Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: τα σινέ γενέθλια της Σχολής Μωραΐτη

Ξεκίνησε δειλά-δειλά ως μια απόπειρα εορτασμού των 80ών γενεθλίων της Σχολής Μωραΐτη. Δύο ολόκληρα χρόνια αργότερα, δύο χρόνια σκληρής, επίπονης εργασίας και πέρα για πέρα εθελοντικής, η απόπειρα είχε πια αποκτήσει ώριμη μορφή αλλά και προοπτικές εμπορικής εκμετάλλευσης.

Πρόκειται για την ταινία «Ιστορίες χωρίς χρόνο», το αποτέλεσμα της συλλογικής προσπάθειας πολλών προσώπων που με κάποιον τρόπο σχετίζονται με τη Σχολή Μωραΐτη. Και το ευχάριστο είναι ότι η ταινία συμμετέχει στο επίσημο πρόγραμμα του 58ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: η πρώτη προβολή της έγινε την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου στις 19.30 στην αίθουσα Τώνια Μαρκετάκη στο Λιμάνι Θεσσαλονίκης και μια επαναληπτική θα ακολουθήσει το Σάββατο 4 του μηνός στις 15.00 στον ίδιο χώρο.

Σύμφωνα με την παραγωγή της, η ταινία που σκηνοθέτησε ο Βασίλης Ραΐσης, καθηγητής Φυσικής στο γυμνάσιο της Σχολής Μωραΐτη, αφηγείται «την ιστορία του Νίκου και της Ελενας σε έξι διαφορετικές φάσεις της ζωής τους: στην πρώτη ιστορία είναι μικρά παιδιά, ενώ στην τελευταία έχουν οι ίδιοι εγγόνια. Ο χρόνος περνάει και αλλάζει τα πάντα και σε κάθε ιστορία φαίνεται σαν να είναι άλλοι άνθρωποι. Πιθανόν να είναι και άλλοι άνθρωποι που ζουν παράλληλα παρόμοιες ιστορίες. Στη ζωή των πρωταγωνιστών όμως υπάρχουν δεσμοί που μένουν αναλλοίωτοι στον χρόνο».

Περισσότεροι από 400 άνθρωποι, όχι μόνον επαγγελματίες του οπτικοακουστικού χώρου αλλά και ερασιτέχνες, δούλεψαν μαζί πάνω σε αυτή τη δημιουργία –καυτό είναι το σημαντικότερο στοιχείο σχετικά με τη δημιουργία της. Από τους 400 αυτούς ανθρώπους, περισσότεροι από 20 είναι ήδη δημοφιλείς ηθοποιοί και τραγουδιστές, ενώ υπήρξαν και μαθητές οκτώ ετών που θέλησαν να εργαστούν πάνω στις «Ιστορίες χωρίς χρόνο».

«Επιλέξαμε αυτόν τον πρωτότυπο τρόπο για να γιορτάσουμε τα 80 μας χρόνια και καταφέραμε να φέρουμε κοντά όλη την οικογένεια του σχολείου, μαθητές, γονείς, αποφοίτους, καθηγητές» αναφέρει ο σύμβουλος Διεύθυνσης της Σχολής Μωραΐτη, κ. Αντώνης Καρτάλης. «Χωρίς την υποστήριξη και πολύωρη εθελοντική εργασία τους δεν θα ήταν δυνατόν να υλοποιηθεί αυτή η μοναδική πρωτοβουλία η οποία έγινε με πολύ κέφι και δουλειά για τη στήριξη μιας ιδέας που θα μείνει για τις επόμενες γενιές». Το κέφι είναι η λέξη κλειδί στην όλη προσπάθεια, ιδίως όταν μιλάμε για επαγγελματίες καλλιτέχνες που στην εποχή της οικονομικής κρίσης αναγκάζονται και εργάζονται αμισθί. Να εργάζεσαι αμισθί για μια ιδέα και να το αγαπάς κιόλας, αυτό είναι πραγματικά μοναδικό και πάρα πολύ ευχάριστο.

Στην ταινία συμμετείχαν αλφαβητικά οι απόφοιτοι και γονείς (σε παρένθεση η χρονιά αποφοίτησης): Προμηθέας Αλειφερόπουλος (2000), Νίκος Αλεξίου (1973), Μυρτώ Αλικάκη (1990), Κώστας Αποστολίδης (1987), Ναταλία Δραγούμη (1987), Δανάη Επιθυμιάδη (2005), Νατάσα Θεοδωρίδου (2002), Αλεξ Κάβδας (2002), Κωνσταντίνος Καζάκος (1987), Μαριάννα Κάλμπαρη (1987), Διαμαντής Καραναστάσης, Κοραλία Καράντη, Αριελ Κωνσταντινίδη (όλοι του 1989), Λένα Παπαληγούρα (2003), Χάρης Ρώμας (1977), Δημήτρης Τάρλοου (1983), Φώτης Θωμαΐδης, Αναστασία Μητροπάνου (και οι δύο του 2013) και Γιώργος Παπανδρέου (2005).

Την ταινία, η οποία γυρίστηκε σε 40 διαφορετικές τοποθεσίες της χώρας μας (ένα μεγάλο μέρος της στο νησί της Τήνου), στήριξαν τέσσερις μεγάλοι χορηγοί, 50 υποστηρικτές και επτά συνθέτες που έγραψαν 45 μουσικά κομμάτια.