Στις 16 Ιανουαρίου 1998  οι Air κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους «Moon Safari». Μετά την κυκλοφορία αυτή η ηλεκτρονική μουσική «διαβάζεται» διαφορετικά. Είκοσι επτά χρόνια μετά, οι Air εμφανίσθηκαν την Κυριακή 29 Ιουνίου, στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, για να παρουσιάσουν κατά κύριο λόγο το εμβληματικό τους άλμπουμ αλλά και το best of της καριέρας τους.

Οι θεατές του Ηρωδείου, που είχαν γεμίσει ασφυκτικά τις κερκίδες, βρέθηκαν μπροστά στο οπτικοακουστικό θέαμα των Nicolas Godin και Jean-Benoît Dunckel, αμάλγαμα από space pop, dream pop, progressive rock , downtempo, chillout, trip hop,  ambient, electronic pop και space rock. Αλλά οι μουσικοί όροι το βράδυ της Κυριακής δεν είχαν ιδιαίτερη σημασία. Σημασία είχε τι άκουγες, τι έβλεπες και τι αισθανόσουν. Και στα τρία αυτά οι Air πήραν άριστα.

Air: ένα ντουέτο που νικά τη νοσταλγία

Όταν πρωτοκυκλοφόρησε το «Moon Safari», ο δημοσιογράφος Alexis Petridis το αποκάλεσε ένα «εξαιρετικά ευρηματικό» άλμπουμ που «δημιουργεί έναν ηχητικό κόσμο στο σαλόνι σας, έναν κόσμο όπου όλα είναι πιο λαμπερά, κομψά και εκλεπτυσμένα από την πραγματικότητα». Και λίγα έγραψε. Σήμερα, τόσα χρόνια μετά, το παράξενα αγέραστο γαλλικό chill-out δίδυμο παρουσίασε το «Moon Safari» ως οπτικοακουστικό θέαμα που ξεπερνά κατά πολύ τη νοσταλγία.

Φωτό: Αφροδίτη Ζαγγάνα

Οι νωχελικές εισαγωγικές νότες του «La Femme d’Argent» είναι μουσική μαντλέν που προκαλεί συλλογική ανάσα. Ποιος ξέρει πόσες νύχτες και θολές αυγές έχει «δει» και συνοδεύσει το άλμπουμ των Air, από το 1998.  Από την έναρξη της συναυλίας πυροδοτήθηκε  καταιγισμός χαλαρωτικής μουσικής, με εκθαμβωτική ομορφιά και τον κομψό ρετρό φουτουρισμό του παριζιάνικου ντουέτου.

Μια «αστρική μπάντα» στο Ηρώδειο

Το αγέραστο δίδυμο -Godin στις κιθάρες, Dunckel στα συνθεσάιζερ- και ο ντράμερ τους εμφανίστηκαν σε ορθογώνιο κουτί γεμάτο με οθόνες βίντεο και φώτα. Ντυμένοι στα λευκά, θα μπορούσαν να είναι… αστρική μπάντα. Οι τοίχοι πίσω τους έλαμπαν, τα φώτα αναβόσβηναν, οι εικόνες έρχονταν και έφευγαν για να ντύσουν το κάθε κομμάτια.

Για το «Venus», το ορθογώνιο κουτί μεταμορφώθηκε σε κατάστρωμα διαστημοπλοίου, ενώ περνούσε δίπλα από έντονα χρωματισμένους πλανήτες σαν σκηνή ταινίας επιστημονικής φαντασία. Δύο υποβλητικά ορχηστρικά κομμάτια γραμμένα για ταινίες της Sofia Coppola ενισχύουν την αίσθηση ότι πρόκειται τόσο για μια κινηματογραφική όσο και για μια μουσική εμπειρία.

Τραγούδια όχι ακριβώς επηρεασμένα, αλλά «βυθισμένα» στον Serge Gainsbourg, τους Kraftwerk και πρωτοπόρους της ηλεκτρονικής μουσικής όπως ο Jean-Jacques Perrey αποκτούν την ταχύτητα των Hawkwind και το μεγαλείο των Pink Floyd. Παρουσίασαν ολόκληρο το «Moon Safari», επιλογή best of και έκλεισε η βραδιά με το τραγούδι τους «Electronic Performers», με το οποίο ουσιαστικά περιέγραψαν τι είναι και ποιοι είναι.

Ένα ταξίδι στο σύμπαν

Η συναυλία των Air στο Ηρώδειο δεν μπορεί να κριθεί μόνο με μουσικά κριτήρια, στο βαθμό που το οπτικό μέρος που παρουσιάζουν παίζει καθοριστικό ρόλο για να εισέλθει  στον κόσμο τους ακόμη και ο αμύητος θεατής. Μας πήραν από το χέρι και μας ταξίδεψαν στο σύμπαν, μας έκαναν να ονειρευτούμε να σχηματίσουμε τις δικές μας εικόνες, το δικό μας κινηματογραφικό φιλμ. Συνδετικός κρίκος σε όλα αυτά η μουσική τους, τόσο απλή που μοιάζει αιθέρια και τόσο δύσκολη που μπορεί ο καθένας μας να την συλλάβει.

Οι δύο μουσικοί προσέφεραν πολύ περισσότερα από νοσταλγία υψηλής ποιότητας. Οι Air, στο Ηρώδειο, επαναπροσδιόρισαν τα τραγούδια τους μέσω της οπτικοακουστικής υπερπαραγωγής.

Ήταν ταξίδι στο παρελθόν, το παρόν και μέλλον.