Η κρίση που προκλήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ με αφορμή την ατυχή δήλωση του Ι. Μουζάλα, ο οποίος αποκάλεσε την πΓΔΜ «Μακεδονία», δεν ήταν μόνο ένα προοίμιο κλονισμού του συνασπισμού. Οπως επιμένουν παράγοντες και των δύο κομμάτων και όπως προκύπτει από πληροφορίες, επρόκειτο κατά κύριο λόγο για μια αποκάλυψη του ευτελούς παιγνίου της εξουσίας και των όρων με τους οποίους αυτό εξελίσσεται.
Ισορροπίες και μάχες εξουσίας


Σύμφωνα με πληροφορίες, η σχέση αλληλεξάρτησης μεταξύ των δύο κομμάτων και ο πολιτικά ανορθόδοξος συνασπισμός τους βρίσκονται πράγματι σε μια κατάσταση εύθραυστης ισορροπίας. Οι δύο σχηματισμοί –και κυρίως οι επικεφαλής τους –κινούνται παράλληλα και σε απόσταση παρά σε τροχιά σύμπτωσης ενώ στα υπουργεία όπου συνυπάρχουν εκπρόσωποι και των δύο εξελίσσονται σκληρές μάχες παρασκηνίου και εκατέρωθεν «παρακολουθήσεις» των δραστηριοτήτων υπουργών, αναπληρωτών και υφυπουργών.
Στο πλαίσιο αυτό, σημαντικό ρόλο έχει παίξει τους τελευταίους μήνες μία παράμετρος: η αναγκαστική απόφαση του Αλ. Τσίπρα να εμπλέξει εν τέλει έπειτα από πολύμηνη καθυστέρηση και κωλυσιεργία το υπουργείο Εθνικής Αμυνας και τον Π. Καμμένο στη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης. Από το σημείο εκείνο κι έπειτα, αφενός, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας αισθάνθηκε ότι αναβαθμίστηκε και, αφετέρου, ο αναπληρωτής υπουργός Δ. Βίτσας ανάλαβε ενεργότερο ρόλο άτυπου «τοποτηρητή» στο Πεντάγωνο και επικεφαλής του Συντονιστικού Οργάνου για τη διαχείριση της κρίσης.
Με την κρίση του Προσφυγικού να ξεφεύγει από τον έλεγχο, ο κ. Καμμένος έκρινε ότι διαμορφώνονται συνθήκες ώστε να ασκήσει πίεση στην ηγεσία της κυβέρνησης και να καταδείξει ότι η τύχη της εξαρτάται από αυτόν. Σε αυτή την εκτίμηση συγκλίνουν τα όσα αναφέρουν στελέχη τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της αντιπολίτευσης.
Στο ίδιο πλαίσιο, τις εκτιμήσεις αυτές ενισχύουν και οι πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες ο κ. Καμμένος, δημιουργώντας την τεχνητή κρίση στην κυβέρνηση, έσπευσε να διεκδικήσει για λογαριασμό των ΑΝΕΛ και το χαρτοφυλάκιο του κ. Μουζάλα, δεδομένου ότι μέσω της διαχείρισης πόρων και του κομβικού του ρόλου στις παρούσες συνθήκες πρόκειται για ένα «καυτό» μεν, αναβαθμισμένο δε υπουργείο, από κάθε άποψη.
Στο πλαίσιο αυτό αίσθηση προκάλεσε η (διόλου συμπτωματική) πρωτοβουλία της κυβέρνησης να ανακοινώσει –με την ενδοκυβερνητική κρίση να μαίνεται –μέσω του αναπληρωτή υπουργού Αμυνας Δ. Βίτσα αναδιάρθρωση και αναβάθμιση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής. Πρόκειται για πάγιο αίτημα του κ. Μουζάλα και ως εκ τούτου η εσπευσμένη κίνηση της κυβέρνησης εξελήφθη ως μια ξεκάθαρη αντίδραση στις δήθεν πιέσεις του κ. Καμμένου. Παρά ταύτα, η ανακοίνωση προξένησε και έκπληξη σε κάποιους κυβερνητικούς κύκλους, δεδομένου ότι δεν έγινε από τον αρμόδιο υπουργό Π. Κουρουμπλή, ο οποίος μάλιστα δύο ημέρες αργότερα χαρακτήρισε τον «καταυλισμό» της Ειδομένης «ένα σύγχρονο Νταχάου», περιφρονώντας προφανώς την άποψη του Αρ. Μπαλτά ότι «η εικόνα που δίνει η Ειδομένη είναι τιμητική για την Ελλάδα».
Το σύνδρομο «Καρατζαφέρη – Κουβέλη»


Το παρασκήνιο της κρίσης της προηγούμενης εβδομάδας ήταν επίσης ενδεικτικό του «παζαριού» που εξελίσσεται μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων. Επειτα από την αξίωση του Π. Καμμένου να παραιτηθεί ο κ. Μουζάλας, ο κ. Τσίπρας συγκάλεσε σύσκεψη, στην οποία εκλήθη να συμμετάσχει ο υπουργός Εθνικής Αμυνας. Παρά ταύτα ο κ. Καμμένος έσπευσε στο Μέγαρο Μαξίμου απρόσκλητος και είχε συνομιλία με τον Πρωθυπουργό. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες και διαρροές, κατά τη διάρκεια της συζήτησης αυτής, πέραν της διεκδίκησης του υπουργείου του κ. Μουζάλα, τέθηκε ακόμη και ζήτημα αποχώρησης των ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση ή απόσυρσης των υπουργών της από αυτήν, χωρίς ανοιχτή και ξεκάθαρη άρση της εμπιστοσύνης. Κατά τις ίδιες πηγές, ο κ. Τσίπρας απάντησε στον πολιτικό εκβιασμό επικαλούμενος το σύνδρομο «Καρατζαφέρη – Κουβέλη»: «Οποιος αποχώρησε από κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια, έπεσε στο 1%» λέγεται ότι ακούστηκε κατά τη διάρκεια αυτής της συζήτησης.
Πέραν αυτού, στις εντατικές διεργασίες της προηγούμενης Τετάρτης ενεργό ρόλο είχαν οι Ν. Παππάς και Τ. Κουίκ, οι οποίοι υπό τον φόβο κατάρρευσης της κυβέρνησης έκαναν τα αδύνατα δυνατά ώστε «να μην καούν οι γέφυρες» και να υπάρξει επικοινωνιακή διαχείριση του προβλήματος. Σύμφωνα με κάποιες πηγές, μεταξύ των δύο επινοήθηκε η «λύση» του ανασχηματισμού της κυβέρνησης, σε χρόνο όμως που παραμένει απροσδιόριστος, αλλά πάντως μετά την ψήφιση των μέτρων και την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Σε αυτό το πλαίσιο, ο κ. Μουζάλας, ώσπου να φύγει, παραμένει…
Η «πιρουέτα» του κ. Πάνου


Κατόπιν όλων αυτών ο κ. Καμμένος μετρίασε τις πιέσεις του και επιστράτευσε τον γνωστό χρησμό ότι «η κυβέρνηση έχει την εμπιστοσύνη των ΑΝΕΛ, αλλά όχι ο Μουζάλας», σε μια προσπάθεια να διατηρήσει ανοιχτό, πλην όμως με ελεγχόμενη ένταση, το μέτωπο.
Η φόρμουλα που επελέγη, σύμφωνα με την οποία το θέμα θα εξεταστεί μόλις επιστρέψουν ο μεν κ. Τσίπρας από τις Βρυξέλλες, ο δε κ. Καμμένος από τις ΗΠΑ, φαίνεται πως δίνει παράταση χρόνου σε όλους και οδηγεί σε επ’ αόριστον αναβολή κάποιας εξέλιξης. Αξιοσημείωτο είναι δε ότι για την ερχόμενη Τρίτη έχει οριστεί η προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για τις εξελίξεις στη Δικαιοσύνη. Πρόκειται για το μεγάλο επικοινωνιακό χαρτί της κυβέρνησης και για μία ακόμη φορά έχουν προαναγγελθεί καταγγελίες και αποκαλύψεις σε βάρος της «διαπλοκής» και των φορέων της. Υπό το πρίσμα αυτό, θεωρείται από όλους στο κυβερνητικό επιτελείο αδύνατον ο κ. Τσίπρας και ο κ. Καμμένος να μη βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο για τη μάχη τους αυτή.


Η τρόικα και οι διαπραγματεύσεις
Χέρι-χέρι στη δίνη των μέτρων
Παρά την προσχηματική κρίση με αφορμή το «θέμα Μουζάλα», κάποιες πηγές επισημαίνουν μιαν άλλη παράμετρο που επιδρά τις τελευταίες ημέρες καθοριστικά στην ψυχοσύνθεση της κυβέρνησης και στο καθημερινό αλαλούμ. Η παράμετρος αυτή σχετίζεται με την αξιολόγηση από την τρόικα και τη διαφαινόμενη υποχώρηση της κυβέρνησης στα πεδία του Φορολογικού και της μείωσης των συντάξεων.
Κάποιες πληροφορίες φέρουν τον Πρωθυπουργό να έχει δώσει εντολή «να τελειώνουν όλα και να κλείνει αυτό το μέτωπο γρήγορα». Υπό αυτήν την έννοια ο κ. Καμμένος έσπευσε να κοινοποιήσει μια ενδεχόμενη αλλά άσχετη αιτία αποχώρησης από την κυβέρνηση, γνωρίζοντας ότι η καθοδική δημοσκοπική του περιδίνηση δεν θα ανακόπτεται εύκολα όσο θα συμπλέει με τον Αλ. Τσίπρα, ο οποίος θα φθείρεται ολοένα και περισσότερο υπό την πίεση των σκληρών μέτρων που θα αναγκαστεί να ψηφίσει στη Βουλή η κυβερνητική πλειοψηφία. Οπως αναφέρουν πάντως κάποιες πηγές, οι κρίσιμες παράμετροι της περιόδου δεν είναι ούτε η αναφορά του κ. Μουζάλα στη «Μακεδονία» ούτε οι διαθέσεις του κ. Καμμένου. Είναι η διάσταση που θα προσλάβει η προσφυγική κρίση, το περιεχόμενο που θα έχει η όποια συμφωνία επιτευχθεί με τους δανειστές και η δυνατότητα που δεν έχει (ή δεν θα έχει) ο κ. Τσίπρας να βρει εναλλακτικές δυνατότητες σχηματισμού άλλης κυβέρνησης σε περίπτωση που θα κλονιστεί η κοινοβουλευτική ισχύς του.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ