«Η Χάρις Αλεξίου μου φανερώθηκε στην απρόβλεπτη συνεργασία μας που έγινε στον “Σείριο” στην Πλάκα. Εκεί την άκουσα καλά και μπόρεσα να διαπιστώσω πως είναι φτιαγμένη από το υλικό που γίνονται οι μεγάλες τραγουδίστριες και που πολλές φορές το τραγούδι είναι μια αφορμή για να μας μεταφέρει προγονικά βιώματα, χωμένα μέσα της βαθιά από παλιούς καιρούς.
Με αιχμαλώτισε και την απήλαυσα όσο γινόταν πιο πολύ, σχεδόν “ιδιωτικά”, είκοσι μέρες τραγουδώντας μες στον χώρο μου».
Αυτά έγραφε ο Μάνος Χατζιδάκις στο οπισθόφυλλο του δίσκου «Η Χάρις Αλεξίου σε απρόβλεπτα τραγούδια», στον οποίο αποτυπώθηκε μεγάλο μέρος του προγράμματος που είχαν παρουσιάσει τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 1987 στον «Σείριο», στην Πλάκα.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που η Αλεξίου ερχόταν σε επαφή με το έργο του Χατζιδάκι. Το 1972 είχε επανεκτελέσει δύο τραγούδια, τα οποία είχε ερμηνεύσει πρώτη η Δήμητρα Γαλάνη στον δίσκο «Της γης το χρυσάφι» σε στίχους του Νίκου Γκάτσου: το «Χασάπικο 40» και το «Αγάπη μέσα στην καρδιά».
Αυτή τη φορά ωστόσο την είχε σκηνοθετήσει ο ίδιος σε μια μουσική παράσταση που αναδείκνυε πολλές διαφορετικές ερμηνευτικές πτυχές της. «Από τον “Κοκαϊνοπότη” ως την “Τζένη των πειρατών” κι από τον Νίνο Ρότα ως τους ευρηματικούς “Ακροβάτες” του Μικρούτσικου, η Χάρις Αλεξίου ξεδίπλωσε ένα αστείρευτο ταλέντο» θα σχολίαζε.
Σχεδόν σαράντα χρόνια μετά από τη συνεργασία μας στον «Σείριο» νιώθω τόσο έντονη την παρουσία του. Ο «Σείριος» ήταν ένας άλλος κόσμος για μένα. Βρισκόμουν στον ιερό χώρο του, γνωρίζοντας από πριν ολοκληρωτικά το έργο του, που το είχα μελετήσει με πάθος από τότε που άρχισα να τραγουδώ. Και τώρα τον ζούσα από κοντά. Είχε τρυφερότητα, χιούμορ, αυστηρότητα και απολυτότητα σε ό,τι αφορούσε τη μουσική.
Ο Μάνος λάτρευε το αυθεντικό τραγούδι. Τον ενδιέφερε η χωρίς φτιασίδια ερμηνεία μου, η αλήθεια μου και άκουγε την εσωτερική μου φωνή με σεβασμό και ευγένεια.
Από τον «Αμανέ της Καληνυχτιάς» μέχρι και την «Τζένη των Πειρατών» που διάλεξε να τραγουδήσω και να ηχογραφήσουμε αργότερα απολάμβανε τις διαφορετικές πτυχές μου και με οδηγούσε να τις ανακαλύψω κι εγώ.
Ηταν ένας ποιητής που μας δίδαξε όλους, καλλιτέχνες αλλά και κοινό, να ακούμε και να σεβόμαστε τη μουσική. Νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη που συναντήθηκα μαζί του.
Κύριε Χατζιδάκι, αγαπημένε μου Μάνο, σας ευχαριστώ για το κάλεσμά σας στη χώρα του «Σείριου» και για τις στιγμές που έζησα μαζί σας στη σκηνή αλλά και στο στούντιο με τα «Απρόβλεπτα τραγούδια».
Αιώνια ερωτευμένη μαζί σας, Χάρις Αλεξίου
