στην αποκατάσταση γιατί τα πόδια μου δεν δέχονται την έντονη πρόσκρουση και καταπόνηση από το τρέξιμο. Οσον αφορά τον ύπνο, δυσκολεύομαι πολύ, δεν μπορώ να κοιμηθώ πάνω από δύο ώρες το βράδυ μετά τον αγώνα γιατί έχω έντονη υπερένταση. Τις επόμενες μέρες φτάνω 4 με 5 ώρες ύπνου».

Πώς διαχειρίζεστε τη μοναξιά κατά τη διάρκεια τόσων ωρών δρόμου; Υπάρχει κάποιος προπονητής, φίλος, μέντορας ή οικογενειακό μέλος που παίζει σημαντικό ρόλο στη στήριξή σας;

«Αναμφισβήτητα πρέπει να σου αρέσει η μοναξιά για να επιλέξεις τις υπεραποστάσεις, να θες να περνάς χρόνο με τον εαυτό σου, γιατί πρέπει εβδομαδιαία να κάνεις πολλά χιλιόμετρα. Για μένα αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα, ίσα-ίσα με γεμίζει γιατί περνάω περισσότερο ουσιαστικό χρόνο με τον εαυτό μου, λύνω πολλά προβλήματα της καθημερινότητάς μου και αποκτώ μια βαθύτερη κατανόηση του εαυτού μου. Προσωπικά πιστεύω πως το τρέξιμο αποτελεί μια μορφή διαλογισμού. Δέχομαι τεράστια στήριξη από την οικογένειά μου, τον προπονητή μου Δημήτρη Κασίμη, αλλά και την ομάδα υποστήριξής μου σε κάθε αγώνα».

Εχετε βιώσει κάποιον σοβαρό τραυματισμό που σας στοίχισε αγώνες ή συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια του Σπαρτάθλου που σας έκανε να σκεφτείτε να τα παρατήσετε;

«Φέτος, στην αρχή της χρονιάς, όταν έτρεχα σε έναν αγώνα στην Ισπανία 30 χλμ., υπέστην έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό (κάταγμα κόπωσης ψηλά στη λεκάνη) που με ανάγκασε να μείνω εκτός για 3 μήνες. Η αποκατάσταση ήταν πολύ χρονοβόρα και έτσι έχασα σχεδόν όλη την αγωνιστική σεζόν. Σίγουρα και κατά τη διάρκεια του Σπαρτάθλου έχω υποστεί αρκετούς μικροτραυματισμούς, όχι όμως τόσο σοβαρούς ώστε να τα παρατήσω. Γενικά, έχω μάθει να διαχειρίζομαι τις δύσκολες καταστάσεις μέσα σε έναν αγώνα οπότε σπάνια θα φτάσω σε σημείο να τα παρατήσω. Αυτό που με κρατάει είναι η σκληρή δουλειά, οι πολύωρες προπονήσεις, η οικογένειά μου και ο κόσμος που βρίσκονται στον τερματισμό».

Ποιο είναι το καλύτερο μυστικό για κάποιον προτού τρέξει έναν μεγάλο αγώνα;

«Κατά τη γνώμη μου τα μυστικά από αθλητή σε αθλητή διαφέρουν. Το μυστικό για μένα είναι η σκληρή δουλειά. Δουλεύω και προσπαθώ πολύ για αυτό που θέλω. Δεν είναι πάντα σίγουρο ότι με την υπερπροσπάθεια θα ανταμείβεσαι ανάλογα. Εκτός από τις σκληρές προπονήσεις χρειάζεται και μεγάλη προσπάθεια στη διατροφή. Θέλω, επίσης, να είμαι ακέραιος και σταθερός στις πεποιθήσεις μου για να μπορώ να τρέξω».

Πώς νιώσατε όταν καταρρίψατε το ρεκόρ σας κατά 1 ώρα;

«Οταν κατέρριψα το προσωπικό μου ρεκόρ κατά μία ώρα, δεν το πίστευα, μου φαινόταν αδιανόητο, σίγουρα πιέστηκα πολύ, αλλά στο τέλος δικαιώθηκα και οι κόποι μου ανταμείφθηκαν. Δεν αρκούμαι σε αυτόν τον ενθουσιασμό, σίγουρα χαίρομαι αλλά απομυθοποιώ τα πράγματα γρήγορα και συνεχίζω την επόμενη μέρα θέτοντας νέους στόχους».

Μερικές τελευταίες φράσεις;

«Μόλις τερματίζω και στέκομαι μπροστά στο άγαλμα του Λεωνίδα σκέφτομαι πως όλοι οι κόποι μου ανταμείφθηκαν, χαίρομαι γιατί κατάφερα κάτι δύσκολο, συγκινούμαι γιατί είχα και την οικογένειά μου δίπλα μου να με στηρίζει. Φέτος, δυστυχώς, δεν κατάφερα να τρέξω γιατί είχα ως κύριο στόχο το παγκόσμιο πρωτάθλημα 24 ωρών στη Γαλλία, αλλά του χρόνου είμαι βέβαιος πως θα τρέξω. Το μήνυμα που θέλω να περάσω σε όλους αυτούς που θέλουν να ξεκινήσουν το τρέξιμο και γενικότερα με τις υπεραποστάσεις είναι “τρέξε ελεύθερα και ονειρέψου δύσκολους στόχους”».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στην εφημερίδα TO BHMA της Σπάρτης που κυκλοφόρησε με «Το Βήμα της Κυριακής» στις 30 Νοεμβρίου 2025.