Η  κατάσταση  με  την Τουρκία   έχει τόσο  οξυνθεί,  ώστε  ένα ατύχημα  ή μια  σκόπιμη ενέργεια  των  άσπονδων φίλων μας , θα μας οδηγήσει  άμεσα  σε  πολεμική  διένεξη με  άγνωστα  αποτελέσματα. Αλλά  όπως και  να έχει , ένας  πόλεμος,  είναι  πόλεμος,  με  πικρές   και λίαν δυσάρεστες επιπτώσεις.

Οι Τούρκοι πρωταγωνιστές , Ερντογάν ,  Τσαβούσογλου  και Ακάρ,  είπαν   κι  άφησαν  αρκετές  φορές  να εννοηθεί ότι  αυτοί επιδιώκουν μια συνεκμετάλλευση   των  θαλασσίων  πόρων  της  ανατολικής  Μεσογείου  με  εμάς.

Εμείς , σ’ αυτήν  την έμμεση  πρόταση   δεν αντιδρούμε καθόλου, δεδομένου ότι  μας  βαρύνει  η ρήση του Ανδρέα  Παπανδρέου, πως  «αν  δώσουμε στους Τούρκους  σήμερα το ένα  χέρι,  αύριο  θα   θέλουν να μας  πάρουν  και το άλλο».

Σωστές  κουβέντες, αφού  ιστορικά  ξέρουμε  ότι οι Τούρκοι είναι  αφερέγγυοι    και  χωρίς μπέσα.

Όμως  κάτι πρέπει  να κάνουμε  πριν ξεσπάσει  η πολεμική αντιπαράθεση.

Η  επιστολή του υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ, Πομπέο, είναι κάτι  πολύ σημαντικό  για  εμάς, αλλά  είναι λόγια. Εμείς     θα θέλαμε, αντί να μας  γράψει ο Αμερικανός  την  ωραία  επιστολή του,  να  απηύθυνε  μια  σαφή  αυστηρή προειδοποίηση στους Τούρκους,  ότι στην  περίπτωση  που θα  καταπατήσουν  έμπρακτα το διεθνές  δίκαιο  της θάλασσας  και  θα  κινηθούν  στρατιωτικά εναντίον της Ελλάδας, θα  είχαν να  κάνουν με  τις  ΗΠΑ.

Μια  τέτοια  επιστολή  όμως  αποτελεί  μάλλον  «όνειρο θερινής νυκτός», καθόσον   οι  Αμερικανοί   έχουν την  ανάγκη των Τούρκων. Στη βάση  του Ίνσιρλικ, σταθμεύουν  αμερικανικά πυρηνικά  όπλα   και στην Καππαδοκία υπάρχει  αμερικανικό μεγάλο ραντάρ,  που  εποπτεύει    όλες τις αραβικές χώρες.  Ακόμη  λέγεται πως  ο Τραμπ,  έχει  δικούς  του ουρανοξύστες  στην Κωνσταντινούπολη,  που εκμεταλλεύεται  ο γαμπρός  του.  Γίνεται   λοιπόν  κατανοητό  ότι  υπό τέτοιες  συνθήκες, για  τη διαφύλαξη των συμφερόντων  τους οι Αμερικανοί,  δεν μπορούν να κάνουν  ευθέως τον τσαμπουκά  στους Τούρκους.

Από  την  άλλη πλευρά  δεν μπορούμε ,  όπως διατυπώσαμε τόσες φορές,  να περιμένουμε  κάτι από τους  εταίρους  της Ε.Ε. Κι αυτοί, πέρα από  την ηθική συμπαράσταση, δεν πρόκειται να κινηθούν. Έχουν  συμφέροντα  στην Τουρκία.   Ως  εκ τούτου είμαστε μόνοι, για να βγάλουμε τα κάστανα από τη φωτιά.

Το  πρόβλημα  όμως για μας  παραμένει  κι είναι  η αποφυγή  μιας πολεμικής αντιπαράθεσης,  που θα έχει  άσχημες συνέπειες.

Άρα  τι κάνουμε ;  Καθόμαστε με   σταυρωμένα χέρια  και παρακολουθούμε  τον ουρανό, μήπως  κάτι βρέξει ;;

Κάποιες σκέψεις

 

Οι Τούρκοι  δεν  είναι περαστικοί από τη γειτονιά  μας,  ώστε  δεν   πρόκειται  σε  κάποιον  χρόνο να αποχωρήσουν. Είναι  αιώνες εδώ  και  θα παραμείνουν  σίγουρα  και στο  βαθύ μέλλον.

Γι’  αυτό  μια, κάποια  συνεννόηση μαζί τους  είναι αναγκαία. Όχι βέβαια σαν αυτήν  που επιδιώκεται με το στήσιμο  των «εποικοδομητικών μέτρων»,  αλλά   με κάτι  ουσιώδες.

Αν τολμήσει κάποιος  Έλληνας  πολιτικός και προτείνει  μια  ουσιαστική  επαφή με τους Τούρκους,  που θα  μοιάζει  ως υποχώρηση,  θα  χαρακτηρισθεί «ως  προδότης»,  οπότε  θα τον φάει  το μαύρο  σκοτάδι.

Ως    εκ τούτου  εμείς εδώ  κάνουμε  την ακόλουθη πρόταση :

Μια  και με τους Τούρκους  είμαστε  σύμμαχοι μέσα στο ΝΑΤΟ  68 χρόνια,  έχουμε στενές εμπορικές  σχέσεις  και ασπαζόμαστε λίγο – πολύ τα  ίδια ευρωπαϊκά ιδεώδη  και  ως  γείτονες  είμαστε καταδικασμένοι να  ζήσουμε ένα κοινό μέλλον, θα ήταν σωστό να βρεθεί  ένας    «modus  vivendi» , προκειμένου  να αποφύγουμε  την πολεμική σύρραξη.

Προς  τούτο προτείνω,  όπως  η χώρα   μας  απευθυνθεί  στον  καθαρό  φίλο μας, πρόεδρο  της Γαλλίας  Μακρόν, προκειμένου  να μεριμνήσει   για τη συγκρότηση  μιας  μικρής επιτροπής,  ας  πούμε 10 ατόμων,  που να αποτελείται  από εκπροσώπους των μεγάλων μελών της Ε.Ε.  και έναν Αμερικανό, η οποία  θα  συζητήσει   με την κάθε πλευρά, (Έλληνες  και Τούρκους), για  να  ακούσει  τις επιθυμίες και τους φόβους τους  και αφού επεξεργαστεί  αυτές τις  επιθυμίες – προτάσεις, υποβάλλει μεσολαβητικά  τις δικές της θέσεις,  που θα ικανοποιούν και τις δυο πλευρές. Αν η μια  πλευρά  δεν συμφωνεί σε κάτι, θα μπορεί  να κάνει αντιπρόταση μέχρι  να  γίνει αποδεκτή.

Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα υπάρχουν προδότες,  και δεν θα μπορεί αύριο ο Τούρκος  πρόεδρος να μας  πάρει  και το άλλο χέρι.

Μια επιτυχής  έκβαση  αυτής της προσπάθειας  , θα ανοίξει   το δρόμο και για τη διευθέτηση   του Κυπριακού προβλήματος,  που είναι  τόσο λυπηρό  και  αναγκαίο  για τους αδελφούς μας Κυπρίους.

Ως εκ τούτου καλούμε  την  ελληνική κυβέρνηση  να σκύψει πάνω στην πρότασή μας   και να μην  κωφεύσει..…..