Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ και ο Γίγαντας

Το μυθιστόρημα, που κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Ψυχογιός, αναφέρεται στη φιλία ενός κοριτσιού, της Σόφι, με έναν γίγαντα. Μαζί του θα ζήσει τη μεγάλη περιπέτεια αντιμετωπίζοντας το Κακό που απειλεί τον κόσμο των θνητών. Θεματική βεβαίως που ταιριάζει απολύτως στη λογική του Σπίλμπεργκ, ο οποίος με αυτή την ταινία επιστρέφει στην πλευρά του κινηματογραφικού παραμυθά με την παιδική ψυχή. Η ταινία είναι γυρισμένη σε 3D και αναμένεται να καταπλήξει μικρούς και μεγάλους, όπως συμβαίνει συχνά με τις ταινίες του Στίβεν Σπίλμπεργκ.

Η Dreamworks του ιδίου του Σ. Σπίλμπεργκ απέκτησε τα δικαιώματα του βιβλίου το 2011 και η αρχική ιδέα ήταν την ταινία να σκηνοθετήσει ο Τζον Μάντεν («Ερωτευμένος Σαίξπηρ»). Η απόφαση του Σπίλμπεργκ να σκηνοθετήσει εκείνος (με τον Μάντεν διευθυντή παραγωγής) ανακοινώθηκε το 2014. Η Ρούμπι Μπάρνχιλ υποδύεται τη Σοφί και ο Μαρκ Ρέιλανς, που εφέτος κέρδισε το Οσκαρ Β’ ρόλου για τη «Γέφυρα των κατασκόπων» του Σ. Σπίλμπεργκ, είναι ο Μεγάλος Φιλικός Γίγαντας.

Θα πρέπει πάντως να επισημανθεί ότι η ταινία του Σπίλμπεργκ δεν είναι η πρώτη που καταπιάνεται με τον Γίγαντα του Ρ. Νταλ. Το 1989 ο Μπράιαν Κόσγκροβ παρουσίασε ένα κινούμενο σχέδιο με τον ίδιο τίτλο, το οποίο ωστόσο έχει πια ξεχαστεί. Ενδεχομένως πολλοί θα το αναζητήσουν τώρα με την επικαιρότητα της ταινίας του Σπίλμπεργκ.

Ενδιαφέρον όμως έχει και το ιστορικό της δημιουργίας του βιβλίου, πίσω από το οποίο «κρύβεται» μια τραγωδία: ο Νταλ το αφιέρωσε στην κόρη του Ολίβια που πέθανε το 1962 σε ηλικία επτά ετών από μηνιγγίτιδα.

Η «πάλη» ανάμεσα στον παραμυθά Σπίλμπεργκ και στον σοβαρό καλλιτέχνη Σπίλμπεργκ είχε αρχίσει να καλλιεργείται από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, όταν ο γεννημένος στις 18 Σεπτεμβρίου 1948 σκηνοθέτης γύρισε το «Πορφυρό χρώμα», ένα σκληρό αντιρατσιστικό δράμα τοποθετημένο στον αμερικανικό Νότο του 19ου αιώνα.

Σύντομα φάνηκε ότι οι στόχοι του Σπίλμπεργκ ήταν υψηλότεροι από τις εμπορικές επιτυχίες των ταινιών «Στα σαγόνια του καρχαρία», «Οι κυνηγοί της χαμένης κιβωτού» και «Ε.Τ. –Ο εξωγήνος». Ο σκηνοθέτης ήθελε να αποδείξει ότι μπορούσε να ξεφύγει από τη σκιά του μάγου με τα δώρα υπερπολυτελείας και να σκηνοθετήσει πιο απαιτητικές ταινίες. Ταινίες κοινωνικού περιεχομένου που προβλημάτιζαν και δημιουργούσαν συζητήσεις, ενταγμένες ακόμη και σε ιστορικό πλαίσιο όπως «Η λίστα του Σίντλερ», «Η αυτοκρατορία του ήλιου», «Η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν» και προσφάτως «Η γέφυρα των κατασκόπων». Βεβαίως κατά καιρούς δεν έπαψε ποτέ να αναζητεί και να βρίσκει τον παλιό παραμυθά μέσα του.

Οσο για το Φεστιβάλ Καννών, ο Σπίλμπεργκ από πολύ νωρίς ανέπτυξε μια πολύ έντονη σχέση μαζί του. Το 1974 προβλήθηκε εντός συναγωνισμού η ταινία του «To εξπρές του Σούγκαρλαντ» και κέρδισε το βραβείο σεναρίου, ενώ το 1982 ο «Ε.Τ. –Ο εξωγήινος» είχε κάνει μια θρυλική πρεμιέρα, μια αξέχαστη εμπειρία για όσους την είχαν ζήσει. Πριν από τρία χρόνια ο Σπίλμπεργκ υπήρξε πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ δίνοντας τον Χρυσό Φοίνικα του 2013 στην ταινία «Η ζωή της Αντέλ» του Αμπντελατίφ Κεσίς.