Αυτοκριτική για την πολιτική που έχει ακολουθήσει τα τελευταία χρόνια η ΕΕ στο προσφυγικό – μεταναστευτικό, έκανε ο γερμανός πρέσβης στην Ελλάδα Peter Schoof.
Μιλώντας σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Ομάδα Αποφοίτων του Harvard Business School στην Ελλάδα (HBS club of Greece), ο έμπειρος διπλωμάτης υπογράμμισε πως η Ευρώπη πληρώνει σήμερα τη λάθος πιλοτική που ακολουθούσε τόσα χρόνια στο ζήτημα αυτό.
‘Οπως εξήγησε, χώρες υποδοχής μεταναστών και προσφύγων, όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία, δεν στηρίχθηκαν επαρκώς για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος, η οποία σήμερα κοστίζει παραπάνω.
Ο κ. Schoof τόνισε ότι η Συμφωνία του Δουβλίνου ήταν κακή για την ΕΕ, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα.
Ως αποτέλεσμα, συμπλήρωσε ο ίδιος, φτάσαμε στο σημείο να κλείσουμε τα εξωτερικά σύνορα, στρατηγική που όπως υπογράμμισε «πρέπει να επανεξετάσουμε».
Μόνο το οικονομικό κόστος εκτιμάται σε 500 δισ. ευρώ μέχρι το 2025 στην Ένωση λόγω των κλειστών συνόρων, χωρίς να αποκλείεται η δημιουργία νέων διαδρόμων από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες για την είσοδο στη Γηραιά Ήπειρο, τόνισε ο γερμανός Πρέσβης.
Από την πλευρά της η καθηγήτρια του Yale Seyla Benhabib επεσήμανε ότι βασική αιτία της τρέχουσας κρίσης είναι η ανεπαρκής αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος από τους Ευρωπαίους πολιτικούς.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε, τα αιτήματα για άσυλο στην Τουρκία έχουν πενταπλασιαστεί τα τελευταία έξι χρόνια, ανερχόμενα το 2015 σε 1,25 εκατομμύρια.
Σε παγκόσμια κλίμακα, εκτιμάται, σύμφωνα με την ίδια, ότι το 1/4 των μεταταναστών είναι πλέον πρόσφυγες.
Τέλος, ο κ. Στέλιος Ζαββός, πρόεδρος της HBS εξήρε την προσπάθεια που κάνουν οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις για να βοηθήσουν τους ανθρώπους που φτάνουν στην Ελλάδα και συνεχάρη τους Έλληνες στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και στην Ειδομένη, για τη φιλοξενία που παρέχουν στους πρόσφυγες.
Τάχθηκε υπέρ μίας κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής, η οποία θα προβλέπει την ασφάλιση των συνόρων της ΕΕ, την παροχή οικονομικής στήριξης σε χώρες όπως η Τουρκία, η Ιορδανία και ο Λίβανος για τη δημιουργία υποδομών για τους πρόσφυγες, και την ανακατανομή όσων φτάνουν στην Ευρώπη σε όλα τα κράτη μέλη της Ένωσης, ανάλογα με το ΑΕΠ και τον πληθυσμό τους.
