Δεν είναι συχνό φαινόμενο ένας υπουργός να ζητάει συγγνώμη από τους πολίτες και να μην προσπαθεί να μας πείσει ότι όλα πήγαν καλά και εάν επήλθε η καταστροφή αυτό οφείλεται απλώς στο κακό το ριζικό μας ή έστω στην «ανευθυνότητά» μας.

Μιλώ για τον αρμόδιο υπουργό Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας κ. Χρήστο Στυλιανίδη ο οποίος κλείνοντας τη συνέντευξη των «αρμοδίων» ζήτησε συγγνώμη για την ταλαιπωρία.
Προφανώς και ισχύει πάντα το γνωμικό για τη συγγνώμη και το φιλότιμο, αλλά δεν παύει να είναι ένα βήμα.

Όμως, η συγγνώμη δεν αρκεί.

Γιατί δεν είναι δυνατόν για άλλα μια φορά, σε μια κακοκαιρία μεγάλων διαστάσεων σίγουρα, που όμως τη γνωρίζαμε ότι έρχεται εδώ και μέρες, να εμφανίζονται τα γνωστά φαινόμενα που συνήθως περιγράφουμε ως «χάος».

Σίγουρα η κακοκαιρία είχε μεγάλη ένταση.
Σίγουρα υπάρχουν όλα τα προβλήματα με το γεγονός ότι ειδικά σε περιοχές όπως η Αττική, χρόνια τώρα, η συμπεριφορά των πολιτών αποτυπώνει «άγνοια κινδύνου» σε περιπτώσεις μεγάλης κακοκαιρίας.

Σίγουρα, επίσης, προβλήματα από έναν βαθμό έντασης των καιρικών φαινομένων και πάνω εμφανίζονται και σε χώρες με καλύτερες υποδομές και μεγαλύτερη εμπειρία σε τέτοιες καταστάσεις.
Όμως, δεν μπορεί να κλείνουν κομβικοί άξονες όπως η Αττική Οδός.

Δεν μπορεί να μπλοκάρουν βασικοί οδικοί άξονες.
Δεν γίνεται να υπάρχουν αμέσως προβλήματα ακόμη και με τα σταθερά μέσα συγκοινωνίας.
Το γεγονός ότι αρκετές από τις υποδομές αυτές, υπόκεινται στην αρμοδιότητα των εταιρειών που τις διαχειρίζονται, δεν αναιρεί την ευθύνη του κράτους να εξασφαλίζει ότι παρέχονται κρίσιμες υπηρεσίες στους πολίτες.

Όλα αυτά αναδεικνύουν ένα κρίσιμο ζήτημα.
Ότι ακόμη και εάν δεχτεί κανείς ότι μπορεί σε ορισμένους τομείς, όπως π.χ. στην οικονομία να χρειάζεται «λιγότερο κράτος» και περισσότερο επιχειρείν, αυτό δεν αναιρεί ότι υπάρχει ένας κρίσιμος πυρήνας υποδομών, υπηρεσιών και αγαθών που αποτελούν ευθύνη του κράτους.

Αυτός, άλλωστε, είναι ο λόγος που υπάρχει φορολογία.
Και μία από τις δουλειές που μόνο το κράτος μπορεί να κάνει είναι ακριβώς να προετοιμάζεται για θεομηνίες και εν γένει έκτακτες καταστάσεις.
Ιδίως όταν αυτές δεν είναι αναπάντεχες, αλλά αναμενόμενες.

Μόλις πέρσι ήταν η τελευταία περίπτωση ενός μεγάλου χιονιά. Και τότε είχαμε προβλήματα. Δεν πήραν μαθήματα στις αρμόδιες υπηρεσίες;
Δεν αναπροσαρμόστηκαν τα επιχειρησιακά σχέδια;

Δεν καλύφθηκαν τυχόν επείγουσες ελλείψεις στον απαραίτητο εξοπλισμό;

Για όλους αυτούς τους λόγους η συγγνώμη δεν αρκεί. Ακόμη και εάν είναι όντως καλοδεχούμενη.
Αυτό πρέπει είναι να δούμε είναι ένα κράτος που μαθαίνει από τα λάθη του, ώστε να μη χρειάζεται να ζητά συγγνώμη από τους πολίτες.