Μακρύς ο δρόμος επαναφοράς των αμοιβών

Η έκθεση του ΟΟΣΑ, αναφορικά με τις εργασιακές σχέσεις στην Ελλάδα, προκαλεί σοβαρό προβληματισμό για τις προτάσεις που περιλαμβάνουν τον κατώτατο μισθό και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

Για τον κατώτατο μισθό, η έκθεση ναι μεν επισημαίνει ότι είναι χαμηλότερος από τον μέσο όρο των χωρών-μελών του ΟΟΣΑ, όμως οριοθετεί τη νομοθετημένη διαδικασία καθορισμού του με την επισήμανση ότι μελλοντικές αναπροσαρμογές του (εννοείται αύξησή του) θα πρέπει να στηρίζουν την ανάπτυξη της απασχόλησης.

Η θέση της έκθεσης του ΟΟΣΑ –για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας –που αναφέρεται στον περιορισμό του πεδίου εφαρμογής των κλαδικών συμβάσεων, με την παραδοχή ότι θα πρέπει να ισχύουν οι επιχειρησιακές συμβάσεις, ακόμη και με ρυθμίσεις χειρότερες από τις κλαδικές, σε ορισμένες κατηγορίες επιχειρήσεων, με την ταυτόχρονη ενίσχυση των ενώσεων προσώπων στην υπογραφή τους, αποδυναμώνει την προσδοκία της κυβέρνησης για την επαναφορά της ελεύθερης συλλογικής διαπραγμάτευσης.

Υπό κανονικές συνθήκες, κάθε αύξηση ΑΕΠ κατά μία ποσοστιαία μονάδαοδηγεί σε αύξηση της απασχόλησης (τουτέστιν μείωση % ανεργίας) κατά μία ποσοστιαία μονάδα… Αρα ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς.

Η αυτοματοποίηση θέσεων εργασίας λίγο επηρεάζει οικονομίες όπως η ελληνική, η οποία στηρίζεται κυρίως στις υπηρεσίες.