Βαθμολογία

5: εξαιρετική

4: πολύ καλή

3: καλή

2: ενδιαφέρουσα

1: μέτρια

0: απαράδεκτη

«Μαύρο κουτί» («Boite noire», Γαλλία, 2022) του Γιαν Γκοζλάν

«Μαύρο» θρίλερ που φέρει κάτι από την ατμόσφαιρα και μαγιά των αμερικανικών αλλά και γαλλικών «θρίλερ παράνοιας» της δεκαετίας του 1970, το «Μαύρο κουτί» καταγράφει βήμα- βήμα την προσπάθεια ενός ικανότατου αναλυτή αεροπορικών δυστυχημάτων να ανακαλύψει τι ακριβώς συνέβη στο αεροπλάνο που συνετρίβη στις Άλπεις. Στην κατοχή του αναλυτή βρίσκεται το προβληματικό μαύρο κουτί της πτήσης, ένας φωνητικός καταγραφέας γεμάτος παράσιτα, τον οποίο θα «ξεσκονίσει» εξονυχιστικά μόνο και μόνο για να βρεθεί μέσα σε έναν κυκεώνα εμποδίων και προβλημάτων με το χειρότερο την υποψία ότι υπάρχει μια συνομωσία πίσω από την τραγωδία η οποία δεν του επιτρέπει να φτάσει στην αλήθεια.

Ο ίδιος ο ήρωας όμως είναι που κινεί πολύ το ενδιαφέρον – άλλος ένας καλός ρόλος του εξαιρετικού νεαρού ηθοποιού Πιέρ Νινέ («Ο συγγραφέας», επίσης του Γκοζλάν ,«Φραντζ» του Φρανσουά Οζόν, «Yves Saint Laurent» του Τζαλίλ Λεσπέρ κ.α.). Παρά την επιμονή και το πείσμα του, οι ανασφάλειες και τα συμπλεγματα του, ακόμα και ο τρόπος που διαχειρίζεται την σχέση με την κοπέλα του (Λου Ντε Λαζ) εργαζόμενη σε άλλο κλάδο της αεροπορίας και ενδεχομένως άθελά της μπλεγμένη στην υπόθεση, τον δυσκολεύουν να πείσει τους γύρω του ότι κάτι ύποπτο συμβαίνει.

Ανατρέπει τα πρώτα του συμπεράσματα, βλέπει γύρω του μόνο εχθρούς και μοιάζει να οδεύει προς την τρέλα, όπως ακριβώς ο ιδιωτικός ντετέκτιβ του Τζιν Χάκμαν στην «Συνομιλία» (1974) του Φράνσις Κόπολα, όπου ο ήχος είχε επίσης εξέχουσα σημασία στην ιστορία. Ο Γκοζλάν υπηρετεί με πάθος και μόχθο το είδος με το οποίο καταπιάνεται, το «Μαύρο κουτί» δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις ανάλογες αμερικανικές ταινίες του είδους του και το γεγονός ότι τίποτα δεν σε αφήνει σε ησυχία μέχρι το 129ο, τελευταίο λεπτό του ανήκει βεβαίως υπέρ του. Μια μικρή έκπληξη που την ίδια ώρα που ψυχαγωγεί, προβληματίζει.

Βαθμολογία: 3 ½

ΑΘΗΝΑ: ΑΒΑΝΑ – ΔΕΞΑΜΕΝΗ – ΦΙΛΙΠ – ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ – ΛΑΟΥΡΑ – ΣΤΕΛΛΑ – ΛΙΛΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ

———————————————–

«Το κορίτσι με το βραχιόλι» («La fille au bracelet», Γαλλία/ Βέλγιο, 2019) του Στεφάν Ντεμουστιέ

Το βραχιόλι του τίτλου είναι ο πομπός που εν είδη βραχιολιού μπαίνει στο πόδι των ανθρώπων σε κατ’ οίκον περιορισμό ώστε να ελέγχονται διαρκώς οι κινήσεις τους. Το κορίτσι είναι η Λιζ (Μελίσα Γκερ), ο τελευταίος άνθρωπος που είδε ζωντανή την φίλη της · λόγος για τον οποίο κατηγορείται ως δολοφόνος της.

Ένα ψυχόδραμα με δικαστικό περιεχόμενο λοιπόν, το φιλμ αν και ουσιαστικά ένα γαλλικό ριμέικ της μεξιανικο-αργεντίνικης ταινίας «Η κατηγορούμενη» (2018) του Γκονζάλο Τομπάλ, είναι άριστα μοιρασμένο ανάμεσα στο σπίτι της κατηγορουμένης και την αίθουσα του δικαστηρίου όπου απαντά μονολεκτικά δυσχεραίνοντας ακόμα περισσότερο την θέση της.

Αυτή η στάση της κοπέλας όμως, είναι κατά μια έννοια η ουσία της ταινίας: η Λιζ δεν υπερασπίζεται όπως θα «έπρεπε» τον εαυτό της διότι το γεγονός ότι κατηγορείται την στενοχωρεί λιγότερο από τον θάνατο της φίλης της που της λείπει. Είναι ένας υποδειγματικά γενναίος άνθρωπος σε μια υποδειγματικά δομημένη ταινία που εξετάζει με ακρίβεια λεπτομέρειες των βασικών προσώπων που λαμβάνουν μέρος στην ιστορία.

Ο αφοσιωμένος πατέρας της Λιζ (Ροσντί Ζεμ) που όμως αδυνατεί, όσο κι αν το θέλει να προσφέρει πολλά στην υπόθεση, η κουρασμένη μητέρα της (Κιάρα Μαστρογιάνι) που αποφεύγει να παρακολουθήσει την δίκη, ο μικρός αδελφός της που συμπεριφέρεται ως παιδί καθότι αυτό είναι, η ηλικιωμένη συνήγορος (Ανί Μερσιέ) της οποίας το πνεύμα είναι πιο φιλελεύθερο σε σύγκριση με τη νεότατη εισαγγελέα (Αναΐς Ντεμουστιέ) που διακρίνεται από έναν εκνευριστικό συντηρητισμό αποτελούν τις ψηφίδες μιας ταινία που σε εντυπωσιάζει με την πληρότητά της.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ – ΨΥΧΙΚΟ – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ – ΤΡΙΑΝΟΝ – ΑΛΣΟΣ Ν. Φιλαδέλφεια – ΛΙΛΑ – ΛΑΟΥΡΑ – ΜΙΜΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ κ.α ΘΕΣ/ΚΗ: ΤΖΟΝ ΚΑΣΣΑΒΕΤΗΣ κ.α.

——————————————–

Κατ’ οίκον περιορισμός («Delo» (Ρωσία, 2021) του Αλεξέι Γκέρμαν Τζούνιορ

Κατ’ οίκον περιορισμό όμως και μάλιστα με αυτόν ακριβώς τον ελληνικό τίτλο θα βρούμε και στην τελευταία ταινία του Ρώσου Αλεξέι Γκέρμαν Τζούνιορ, που προβλήθηκε στο περσινό Ένα Κάποιο Βλέμμα του φεστιβάλ των Καννών προκαλώντας αίσθηση. Αυτή η πραγματικά σπαρακτική ταινία, αναφέρεται στον πόλεμο μιας ολόκληρης ρωσικής πόλης προς έναν κάπως υπερόπτη και αλαζονικό μα συγχρόνως έντιμο καθηγητή πανεπιστημίου (Mεράμπ Νινίτζε), ο οποίος τόλμησε να μιλήσει ανοιχτά για την διαφθορά της πολιτικής εξουσίας με αποτέλεσμα η πράξη του να έρθει μπούμερανγκ προς τον ίδιο.

Είναι υπόλογος για διαφθορά και περιμένει βασανιστικά την δίκη του σε κατ’ οίκον περιορισμό, με ελάχιστους υποστηρικτές όπως η δικηγόρος του (Ανα Μιχάλκοβα). Ο Γκέρμαν μας δίνει μια πολύ σκληρή και απολύτως επίκαιρη ταινία, στην οποία βλέπουμε να απουσιάζει εντελώς η έννοια του δικαίου με τον πιο αναίσχυντο και αγοραίο τρόπο, όπως φαίνεται ότι συμβαίνει στην Ρωσία σήμερα.

Γυρισμένη αποκλειστικά μέσα στην «οικιακή φυλακή» του καθηγητή, η ταινία περιέχει τρομερές σκηνές, όπως για παράδειγμα η «μονομαχία» του πρώτου με έναν αστυνομικό (Αλεξάντερ Παλ) ή η συνάντησή του με τους μαθητές του – μια σκηνή που μπορεί να σε κάνει να βουρκωσεις. Αμετακίνητος στις απόψεις του ο ήρωας που υποδύεται καταπληκτικά ο Νινίτζε, σταδιακά αποσυντίθεται και το όλο θέμα σε αφήνει με ένα σφίξιμο στο στομάχι, μάρτυρας καθώς γίνεσαι του αδιεξόδου στο οποίο συχνά βρίσκεται η δικαιοσύνη, ακόμα και όταν το δίκαιο είναι προφανές.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ΔΙΑΝΑ – ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – ΤΡΙΑΝΟΝ κ.α.

———————————-

«Οι γείτονες από πάνω» («Sentimental», Ισπανία, 2020) του Σεσκ Γκέι

Μέχρι ενός σημείου αυτή η ισπανική κωμωδία που σκηνοθέτησε ο δημιουργός της έξοχης δραματικής κομεντί «Truman», κινείται σε πολύ καλούς ρυθμούς περιγράφοντας τις ακραίες αντιθέσεις δύο ζευγαριών που ζουν σε διαφορετικούς ορόφους ενός κτιρίου της Βαρκελώνης. Οι συντηρητικοί Χούλιο και Ανα (Χαβιέρ Καμάρα, Γκριζέλντα Σισιλιάνι) νιώθουν περίεργα ακούγοντας τους ερωτικούς θορύβους των Σάλβα και Λάουρα (Αλμπέρτο Σαν Χουάν, Μπελέν Κουέστα) στον από πάνω όροφο. Όμως η στερημένη Ανα τους ζηλεύει, ενώ ο σνομπ Χούλιο τους απορρίπτει (ή μήπως κατά βάθος όχι;).

Πάντως η συνάντηση των τεσσάρων στο σπίτι των πρώτων θα βγάλει πολλές αλήθειες στην φόρα, ενώ η μέχρι τότε σύγκρουση ανάμεσα στον Χούλιο και την Ανα που μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε έχει αρκετό γέλιο με τις δηλητηριώδεις κακιούλες που εκτοξεύει ο ένας προς τον άλλο (για τα πάντα, από το καινούργιο χαλί, μέχρι τα ακριβά αλλαντικά ή το κάπνισμα). Ωστόσο, κάποια στιγμή νιώθεις ότι το χιούμορ έχει εξαντληθεί, η ιστορία έχει κουραστεί, οι ηθοποιοί επαναλαμβάνουν τα ίδια, ο ρυθμός ατονεί και η κορύφωση δεν έχει πια και τόση σημασία, όσες εκπλήξεις και αν κρύβει ο Σεσκ στο τσεπάκι του.

Βαθμολογία: 2

ΑΘΗΝΑ: ΦΛΕΡΥ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΕΚΡΑΝ – ΑΤΤΙΚΟ ΑΛΣΟΣ – ΙΝΤΕΑΛ κ.α.

———————————-

«Επιχείρηση: Κιμάς» («Operation Mincemeat», Αγγλία, 2022) του Τζον Μάντεν

Τα «παιχνίδια» των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με στόχο την παραπλάνηση του Χίτλερ για την σημαντική απόβαση των Συμμάχων στη Σικελία, είναι το θέμα της τελευταίας ταινίας του σκηνοθέτη του «Ερωτευμένου Σαίξπηρ». Απίστευτο και όμως αληθινό, το πιο πολύτιμο εργαλείο αυτής της επιχείρησης ήταν ένα πτώμα και η ανεύρεση του κατάλληλου πτώματος είναι σίγουρα ένα από τα πιο διασκεδαστικά σημεία μιας παλαιομοδίτικα ειπωμένης ταινίας, που αν και φροντισμένη σε όλα, δεν έχει το νεύρο που όφειλε να έχει πόσο μάλλον από την στιγμή που για παράδειγμα η «Δουνκέρκη» του Κρίστοφερ Νόλαν έχει ανεβάσει τόσο ψηλά τον πήχη του είδους (παίζουν: Κόλιν Φερθ, Μάθιου Μακφέιντεν, Κέλι Μακντόναλντ κ.α.)

Βαθμολογία: 2

ΑΘΗΝΑ: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – TOWN CINEMAS – ΑΝΕΣΙΣ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΦΛΟΙΣΒΟΣ ΦΑΛΗΡΟ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – ΕΛΛΗΝΙΣ κ.α.

———————————-

«Πύρινη οργή» («Firestarter» (ΗΠΑ, 2022) του Κιθ Τόμας

Μια καλοφτιαγμένη μεταφορά του μυθιστορήματος του Στίβεν Κινγκ (που είχε ξαναγίνει ταινία το 1987), στην οποία η Ράιαν Κιρα Αρμστρονγκ υποδύεται ένα κοριτσάκι με καταστροφικές τηλεπαθητικές δυνάμεις, «προϊόν» των πειραμάτων που είχαν γίνει στους γονείς της (Ζακ Εφρον, Σίντνεϊ Λέμον), επίσης με υπερφυσικές δυνάμεις. Λιγότερο θορυβώδης από αυτό που περιμένεις, η ταινία φτιάχνει θαυμάσια ατμόσφαιρα, δεν στηρίζεται στον καταιγισμό των εφέ και ενδιαφέρεται πάνω από όλα για την κατανόηση των ψυχικά κλονισμένων μελών μιας οικογένειας που δεν έχει το μόνο που στην πραγματικότητα θέλει: κανονικότητα στην ζωή της. Τέλος, μια επισήμανση για την εύστοχη, cool μουσική υπόκρουση σε ηλεκτρονικούς ήχους (των Κόντι και Τζον Κάρπεντερ και Ντάνιελ Α. Ντέιβις) που παρασύρουν όπως συνέβη στην πρώτη ταινία όπου την μουσική είχαν συνθέσει οι Tangerine Dream.

Βαθμολογία: 2 ½

ΑΘΗΝΑ: ODEON ΙΛΙΟΝ – TOWN CINEMAS – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΑΕΛΛΩ – ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ – ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΦΟΙΒΟΣ – ΝΑΝΑ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: CINEMA ONE – ODEON MACEDONIA κ.α.

———————————-

ΣΙΝΕΦΙΛ ΓΕΓΟΝΟΣ

Η πρώτη προβολή στην Ελλάδα της ταινίας «Nayak o ήρωας» («Nayak», Iνδία, 1966) του Ινδού κορυφαίου auteur Σατιαζίτ Ρέι (1921 – 1992) είναι βέβαια το σινεφίλ γεγονός της εβδομάδας. Κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού με τρένο, παρακολουθούμε τις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα σε έναν διάσημο αστέρα του ινδικού κινηματογράφου (Ουτάμ Κουμάρ) με τους συνεπιβάτες του. Με μια καταπληκτική οικονομία χρόνου και με λάβαρό της την ειλικρίνεια, η ταινία λέει πολλά για την ματαιότητα της λάμψης των σταρ, για τις θυσίες που πρέπει να κάνει κάποιος που στοχεύει στην επιτυχία, μα και για το γεγονός ότι δεν μπορούμε ποτέ να ξεφύγουμε από το παρελθόν και τις ρίζες μας όποια και αν είναι η εξέλιξή μας.

Βαθμολογία: 4

ΑΘΗΝΑ: ΣΤΟΥΝΤΙΟ