Θα κάνει δικό του κόμμα ο Αλέξης Τσίπρας; Και πότε θα το κάνει; Λάθος ερωτήματα. Το σωστό ερώτημα είναι, τι μπορεί να κάνει ένα κόμμα Τσίπρα και ειδικά στην περίπτωση που δοκιμάσει την τύχη του στις επόμενες εθνικές εκλογές. Μπορεί να ανατρέψει τους υφιστάμενους πολιτικούς συσχετισμούς και να καταγραφεί ως κόμμα εξουσίας ή θα πάει άκλαφτο;
Στην περίπτωση του πρώην Πρωθυπουργού είναι ολοφάνερο πως συγκρούονται οι ευσεβείς πόθοι των υποστηρικτών του (που δεν είναι και λίγοι) με την κοινή λογική. Οι ευσεβείς πόθοι χτίζουν παλάτια στην άμμο και η κοινή λογική, σαν τα παιδάκια που πηδάνε πάνω τους, τα κατεδαφίζει.
Οι ευσεβείς πόθοι θέλουν τον κ. Τσίπρα να επανέρχεται καβάλα στο άλογο για να καλύψει το αντιπολιτευτικό κενό που, πράγματι, υπάρχει. Μόνο που οι ευσεβείς πόθοι έχουν ξεχάσει μια σημαντική λεπτομέρεια. Το αντιπολιτευτικό κενό, αυτό που αξιοποίησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να κυριαρχήσει πολιτικά, δεν εμφανίστηκε μετά την αποχώρηση του κ. Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Δημιουργήθηκε εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο άσκησε αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της ΝΔ.
Τα λένε όλα οι αριθμοί. Η αντιπολίτευση του κ. Τσίπρα ήταν αυτή που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ από το 32 στο 17%, δηλαδή στην αρχή του τέλους. Αν μετράω σωστά, ο κ. Τσίπρας κατάφερε να χάσει, ενώ άλλος κυβερνούσε, κοντά στις 14 ποσοστιαίες μονάδες. Αυτό δεν το λες αποτελεσματική αντιπολίτευση. Συνεπώς, η διαπίστωση του κ. Τσίπρα ότι αντί να πέφτουν οι κυβερνήσεις πέφτουν οι αντιπολιτεύσεις, δεν αφορά την περίοδο μόνο του Κασσελάκη και Φάμελλου αλλά, πρωτίστως, τη δική του.
Ξαναπάμε στους ευσεβείς πόθους που μας λένε, καλά είναι όλα αυτά αλλά περασμένα ξεχασμένα, αφού αναμφίβολα ο Αλέξης Τσίπρας είναι αυτός που μπορεί να ηγηθεί μιας ενωμένης κεντροαριστεράς που θα ρίξει τον Μητσοτάκη από την εξουσία. Μπορεί ο κ. Τσίπρας να ενώσει τις διάσπαρτες δυνάμεις του κεντροαριστερού χώρου σε ένα σχήμα εξουσίας;
Η κοινή λογική λέει «όχι δεν μπορεί». Γιατί; Γιατί αν υποθέσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα Κασσελάκη, η Νέα Αριστερά ακόμα και η Ζωή Κωνσταντοπούλου (λέμε τώρα) τρέξουν να στοιχηθούν πίσω από το κόμμα Τσίπρα δε θα έχουμε κάτι περισσότερο από την επανένωση των κομματιών του παλιού ΣΥΡΙΖΑ. Η κοινή λογική λέει ότι μεγάλη κεντροαριστερά χωρίς το ΠαΣοΚ, δε γίνεται.
Υπάρχει περίπτωση ο Ανδρουλάκης να διαλύσει το «μαγαζί» για να γίνει (ξαναλέμε τώρα) ….αντιπρόεδρος στην επερχόμενη κυβέρνηση Τσίπρα; Ναι, αν χάσει τα λογικά του και θελήσει να αυτοκτονήσει. Αλλά από όσο γνωρίζω ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ, εκτός του ότι έχει άλλα σχέδια, τα έχει τετρακόσια. Αν έχουν άλλη άποψη οι ευσεβείς πόθοι ας πάνε να το κοιτάξουν.
Αλλά οι ευσεβείς πόθοι δε χαμπαριάζουν από αυτά. Επιστρατεύουν ένα δημοσκοπικό εύρημα σύμφωνα με το οποίο ένα 29% θα μπορούσε να ψηφίσει το κόμμα Τσίπρα. Για αυτό φοβούνται στο Μέγαρο Μαξίμου και τρέμουν στη Χαριλάου Τρικούπη. Τι σημαίνει όμως αυτό το 29%; Λυπάμαι, τίποτα απολύτως. Διότι, σύμφωνα με άλλα δημοσκοπικά ευρήματα, ένα 48% θα μπορούσαν να ψηφίσουν το ΠαΣοΚ. Η απόσταση που χωρίζει τη λεγόμενη δυνητική ψήφο από το κουκί στην κάλπη είναι τεράστια.
Η κοινή λογική λοιπόν σε πείσμα των ευσεβών πόθων λέει ότι ένα κόμμα Τσίπρα πριν από τις εκλογές θα έχει ως στόχο όχι να καταφέρει να νικήσει τον Μητσοτάκη αλλά να καταφέρει να μη χάσει από τον Ανδρουλάκη. Και η κοινή λογική λέει ότι αυτός ο πήχης δεν μπορεί να αφορά έναν φιλόδοξο πρώην Πρωθυπουργό.
Συνεπώς, αν κάνει κίνηση ο κ. Τσίπρας το λογικό είναι να την κάνει μετά τις εκλογές. Αλλά μέχρι τότε «ποιος ζει, ποιος πεθαίνει»
