» Αντί να κλητευθεί σε ύπαρξη, αυτός ο άνδρας της στιγμής, δεν είναι στην πραγματικότητα παρά το προϊόν αυτού του ιδίου πράγματος στο οποίο αντιτίθεται (…)
Μήπως οι άνθρωποι, προκειμένου να δραπετεύσουν από τον τρομερό κι όμως όχι απατηλό βόμβο της απουσίας, στρέφονται προς την παρουσία ενός απόλυτου ειδώλου που ζητεί μόνον υπακοή και υπόσχεται ατέρμονη ησυχία της εσωτερικής κώφωσης;»
Αυτά, ο Μωρίς Μπλανσό.
Ο Τραμπ, ο Λαφαζάνης και η Άννα Νετρέμπκο, έχουν άλλη γνώμη. Και να ήτανε μόνον αυτοί….
Αλλά τι συνέβαινε έως τώρα με τον Πούτιν; Έως τώρα συνυπήρχαμε επειδή δεν μπορούσαμε να είμαστε αντίπαλοι. Τωρα που είμαστε, πάει πολύ.
(Φοβούμαι έως την επόμενη φορά, που κάποια Κυβέρνηση θα ξανακλείσει το κέντρο της Αθήνας για να περάσει – αν υπάρξει Αθήνα και κέντρο την επόμενη φορά.)
ΥΓ.
Ανησυχώ γιατί στις επικρίσεις προς την υπουργό Πολιτισμού έρχονται να προστεθούν, επί τόπου, και οι επικρίσεις της Ρωσικής Πρεσβείας στην Αθήνα.
Το αποψινό Gala Όπερας αναβάλλεται αλλά όχι και το Gala Όπερας-μπούφα.
