Απίστευτη ποικιλία και υπέροχες γεύσεις τυριών και αλλαντικών είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε, σεφ και δημοσιογράφοι στο κάλεσμα του Provence. Οπου Provence το μαγαζί-ναός των καλών ευρωπαϊκών τυριών και αλλαντικών. Μ’ ένα ποτήρι κρασί στο χέρι, περιδιαβήκαμε τους πάγκους και δοκιμάσαμε τα πάντα. Θα σάς πω τι μού άρεσε περισσότερο αλλά με κανέναν τρόπο δεν σημαίνει ότι και τα άλλα τυριά δεν ήταν εξαίσια: Από τα γαλλικά τυριά μού άρεσε το Cantal, έντονο και και πιπεράτο, μού άρεσε ιδιαίτερα το Tommete de chèvre, κατσικίσιο τυρί με έντονο κατσικίσιο άρωμα αλλά κίτρινο και γραβιεροειδές, το «κλασσικό» Tomme de Savoie πρόβειο τυρί, μια απίστευτη raclette καπνιστή, γύρω από την οποία γινόταν «λαϊκό προσκύνημα» και όπως μού είπε ο κ. Κυριακόπουλος, ο ιδιοκτήτης του Provence, είναι από τα πλέον ευπώλητα τυριά τους. Εμπειρία ήταν και τα ιταλικά τυριά με τον Stefano, που ήρθε ειδικώς από την Ιταλία για την παρουσίαση. Ενα κρεμμώδες τυρί που το τρως «με το μαχαίρι» το morlacco, το παρμεζανοειδές Monte και τα φοβερά blu «Fior d’ Arancio» με πορτοκάλι, η «Capriciola» και το πολυβραβευμένο Blu 61, γκοργκοντζόλα που παλαιώνει σε κρασί. Αυτό που με κέρδισε ήταν το Ragusano ένα τυρί με σιτσιλιάνικη προσωπικότητα, βιολογικό και της φιλοσοφίας του slow food. Οι Ισπανοί δεν έμειναν πίσω. Manchego σίγουρα αλλά και δυο νέα τυριά το Cabrales και το Don Carlos; το πρώτο ένα επιθετικό σχεδόν μπλε, για τους λάτρεις του είδους το δεύτερο πικάντικο και βελούδινο συγχρόνως.
Και φοβερά γαλλικά σαλάμια με , φυσικό, με τυρί beaufort, με μυρωδικά και με πιπέρι. Μαζί μ’ αυτά δοκίμασα κι’ ενα μοναδικό ιταλικό ένα «σαλάμι» σαν προσιούτο ένα πράγμα, επίσης προϊόν slow food κι’ ένα σωρό άλλα πεντανόστιμα αλλαντικά.
Καλή παρέα, καλό κρασί, ένας οικοδεσπότης ευγενής και περιποιητικός, τι άλλο να θελήσει κανείς;
