Μια από τις χωροταξικές πρωτοτυπίες του 58ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είναι η απόφασή του να ξεφύγει από τη βάση του, το Λιμάνι της πόλης και την πλατεία Αριστοτέλους, και να προσκαλέσει το κοινό σε περιοχές εκτός κέντρου, στα δυτικά και ανατολικά. Σε συνεργασία λοιπόν με τους δήμους Καλαμαριάς και Παύλου Μελά το Φεστιβάλ ξεφεύγει από τα «όριά» του με μια δράση που τιτλοφορείται «Film in Town» και είναι η συνέχεια ενός πειράματος που άρχισε στο πλαίσιο του 19ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης τον περασμένο Μάρτιο. Το αποτέλεσμα υπήρξε ικανοποιητικό ώστε να επαναληφθεί τον Νοέμβριο στο 58ο ΦΚΘ.
Οι προβολές στον Δήμο Καλαμαριάς άρχισαν τη Δευτέρα 6 και θα ολοκληρωθούν την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς «Μελίνα Μερκούρη». Στον Δήμο Παύλου Μελά, οι ταινίες θα φιλοξενηθούν από την Τρίτη 7 ως και την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2017 στο Δημοτικό Θέατρο του Κέντρου Πολιτισμού «Χρήστος Τσακίρης». Σημαντικό το ότι η είσοδος στις προβολές είναι ελεύθερη– φυσικά με τήρηση σειράς προτεραιότητας.
ΠΡΟΓΡΑΜΜA ΠΡΟΒΟΛΩΝ
Δήμος Καλαμαριάς
Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς «Μελίνα Μερκούρη»(Μεταμορφώσεως 7-9)
Τρίτη 7 Νοεμβρίου 20.00
«Ο δίγαμος» / «Τhe Bigamist» της Αϊντα Λουπίνο (ΗΠΑ, 1953)
Ενας μοναχικός άνδρας καταλήγει παντρεμένος και ερωτευμένος με δύο διαφορετικές γυναίκες. Φιλμ νουάρ της Αϊντα Λουπίνο που σε μια εποχή ανδροκρατίας στο Χόλιγουντ διερεύνησε εξονυχιστικά την ανδρική ψυχοσύνθεση ασκώντας παράλληλα κριτική στην κυρίαρχη ανδρική ιδεολογία της δεκαετίας του ’50.
Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 20.00
«Ο εικοστός αιώνας μου» / «My 20th Century» (Ουγγαρία, 1989) της Ιλντικο Ενιέντι (Ουγγαρία). Η ουγγαρέζα σκηνοθέτρια που εφέτος τιμάται από το Φεστιβάλ δίνει μια πνευματώδη ταινία για τη γυναικεία ταυτότητα στην εποχή της μηχανικής αναπαραγωγής (τέλη 19ου, αρχές 20ού αιώνα).
22.00
«Δεν είμαι μάγισσα» / «I am not a Witch» της Ρουνγκάνο Νιόνι (Ηνωμένο Βασίλειο / Γαλλία, 2017). Μια οκτάχρονη ορφανή σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης μαγισσών καταμεσής της αφρικανικής ερήμου είναι ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφεται μια ταινία που μιλάει για το δίλημμα της γυναικείας χειραφέτησης: Να παραμένεις ζωντανή με κάθε τρόπο ή να παλεύεις για την ελευθερία με κάθε τίμημα;
Δήμος Παύλου Μελά
Δημοτικό Θέατρο του Κέντρου Πολιτισμού «Χρήστος Τσακίρης»(Λαγκαδά 221)
Τρίτη 7 Νοεμβρίου 20.00
«Ο δολοφόνος της λεωφόρου» / «The Hitch-Hiker» της Αϊντα Λουπίνο (ΗΠΑ, 1953). Η καλύτερη ίσως ταινία της Αϊντα Λουπίνο είναι ένα σκοτεινό φιλμ νουάρ που εστιάζει στην απειλή που προκαλεί σε δύο ανυποψίαστους φίλους εκδρομείς ο μυστηριώδης άντρας που πήραν στο αυτοκίνητο από ωτοστόπ.
Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 20.00
«Ο επαγγελματίας» / «The Professional» του Ντούσαν Κοβάσεβιτς (Σερβία, Μαυροβούνιο, 2003). Η συνάντηση ενός πρώην καθηγητή, νυν διευθυντή εκδοτικού οίκου με έναν πρώην μυστικό αστυνομικό που τον κατασκοπεύει είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Κοβάσεβιτς σχολιάζει με πικρό χιούμορ την πολιτική πραγματικότητα στη Σερβία της δεκαετίας του 1990 (πρόκειται για διασκευή θεατρικού έργου του Κοβάσεβιτς).
Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 20.00
«Οικογένεια ξανά» / «Family Again» (Σουηδία, 2002) και «Ασε τους άλλους ν’ ασχολούνται με την αγάπη» / «Let the Others Deal with Love» (Σουηδία, 2001) του Ρούμπεν Εστλουντ. Δύο ταινίες τεκμηρίωσης του Ρούμπεν Εστλουντ, εφετινού κατόχου του Χρυσού Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών για το «The square». Η «Οικογένεια ξανά» είναι μια απολύτως προσωπική ταινία του, η προσπάθειά του να ενώσει τους γονείς του 23 χρόνια μετά το διαζύγιό τους. Η απεγνωσμένη προσπάθεια ενός γιου να βρει μια κοινή αφήγηση είναι η κινητήριος δύναμη αυτού του θαρραλέου ντοκιμαντέρ για το φορτίο της οικογένειας. Στο μικρού μήκους «Ασε τους άλλους ν’ ασχολούνται με την αγάπη» μια ομάδα νεαρών ανδρών κινείται στις παρυφές της ζωής, προσπαθώντας να μη χάσουν την αθωότητά τους κατά την επώδυνη διαδικασία τού να μεγαλώνεις.
Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 20.00
«Ποτέ μη φοβηθείς» / «Never Fear» της Aϊντα Λουπίνο (ΗΠΑ, 1949). Μια ακόμα ταινία της Λουπίνο στην οποία μια ταλαντούχα, όμορφη χορεύτρια καταρρακώνεται όταν μαθαίνει πως έχει προσβληθεί από πολιομυελίτιδα και θα μείνει παράλυτη. Ομως το πένθος και ο πόνος την οδηγούν στην αποδοχή και στην αυτογνωσία, σε μια ταινία η οποία βασίστηκε στη μάχη της ίδιας της σκηνοθέτριας με τη νόσο.
HeliosPlus
