Οτι η Νέα Υόρκη απέκτησε νέο δήμαρχο δεν αποτελεί είδηση. Εκλογές είχαν, κάποιον θα έβγαζαν.
Αλλωστε ο Ζοράν Μαμντάνι μοιάζει συμπαθητικός και λένε πως είναι δημοφιλής. Λογικό. Δεν κερδίζει κανείς χωρίς κάποιο λόγο και κάποια προσόντα μια πόλη όπως η Νέα Υόρκη.
Εκτός αυτών είναι και μετανάστης, και μουσουλμάνος, και «δημοκράτης σοσιαλιστής» (ό,τι κι αν σημαίνει κάτι τέτοιο στο Μανχάταν…), και Δημοκρατικός, και υποσχέθηκε στους ψηφοφόρους τη μάνα τους και τον πατέρα τους.
Απροσδιορίστου επαγγέλματος, αλλά ράπερ και χιπχόπερ στις ελεύθερες ώρες του. Παρόλο που δεν θα τον κρίνουμε εμείς που δεν τον ξέρουμε, και μάλιστα από απόσταση μερικών χιλιάδων χιλιομέτρων.
Το σαφές αποτέλεσμα είναι ότι ένας μετανάστης κέρδισε περισσότερο κι από καθαρά μια πόλη μεταναστών. Τη συνέχεια θα τη δούμε επί της οθόνης…
Αλλά μην έχετε καμία αμφιβολία. Κέρδισε κυρίως ως αντίδραση στον Τραμπ.
Οπως κέρδισαν δυο γυναίκες υποψήφιες των Δημοκρατικών για κυβερνήτες στη Βιρτζίνια και το Νιου Τζέρσεϊ. Οπως κέρδισαν πάνω από πέντε έδρες οι Δημοκρατικοί στην Καλιφόρνια.
Η «αντιτραμπική» Αμερική μίλησε, και μάλιστα μεγαλόφωνα. Ηταν ένα πρώτο κύμα αντίδρασης. Οι άλλοι βρίζουν.
Μην έχετε όμως αυταπάτες. Δεν έπεσε ο Τραμπ.
Για τον απλούστατο λόγο ότι η Αμερική δεν είναι η Νέα Υόρκη συν την Καλιφόρνια. Είναι μια τεράστια χώρα με αναρίθμητες υποδιαιρέσεις και αντιθέσεις.
Και η τεράστια πλειοψηφία των πολιτών της που βγάζουν πρόεδρο των ΗΠΑ δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με τους ψηφοφόρους του Μαμντάνι ούτε πολιτικά, ούτε πολιτισμικά, ούτε μορφωτικά.
Ενώ ακόμα λιγότερη σχέση έχουν με τον Μαμντάνι ή τον «δημοκρατικό σοσιαλισμό» του.
Πάμε λοιπόν από την αρχή. Ηταν ένα πρώτο κύμα αντίδρασης στον Τραμπ που έναν χρόνο τώρα τους έχει ζαλίσει τον έρωτα στην μπαρούφα και τη φιγούρα.
Προς το παρόν, ο πρόεδρος το χώνεψε χωρίς μεγάλη δυσκολία. Αλλά, όπως φαίνεται, θα ακολουθήσει και δεύτερο.
Διότι ο άνθρωπος είναι τέτοιος θαυμαστής του εαυτού του που δεν μπορεί να καταλάβει ότι ενοχλεί. Και που δεν ξέρει να αντιληφθεί ό,τι ξεπερνάει τον εαυτό του. Αυτοθαυμάζεται ως τέλειος και λαοπρόβλητος.
Σίγουρα λοιπόν θα υπάρξει συνέχεια. Χωρίς αμφιβολία.
Οχι για να φέρουν κάποιοι στην Αμερική το Ισλάμ ή τον «δημοκρατικό σοσιαλισμό» ή τις δωρεάν συγκοινωνίες. Αλλά για να εκφράσουν την αντίθεσή τους σε έναν πρόεδρο που τους κάθεται στο στομάχι.
Και φυσικά όχι σε όλα τα στομάχια. Ενδεχομένως ούτε καν στα περισσότερα.
Να μην το ξεχνάμε αυτό.
