Στην εκπομπή Citizen One και τον Κώστα Γιαννακίδη μιλά ο Θανάσης Τριαρίδης.

Εξ’ αφορμής των επεισοδίων που έγιναν στα Εξάρχεια, κατά την 11η επέτειο από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο συγγραφέας, εξηγεί πώς «βλέπει» τον πραγματικό αναρχισμό και ποια είναι η σχέση του κινήματος αυτού με την βία.

Ακόμα, αναφέρεται στην παράσταση «Το περίσσιο παιδί» που παίζεται κάθε Πέμπτη στο «Faust» και της οποίας είναι συγγραφέας.

«Δεν είναι αντεξουσία η βία και η μολότοφ. Είναι άλλη εκδοχή της εξουσίας. Άμα νομίζουμε ότι με ένα λοστάρι κάνουμε αγώνα ενάντια στην εξουσία, γίναμε εξουσία του λοστού. Δεν είναι η βία η μαμή της ιστορίας. Η ιστορία είναι πιο σύνθετη από τσιτάτα. Η ιστορία είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να προκόψει. Ο Παπανικολάου που έσωσε τόσα εκατομμύρια ανθρώπους, ο Σεφέρης, ο Γουάλιντ, ο Έλιοτ, ο Γκάντι, ο Μαντέλα, ο Λούθερ Κινγκ, δεν είχαν βία» σημειώνει και αναφέρεται στον αναρχισμό.

«Ο αναρχισμός είναι από τα ωραιότερα πνευματικά κινήματα στην ιστορία της δύσης. Κίνημα αμφισβήτησης. Ο αληθινός αναρχισμός ξεκινά από τον Προμηθέα δεσμώτη. Αυτό που βλέπουμε σήμερα δεν είναι αναρχισμός αλλά εκτροπή του. Είναι κάποια παιδιά που ονειρεύονται τον εμφύλιο. Θέλουν να φορέσουν τα φυσεκλίκια και να είναι τα νέα τάγματα εφόδου. Να μην αφήσουμε τον υπέροχο αναρχισμό των ιδεών στα χέρια των ανθρώπων που ούτε τον έχουν διαβάσει, ούτε τον ξέρουν ούτε μπορούν να τον υπηρετήσουν. Αναρχισμός είναι πολλά πράγματα στην ιστορία του ανθρώπου» εξηγεί.

Για την παρουσία των ΜΑΤ στα Εξάρχεια, λέει πως «δυστυχώς στην Ελλάδα γίνεται η καταστολή με ανθρώπους που έχουν εκπαιδευτεί με πολύ στρεβλό τρόπο».

Παρόλα αυτά τονίζει την ανάγκη ύπαρξης της Αστυνομίας. «Πρέπει να υπάρχει. Προστατεύει τους πιο φτωχούς και τους πιο αδύναμους. Η Αστυνομία είναι ένα δικαίωμα των πολιτών. Απλώς πρέπει οι αστυνομικοί να εκπαιδεύονται μέσα σε συνθήκες δημοκρατίας, παιδείας και να προσπαθούν να αποτρέψουν τη βία. Όχι να την ασκούν και να την πολλαπλασιάζουν».

Όσον αφορά τον στρατό, έχει διαφορετική άποψη.

«Ο στρατός είναι μια αναγκαιότητα των φαντασιακών κοινοτήτων, που τον χρησιμοποιούσαν για να αιματοκυλίσουν και να εξυπηρετήσουν τα επεκτατικά τους σχέδια. Μπορούμε να ονειρευόμαστε ένα κόσμο χωρίς στρατούς» λέει.

Για την παράσταση «Το περίσσιο παιδί» επισημαίνει πως είναι «ένα παραβολικό, τεχνολογικό παραμύθι. Είναι η ιστορία της Αφρικής που είδα με τα μάτια μου».

Ως μεγαλύτερος φόβο του, υποστηρίζει ότι «σε προσωπικό επίπεδο, φοβάμαι την αρρώστια, τον θάνατο, των ανθρώπων που αγαπάω» ενώ σε κοινωνικό «το να μη γίνω πάρα πολύ ναζί. Να μην εισχωρήσω στον φασισμό των ανθρώπων της δύσης».

Τέλος, αγαπημένη του τηλεοπτική σειρά είναι το Westworld.

Πηγή: onetv.gr