Ισως να έχετε δει το τελευταίο διάστημα στα προφίλ που διατηρούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Μάριος Φραγκούλης και η Ελευθερία Αρβανιτάκη κάποια βίντεο από την προετοιμασία τους για την πρώτη φορά που θα βρεθούν μαζί επί σκηνής – στις 12, 23 και 24 Φεβρουαρίου στο Θέατρο Παλλάς.

Σε αυτά τα στιγμιότυπα λοιπόν είναι ξεκάθαρο πόσο ελεύθεροι και χαρούμενοι αισθάνονται για αυτή τη σύμπραξη, τις παραστάσεις με τίτλο «Πρώτη Φορά».

«Με την Ελευθερία είμαστε φίλοι πολλά χρόνια και ήμουν ανέκαθεν μεγάλος θαυμαστής του έργου και του ήθους της» λέει στο «Βήμα» ο δημοφιλής ερμηνευτής. «Το χρώμα της φωνής της, οι επιλογές της, η συνέπειά της, ο τρόπος με τον οποίο φροντίζει να δίνει πάντα στο κοινό τον καλύτερό της εαυτό, για όλα αυτά και για πολλά άλλα την εκτιμώ απεριόριστα. Φέτος λοιπόν που με πήρε και μου πρότεινε να κάνουμε μια σειρά συναυλιών μαζί χάρηκα πολύ.

Βρισκόμαστε με μεγάλο ενθουσιασμό, υπάρχουν διάφορα νήματα που μας ενώνουν, με πιο βασικό τις μουσικές της Μεσογείου, όμως θα πούμε πολλά τραγούδια μαζί που ο κόσμος δεν θα περίμενε να ακούσει από εμάς. Αν περάσει το κοινό τόσο καλά όσο περνάμε εμείς στις πρόβες τότε είμαι σίγουρος πως αυτές οι παραστάσεις θα είναι σαν γιορτή.

Θέλουμε να μεταδώσουμε στους θεατές την αγάπη μας για το καλό ελληνικό τραγούδι. Σας επιφυλάσσουμε πολλές εκπλήξεις, θα ερμηνεύσω, για παράδειγμα, ένα κομμάτι του Αλκίνοου Ιωαννίδη, το οποίο λατρεύω, θα κάνουμε ντουέτο στο «Πρώτη φορά» που αγαπήσαμε αρχικά από τη Ρένα Κουμιώτη αλλά το έχει πει με τον δικό του τρόπο και ο Γιάννης Κότσιρας, θα πει η Ελευθερία μαζί μου το «Hijo de la Luna»…».

«»Ανοιξες δρόμους», για την Αρβανιτάκη» του λέω, και γελάει διότι αυτό το σχόλιο είναι και ο τίτλος ενός καινούργιου του τραγουδιού σε στίχους της Λήδας Ρουμάνη (η οποία υπογράφει την καλλιτεχνική επιμέλεια των επικείμενων παραστάσεων).

«Ηδη έχει δρομολογηθεί μια πολυσυλλεκτική δισκογραφική δουλειά με αρκετούς συνθέτες και στιχουργούς, μεταξύ των οποίων θα βρίσκεται σίγουρα και ο Παρασκευάς Καρασούλος. Μαζί είχαμε δημιουργήσει ένα τραγούδι που λέγεται «Ενα ρούχο παλιό», το είχα γράψει για τη φωνή του Γιώργου Νταλάρα, τον οποίο αγαπάω πολύ, πριν από κάποια χρόνια, όπως και το «Τον εαυτό του παιδί», όμως τελικά δεν είπε κανένα από τα δύο». Μάλλον για καλή του τύχη διότι ειδικά το δεύτερο από αυτά τα κομμάτια έχει αγαπηθεί πολύ και θεωρείται διαχρονική επιτυχία.

Οι νέοι καλλιτέχνες

Αξίζει να πούμε ότι τα τελευταία χρόνια ο Μάριος Φραγκούλης αναδεικνύει και βοηθά εμπράκτως νέους καλλιτέχνες που του έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον – οι χαρισματικές τραγουδίστριες Δήμητρα Σελεμίδου και Μυρτώ Βασιλείου αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα.

«Το θεωρώ χρέος μου», λέει, «δεν είμαι άλλωστε υπέρ των τηλεοπτικών διαγωνισμών τύπου «The Voice», εννοείται ότι θα ακούσεις κάποια ταλέντα εκεί και προφανώς δίνεται ένα βήμα σε παιδιά που ίσως να μην είχαν αλλιώς αυτή τη δυνατότητα, όμως πιστεύω πως για να έχεις διάρκεια πρέπει να περάσεις πρώτα από κάποια στάδια μάθησης μέχρι να γίνεις γνωστός. Προσωπικά, μέχρι κάποια στιγμή στη ζωή μου, πιο πολλές αποτυχίες είχα παρά επιτυχίες. Με είχαν απορρίψει από πάρα πολλές οντισιόν στο Λονδίνο. Χάρη σε όλα αυτά όμως αποκτάς πείρα και αναγκάζεσαι να προοδεύσεις και να βελτιωθείς».

Η Μαρινέλλα

Τον ρωτάω για τη Μαρινέλλα διότι ήταν μία από τις προσκεκλημένες του στο Ηρώδειο τον Οκτώβριο του 2023 όταν γιόρτασε τα 35 χρόνια συνεχούς και δημιουργικής παρουσίας του στα διεθνή μουσικά δρώμενα και ήταν παρών στη ζωντανή της εμφάνιση εκεί τον περασμένο Σεπτέμβριο, κατά τη διάρκεια της οποίας κατέρρευσε επάνω στη σκηνή.

«Ημουν πράγματι εκεί στην πρώτη σειρά και έβλεπα αυτό το ιερό τέρας να τραγουδάει χωρίς μικρόφωνο και να δονεί όλο το θέατρο μέχρι τη στιγμή που λιποθύμησε. Εύχομαι με όλη μου την ψυχή να γίνει καλά. Εύχομαι να επανέλθει και να χαρεί τη ζωή της ακόμη και αν δεν γίνεται να ξανατραγουδήσει – ούτως ή άλλως στην καριέρα της τα έχει κάνει όλα. Νομίζω ότι καθένας μας έχει ένα διαφορετικό όριο στις σωματικές του αντοχές και θα έπρεπε να το ακούει. Κάποιοι άνθρωποι, όπως ο Πλάθιντο Ντομίνγκο ή η Μαρινέλλα, είναι φαινόμενα.

Προσωπικά πιστεύω ότι έχω ίσως μια δεκαετία ακόμη στην ενεργό δράση και μετά ίσως να κάνω επιλεκτικά κάποιες σπάνιες εμφανίσεις, να έχω ένα ωραίο σπίτι κοντά στη θάλασσα και να περνάω καλά με τους ανθρώπους που αγαπώ, να κάνω ταξίδια, να βλέπω παραστάσεις, να σκηνοθετώ, να κάνω masterclasses, να βρω έναν άλλον τρόπο να υπάρχω στα πράγματα. Δεν πιστεύω ότι το τραγούδι είναι το μοναδικό σημαντικό πράγμα στη ζωή».

Την αγαπάει μάλλον τη θάλασσα διότι μου έχει αναφέρει ότι και στις παραστάσεις με την Ελευθερία Αρβανιτάκη υπάρχει ένα κομμάτι του προγράμματος με «θαλασσινά» τραγούδια: «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τη θάλασσα. Κάνω καταδύσεις, ψάχνω κοχύλια. Σε ένα σπίτι που έχω στην Αίγινα έχω φτιάξει μια πολύ ωραία συλλογή με τα ευρήματά μου. Μέσα στον βυθό αισθάνομαι ότι μαγεύομαι, ότι πετάω, και εκεί τραγουδάω με τον νου μου τις πιο υπέροχες άριες».