Από τα εγκαταλελειμμένα εργοστάσια της Δραπετσώνας μέχρι τα καταπράσινα δάση της Μαλακάσας, το Rockwave Festival εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια αποτελεί το σημαντικότερο ροκ ραντεβού στην Ελλάδα.
Με έναρξη το 1996, το φεστιβάλ εξελίχθηκε γρήγορα στο κορυφαίο μουσικό γεγονός της χώρας, φιλοξενώντας μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας ροκ σκηνής.
Με σχεδόν 30 χρόνια ιστορίας, το Rockwave έχει ζήσει τις δόξες και τις προκλήσεις του. Έχει καθιερωθεί ως ένας θεσμός, συνδεδεμένος με αξέχαστες ροκ «περιπέτειες», όπως η ευρηματικότητα των Ελλήνων οδηγών, που πολλές φορές άφηναν τα αυτοκίνητά τους στην Εθνική οδό για να φτάσουν στην πύλη του φεστιβάλ, τα χιλιόμετρα περπατήματος μέσα στη σκόνη της Μαλακάσας, οι σκηνές που στήνονταν στο κάμπινγκ, αλλά και η συνάντηση νέων και παλαιών γενεών σε ένα αυθεντικό ροκ κλίμα.
Όπως καταγράφεται στην επίσημη ιστοσελίδα του φεστιβάλ:
«Είναι μέλος του ΥΟUROPE (Επίσημη Ευρωπαϊκή Ένωση των μεγαλύτερων φεστιβάλ, με τα αυστηρότερα κριτήρια ένταξης, εγκεκριμένη από τις Βρυξέλες) και του ETEP (κοινοτικό πρόγραμμα για την ανάδειξη προώθηση και ανταλλαγή ανερχόμενων καλλιτεχνών στα πλαίσια των χωρών μελών της Ε.Ε.).
[…] Πάνω από 300 Διεθνείς και Έλληνες καλλιτέχνες έχουν γράψει την ιστορία του Rockwave Festival μέχρι σήμερα».
Το πρώτο «Ροκ των Θεών»
Η επίσημη αρχή έγινε με το «Rock of Gods» τον Ιούλιο του 1996 στον Πειραιά.
Στις 3 Οκτωβρίου 1996, η Μαρία Μαρκουλή μεταφέρει στα «ΝΕΑ» την ατμόσφαιρα του πρώτου ροκ φεστιβάλ στην Ελλάδα, που έγινε στη Δραπετσώνα:
«Δεν ήταν έκπληξη, είπαν αυτοί που ήξεραν. Οι άλλοι, όμως, είδαν μπροστά τους έκθαμβοι να παίρνει σάρκα και οστά το πρώτο ροκ φεστιβάλ στην Ελλάδα, το Rock Of Gods στη Δραπετσώνα, με πολλά ονόματα, πολλές ώρες και τις καλύτερες εντυπώσεις από «ζωντανό» ροκ των νάιντις.
»Δηλαδή, τυχαίο ήταν που στον πλανήτη-ροκ, φέτος, ήρθαν και προσγειώθηκαν με φόρα από τα σίξτις και έμφυτη υπερκινητικότητα οι θρυλικοί Who, με τη μεγάλη συναυλία στο Χάιντ Παρκ και τον Κλάπτον και τον Ντίλαν στο πλευρό τους.
»Το Phoenix, το T-In The Park, το Reading κράτησαν ξανά ψηλά τη σημαία του ροκ, όπως άλλωστε και οι Wipers, που άνοιξαν τη σεζόν στο Ρόδον, με ένταση και σεβαστό αριθμό εισιτηρίων, αφού «κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια» του αμερικανικού ηλεκτρικού ροκ εν ρολ και των άξιων εκπροσώπων του.
Από τη Δραπετσώνα στην Ιστορία
» Ο Νίκος Λώρης, από την Di Di Music είναι ο πιο… ροκ από τους διοργανωτές συναυλιών (αφού τα ονόματα που φέρνει ανήκουν, τα περισσότερα, σ’ αυτό τον χώρο) και συνδιοργανωτής μαζί με την «Άνωση» του πετυχημένου Rock Of Gods.
– Υπήρξαν εκπλήξεις στις συναυλίες;
– Μπορώ να πω πως κατά ένα 95% δεν υπήρξαν. Γιατί πιστεύω με δύναμη σ’ αυτό που κάνω. Ακόμη και σε μικρά ονόματα που δεν τα γνωρίζει ο πολύς κόσμος.
Στόχος μας – λέει ο Νίκος Λώρης – είναι να φέρουμε ονόματα που δεν έχουν εμφανιστεί ξανά στην Ελλάδα, για το δεύτερο Rock Of Gods. Άλλωστε, το πρώτο φεστιβάλ συζητήθηκε έντονα, όχι μόνο εδώ αλλά και στο εξωτερικό».
Η σπάνια εμφάνιση των R.E.M
Το 1999 το Φεστιβάλ διεξήχθη στο Εθνικό Αθλητικό Κέντρο Αγιος Κοσμάς. Στη σκηνή ανεβαίνουν οι Prodigy, η Patti Smith, οι Blur, οι Garbage και οι Placebo, με αποκορύφωμα τη σπάνια εμφάνιση των R.E.M., σε μια μοναδική συναυλία που θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές στιγμές του φεστιβάλ.
Οι αναμνήσεις των Prodigy από την Ελλάδα
Ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από τις backstage ιστορίες του Rockwave είναι η επικοινωνία με τους Prodigy πριν την εμφάνισή τους στο φεστιβάλ του 1999, όπως την περιγράφει στο «ΒΗΜΑ» της 25ης Ιουλίου 1999, ο Θοδωρής Μανίκας:
«Δύο τηλεφωνικά ραντεβού με τον Λίαμ Χάουλετ, την κινητήρια δύναμη των Prodigy, δεν έβγαλαν πουθενά, επιβεβαιώνοντας τη φήμη του «δύσκολου» που τον ακολουθεί, φήμη που πάντως τον κάνει πιο συμπαθή στα μάτια μου.
»Ετσι κατέφυγα στο κόλπο-γκρόσο: αλλαγή συνομιλητή, με νέα επιλογή τον τζαμαϊκανικής καταγωγής Μαξίμ, τον επί σκηνής «δαίμονα» των Prodigy. Στο τηλεφωνικό μας ραντεβού της Τρίτης 22 Ιουνίου ήταν συνεπέστατος!
– Τι κάνουν λοιπόν οι Prodigy αυτό τον καιρό;
«Παίζουμε σε φεστιβάλ ανά την Ευρώπη! Και ετοιμαζόμαστε να έρθουμε στην Ελλάδα. That’s all».
– Θυμάσαι ακόμη όσα έγιναν στην πρώτη εμφάνισή σας στην Αθήνα;
«Ναι, φυσικά. Επεφταν πέτρες πάνω στη σκηνή από κάτι τύπους έξω από το θέατρο. Ήταν προφανώς κάποιοι άνθρωποι που διοχέτευαν λάθος δυναμισμό σε λάθος χώρο».
– Σας έχει ξανατύχει;
«Οχι βέβαια. Ξέρεις, αυτό είχε γίνει θέμα στις μουσικές εφημερίδες της Αγγλίας. Δεν συνηθίζεται και πολύ». (γελάει)».
Οι απογοητεύσεις και οι ακυρώσεις
Στη διάρκεια των ετών διεξαγωγής του φεστιβάλ, δεν έλειψαν οι ανακοινώσεις μεγάλων ονομάτων που τελικά διαψεύστηκαν ή ακυρώθηκαν, απογοητεύοντας το κοινό.
«ΤΟ ΒΗΜΑ» της 13ης Ιουλίου 2000, περιγράφει τις ελλείψεις εκείνης της χρονιάς:
«Οι αμερικανοί Flaming Lips δεν ήλθαν χθες. Οι Iron Maiden δεν θα έλθουν αύριο. Και οι ακυρώσεις συνεχίζονται… Ένα ακόμη συγκρότημα, και μάλιστα από τα πιο ενδιαφέροντα και ελπιδοφόρα της βρετανικής σκηνής, οι Gomez, δεν πρόκειται να εμφανιστεί στη σημερινή, δεύτερη ημέρα του Rockwave Festival».
Το κενό, ωστόσο, κάλυψαν επάξια οι Τρύπες, που βρίσκονταν στην κορυφή της λίστας. Με φανατικό κοινό και ρεπερτόριο κομμένο και ραμμένο για μεγάλες σκηνές, στάθηκαν απόλυτα στο ύψος μιας τόσο απαιτητικής διοργάνωσης.
»Κατά πόσο, βέβαια, αξίζει να ηγούνται της ημέρας είναι ένα ζήτημα που θα έπρεπε ίσως να απασχολήσει τη διοργανώτρια εταιρεία περισσότερο», δεδομένων των προσδοκιών που είχαν δημιουργηθεί από τις μέχρι τότε εμφανίσεις.
Πηγή: https://www.rockwavefestival.gr/
Η ακύρωση των Motörhead – Από το Rockwave στο Λυκαβηττό
Το 2002, το Rockwave Festival αντιμετώπισε ένα σημαντικό πλήγμα με την ακύρωση της διοργάνωσης λόγω γραφειοκρατικών εμποδίων και προβλημάτων αδειοδότησης.
Μετά την ακύρωση, οι διοργανωτές αποφάσισαν τη διεξαγωγή του Shockwave Festival, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 22 Ιουλίου 2002 στο Θέατρο Λυκαβηττού. Οι Motörhead ήταν μέρος αυτού του φεστιβάλ, το οποίο αντικατέστησε το ακυρωθέν Rockwave Festival.
To συγκρότημα έδωσε μια δυναμική συναυλία, που ενθουσίασε το ελληνικό κοινό. Η μέρα αυτή αποτέλεσε μια σημαντική στιγμή για τη ροκ σκηνή της χώρας, καθώς κράτησε ζωντανό το πνεύμα του Rockwave, παρά την αναπάντεχη ακύρωση.
Η Mαλακάσα εγκαινιάζεται
Το 2004 η δημοτικότητα του φεστιβάλ εξαπλώνεται. Από εκείνη τη χρονιά, λαμβάνει χώρα ετησίως στο Terra Vibe Park.
Πηγή: https://www.rockwavefestival.gr/
Στο «ΒΗΜΑ» της 13ης Ιουνίου 2004 , διαβάζουμε για την επανένωση του αμερικανικού συγκροτήματος, Pixies που επέλεξαν την Ελλάδα ως σταθμό στην πρώτη παγκόσμια περιοδεία τους μετά από μία δεκαετία, αλλά και για την εμφάνιση των Judas Priest, στο 25ο έτος τους.
«Αυτό που ίσως δεν κατάφερε το Rockwave να επιβάλει όλα αυτά χρόνια είναι ένας σταθερός χώρος διεξαγωγής του. Σαν νομάδες τριγυρνούμε από τις παραλίες στις πλατφόρμες του λιμανιού και από εκεί στο Ολυμπιακό Στάδιο, στον Άγιο Κοσμά ή στο Περιβαλλοντικό Πάρκο στο Ίλιον.
»Εφέτος η διοργανώτρια εταιρεία DiDi Music ευελπιστεί η Μαλακάσα να γίνει σήμα κατατεθέν του Rockwave.
»Ένας καταπράσινος χώρος ο οποίος έχει μετονομαστεί Terra Vibe, στο 37ο χιλιόμετρο της Εθνικής οδού Αθηνών – Λαμίας, έχει διαμορφωθεί ειδικά ώστε να καλύψει τις ανάγκες 15.000 επισκεπτών, όσων επιθυμούν να διαμείνουν σε κάμπινγκ και βεβαίως τις αγοραστικές τους ανάγκες με περίπτερα που θα πωλούν βιβλία, περιοδικά, CD καθώς και κομμωτήρια για εκκεντρικά ροκ χτενίσματα.
»Δίπλα στο κάμπινγκ θα υπάρχουν παιχνίδια όπως το bungee jumping και εξομοιωτές, όμως την παράσταση θα κλέψει μια πρωτόγνωρη για ελληνικά δεδομένα σκηνή περί τα 600 τ.μ., ώστε να καλύπτονται οι υψηλές απαιτήσεις των καλλιτεχνών.
Black Sabbath – Marilyn Manson στο πιο ροκ φεστιβάλ
«TO ΒΗΜΑ» της 19ης Ιουνίου 2005, χαρακτήριζε το Rockwave ως «το ιστορικότερο ροκ φεστιβάλ της Αθήνας, που εκείνη τη χρονιά ήταν πιο ροκ από ποτέ.»
Πηγή: https://www.rockwavefestival.gr/
H Μαρία Μαρκουλή γράφει στα «ΝΕΑ» της 27ης Ιουνίου 2005 για το μεγάλο rock event:
»Το ροκ «κύμα» που έφτασε Μαλακάσα έφερε μαζί του πάνω από 30.000 λαό.
»Στη σκηνή ο Όζι είναι ένα παλικάρι 57 χρόνων, που χοροπηδάει σαν μεθυσμένος από χαρά, τραγουδάει σαν βουνό που βρυχάται, αδειάζει κουβάδες νερό στον κόσμο, ποικίλοντας το ρεπερτόριό του με Οζικές σκανταλιές, όπως όταν κατεβάζει το παντελόνι και αποκαλύπτει στα πλήθη τα… φωτογενή του οπίσθια.
»Oι «Beatles του χαρντ ροκ», οι Black Sabbath ρίχνουν τον ένα ροκ δυναμίτη μετά τον άλλο: «Masters Of the Universe», «Dirty Women», «Black Sabbath», «Paranoid» ύμνος του χαρντ ροκ.
«Ένας σόουμαν με άποψη ροκ»
[…] Μαύρα πανιά πέφτουν πάνω στη σκηνή, δίνοντας τον ποθητό τόνο μυστηρίου στην αναμονή της εμφάνισής του. Ώσπου βγαίνει. Με το νοσφερατικό μακιγιάζ και τις ακροβατικές του ικανότητες, χορεύοντας σαν μαύρη πεταλούδα πάνω στο Βαρύ, «ιντάστριαλ» δίχτυ της μουσικής του. Ένας σόουμαν με άποψη ροκ […].
»Ο Μάνσον έδωσε επίσης μια γερή «δαγκωματιά» με το πετυχημένο δηλητηριώδες στυλ του στα «Tainted Love», το σοουλ κομμάτι που έχει γίνει γνωστό ιδιαίτερα με τους Soft Cell, «Sweet Dreams» των Eurythmics και «Personal Jesus» των Depeche Mode».
Όταν ο Αξλ Ρόουζ τυλίχθηκε με την ελληνική σημαία
«Το Rockwave του 2006 αποδείχτηκε ένα τριήμερο γεμάτο ροκ ενέργεια, με συγκροτήματα που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στη σκηνή και στο κοινό.
Πηγή: https://www.rockwavefestival.gr/
Η Εύη Ελευθεριάδου γράφει στα «ΝΕΑ» της 12ης Ιουλίου 2006, για τα 15.000 άτομα κοινό που παρακολούθησαν αποσβολωμένοι την πρώτη ημέρα του φεστιβάλ τους Guns ‘N Roses:
«Με έναν Αξλ Ρόουζ σε δαιμονιώδη φόρμα και μία μπάντα κορυφαίων μουσικών που ρόκαραν επί 2 ώρες και 10 λεπτά, οι Guns N’ Roses πέρασαν προχθές το βράδυ από το Terra Vibe ενθουσιάζοντας γύρω στους 15.000 θαυμαστές τους».
Το συγκρότημα έπαιξε σχεδόν όλες τις μεγάλες επιτυχίες του, εκτός από το «Civil War», για το οποίο, μάλιστα, υπήρξε μαζικό αίτημα. Ξεχώρισαν τα «Knocking on Heaven’s Door», «November Rain» με εντυπωσιακά εφέ φωτιάς, «Sweet Child of Mine», «Live and Let Die», «Night Train», ενώ η συναυλία άνοιξε με το «Welcome to the Jungle» και έκλεισε με το «Paradise City», όπου ο Αξλ εμφανίστηκε τυλιγμένος με την ελληνική σημαία.
Sick of the Studio ’07
Το 2007 αποτελεί τομή στην ιστορία του φεστιβάλ, αφού το ελληνικό κοινό είχε την ευκαιρία να απολαύσει το απόλυτο – για πολλούς – thrash metal συγκρότημα, την 3η Ιουλίου.
Πηγή: https://www.rockwavefestival.gr/
Οι Metallica ξεπροβάλλουν μέσα από τους καπνούς, κάτω από το πανό «Sick Of The Studio». Ανοίγουν το live με το «Creeping Death» και αμέσως το κοινό ξεσηκώνεται.
Για τις επόμενες δυόμιση ώρες, το συγκρότημα κυριαρχεί στη σκηνή της Μαλακάσας, εκτελώντας κομμάτια όπως το «Sad But True», «Nothing Else Matters», «One», «Enter Sandman», «For Whom The Bell Tolls» και «Seek N Destroy».
Η ανταπόκριση του κοινού ήταν εκρηκτική, όπως περιγράφει το rocking.gr την επόμενη μέρα:
Το κοινό, που ξεπερνούσε τις 25.000, δημιούργησε έντονη ατμόσφαιρα με mosh pit, stage diving και αντικείμενα που πετάγονταν στον αέρα. Η ενέργεια των Metallica φάνηκε να εκπλήσσει ακόμα και τον James Hetfield, ο οποίος συχνά επανέλαβε τη φράση «I don’t believe it». Ο Lars Ulrich δεσμεύτηκε ότι η μπάντα θα επιστρέψει σύντομα.
Ωστόσο, η συναυλία άφησε και το αποτύπωμά της στο φυσικό περιβάλλον της Μαλακάσας. Το έδαφος μετά το live ήταν σκαμμένο και κατεστραμμένο, χωρίς ίχνος γρασιδιού.
Η επιστροφή των Iron Maiden
Οι Iron Maiden, μετά την πρώτη τους εμφάνιση το 1996 στο πλαίσιο του Rock of Gods στον Πειραιά, επέστρεψαν το 2018 στο Terra Vibe της Μαλακάσας για την περιοδεία «Legacy of the Beast».
Η επιστροφή τους αποτέλεσε για τους φαν τους μια επική στιγμή, γεμάτη ενέργεια και νοσταλγία, επιβεβαιώνοντας τη θέση τους ως ένα από τα πιο εμβληματικά metal συγκροτήματα παγκοσμίως.
Πηγή: https://www.ironmaidenfc.gr/
«ΤΑ ΝΕΑ» της 20ης Ιουλίου 2018 γράφουν μετά το live του θρυλικού στγκροτήματος:
«Μαζί τους φέρνουν μία «γεμάτη» setlist 16 τραγουδιών, ανάμεσα στα οποία βρίσκονται και αρκετά κομμάτια που έχουν πολλά χρόνια να ακουστούν σε συναυλία τους, όπως το «The Wicker Man» και το «Sign of the Cross». Φυσικά, μεγαλύτερη έκπληξη όλων, το «Flight of the Icaru», που έχει να ακουστεί σε live από το 1986».
Το φεστιβάλ συνεχίζει να τιμά την ιστορία του, και φέτος, φέρνοντας στη σκηνή ονόματα που διαμόρφωσαν τη ροκ κουλτούρα, από τους Judas Priest, τον Bruce Dickinson και τους Deep Purple, μέχρι τους Europe και τον Alice Cooper.
Μαζί τους, οι W.A.S.P., ο King Diamond και οι Cypress Hill δίνουν τον παλμό μιας διοργάνωσης που δεν σταματά να εξελίσσεται, ενώ ταυτόχρονα συνδιαλέγεται με την παράδοση του ελληνικού τραγουδιού, μέσα από την παρουσία του Διονύση Σαββόπουλου.
