Στην αρχή της δεύτερη θητείας του, ο Κώστας Σημίτης, δέχθηκε μια επιστολή από την δήμαρχο Αθηναίων, Ντόρα Μπακογιάννη. Η κυρία Μπακογιάννη ζητούσε από την κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει τι έχει σκοπό να κάνει με το θέμα του αστικού πρασίνου. Υπήρχε τότε, μεταξύ άλλων, το θέμα με τον Εθνικό Κήπο και το υπουργείο Γεωργίας, που είχε την αρμοδιότητα για τη διαχείριση του.

Τι δουλειά είχε το υπουργείο Γεωργίας με τον Εθνικό Κήπο; Καμία απολύτως. Επιπροσθέτως, τα υπουργεία, σε αντίθεση με τους δήμους, δε διαθέτουν υπηρεσίες καθαριότητας. Έτσι, δόθηκε η λογική λύση. Ο Κώστας Σημίτης απάντησε στην Ντόρα Μπακογιάννη ότι η ιδιοκτησία του Εθνικού Κήπου και η διαχείριση του θα περάσει στα χέρια του δήμου Αθηναίων. Τις λεπτομέρειες θα τις συζητούσε με τον Κώστα Σκανδαλίδη, που έκανε λόγο για «μεγάλη απόφαση».

Η «είδηση» της διπλής γιορτής, το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, είναι ότι το Πεδίον του Άρεως ανήκει (ακόμα) στην Περιφέρεια Αττικής. Τι δουλειά έχει η Περιφέρεια Αττικής με το Πεδίον του Άρεως; Ότι και το υπουργείο Γεωργίας με τον Εθνικό Κήπο. Καμία απολύτως. Θα ήταν κατανοητή η αρμοδιότητα της Περιφέρειας αν το πάρκο απλωνόταν σε πολλούς δήμους, όπως για παράδειγμα οι μεγάλες οδικές αρτηρίες. Αλλά το Πεδίον του Άρεως περιβάλλεται από την Κυψέλη, το Γκύζη, τα Εξάρχεια. Πιο Αθήνα δε γίνεται!

Το θέμα της αρμοδιότητας του Πεδίου του Άρεως δεν αφορά, φυσικά, τον κ. Χαρδαλιά. Ίσα-ίσα που ως πετυχημένος δήμαρχος στον Βύρωνα, γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει να ανήκει το κεντρικό πάρκο της πόλης σου σε έναν άλλο φορέα. Γνωρίζει τον παραλογισμό, αν μιλάμε στα σοβαρά για ισχυρή αυτοδιοίκηση, ένα πάρκο στην καρδιά της Αθήνας να μην είναι στην αρμοδιότητα του εκλεγμένου δημοτικού συμβουλίου του δήμου Αθηναίων.

Πόσο δύσκολο είναι, αν μιλάμε στα σοβαρά για ισχυρή αυτοδιοίκηση, να γίνει το προφανές, να περάσει το Πεδίο του Άρεως στην αρμοδιότητα του δήμου; Αφού μιλάμε στα σοβαρά, δεν υπάρχει κάτι δυσκολότερο. Για αυτό, τότε, στην ιστορία με τον Εθνικό Κήπο, ο Σκανδαλίδης έκανε λόγο για «μεγάλη απόφαση». Γιατί αν μεταφερθεί η αρμοδιότητα στο δήμο, θα πρέπει να μεταφερθούν και οι πόροι που συνοδεύουν την αρμοδιότητα αυτή. Και όταν μπαίνει στη μέση η οικονομική διαχείριση, τα πράγματα (ακόμα και οι πάγιες θεωρητικές θέσεις για τον ρόλο της πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης) αλλάζουν.

Στην κακοκαιρία που έπληξε πριν από μερικά χρόνια την Αθήνα, επί μέρες, γινόντουσαν συζητήσεις για το ποιος έχει την αρμοδιότητα να κλαδεύει τα δέντρα, να καθαρίζει τα φρεάτια κλπ. Διαπιστώθηκε ότι σε επίπεδο αρμοδιοτήτων, υπήρχε μια πλήρης σύγχυση που επέφερε παραλυτικά αποτελέσματα. Αυτή η σύγχυση οφείλεται σε αυτό που στην πολιτική γλώσσα αποκαλείται, λέγεται «συντρέχουσες αρμοδιότητες». Σε απλά ελληνικά, τρέχουν σε ένα μέτωπο ένας δήμος και άλλες δύο τρεις άλλες υπηρεσίες και στο τέλος κουτουλάνε μεταξύ τους.

Τότε, ξαναμπήκε στο τραπέζι, από την κυβέρνηση, η καλούμενη «ξεχασμένη μεταρρύθμιση». Της αποσαφήνισης των αρμοδιοτήτων, μεταξύ των διάφορων, να καθαρίσει το τοπίο, να μην υπάρχουν επικαλύψεις, να ξέρουμε ποιος κάνει τι. Αυτή η «ξεχασμένη μεταρρύθμιση» είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση, γιατί, τα αυτονόητα της, όπως για παράδειγμα ένα μεγάλο πάρκο στην καρδιά μιας πόλης να ανήκει στην πόλη, αγγίζει τον πυρήνα της λειτουργίας του πολυδαίδαλου πελατειακού κράτους. Αυτό εξηγεί γιατί βρίσκεται, εδώ και χρόνια, «στο τελικό της στάδιο».