Οι διακοπές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς στις Βρυξέλλες προσέφεραν στην ελληνική κυβέρνηση ένα επικοινωνιακό περιθώριο κινήσεων, στην προσπάθειά της να εξεύρει αυτά που ονομάζει «ισοδύναμα» για το Ασφαλιστικό. Οσο στην Αθήνα πλήθαιναν οι ανεπίσημες διαρροές για το σχέδιο που ετοιμάζεται ώστε να υποβληθεί στους δανειστές, από τα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων υπήρχε απόλυτη σιγή, καθώς όλες οι υπηρεσίες είχαν διακόψει τη λειτουργία τους εν όψει εορτών.
Η βόμβα των συντάξεων


Παρά ταύτα, κανένα εχέγγυο δεν υπάρχει έως και τις πρώτες ημέρες του νέου έτους για το ότι η νέα «κόκκινη γραμμή» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στη μάχη της να μην περικόψει κύριες συντάξεις, θα ληφθεί υπόψη από τους εκπροσώπους του κουαρτέτου.
Σύμφωνα με τις τελικές διαρροές που έγιναν γνωστές την προηγούμενη Τετάρτη, όταν η πρόταση για το Ασφαλιστικό παραδόθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου, η κυβέρνηση Τσίπρα εμφανίζεται αποφασισμένη να αντισταθεί στην περικοπή των κύριων συντάξεων, να αφήσει κάποια περιθώρια για τις περικοπές στις επικουρικές άνω των 150 ευρώ και να νομοθετήσει άλλα μέτρα, τα οποία ανεπίσημες ευρωπαϊκές πηγές έκριναν ως αμφιλεγόμενα. Μεταξύ αυτών, η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών εργοδοτών (κατά 1%) και εργαζομένων (κατά 0,5%), καθώς και η επιβολή ενός ακόμη φόρου στις τραπεζικές συναλλαγές, με αδιευκρίνιστο το ύψος πέραν του οποίου θα ισχύσει η επιβάρυνση.
Με αυτούς τους όρους, η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να υποδεχθεί τη νέα χρονιά και το κουαρτέτο, με διάθεση να εμπλακεί σε έναν νέο κύκλο διαπραγμάτευσης, σε έναν ύστατο αγώνα υπέρ της διατήρησης των κύριων συντάξεων.
Μετά και τον εορτασμό των Φώτων, το περιβάλλον που έχει καλλιεργήσει το Μέγαρο Μαξίμου και το υπουργείο Εργασίας θα φανεί κατά πόσο είναι ευνοϊκό για τους σχεδιασμούς. Ο νέος κύκλος τεχνικών συζητήσεων αναμένεται να ξεκινήσει στις 8 Ιανουαρίου. Οπως επισημαίνουν πρόσωπα που έχουν εμπειρία από προηγούμενες περιόδους συζήτησης και διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται βέβαιο και πάντως οι προτάσεις που εμφανίζονται για το Ασφαλιστικό δύσκολα θα λάβουν μεταρρυθμιστικά «διαπιστευτήρια» –χωρίς να αποκλείονται λύσεις της τελευταίας στιγμής που θα μπορούσαν να δώσουν διέξοδο.
Η επιβολή αυξήσεων στις ασφαλιστικές εισφορές έχει ήδη χαρακτηριστεί προβληματικό μέτρο (ακόμη και με δημόσιες παρεμβάσεις του εκπροσώπου της Επιτροπής Ντέκλαν Κοστέλο), ενώ για την ενδεχόμενη οριζόντια φορολόγηση τραπεζικών συναλλαγών δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι «περνάει» από τα τεχνικά ή τα υψηλόβαθμα κλιμάκια του κουαρτέτου.
Η ομάδα περί τον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα εμφανίζεται μεν με αγωνιστική διάθεση, αντιμετωπίζει δε τον κίνδυνο να εμπλακεί από τις αρχές του έτους σε έναν νέο κύκλο αντιπαράθεσης με τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο –δεδομένου ότι, σε αντίθεση με όλους τους άλλους, θέλει να κρατά «ζεστή» και τη συζήτηση περί αποχώρησης του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα…
Το περιβάλλον γίνεται κατά τις επισημάνσεις ξένων διπλωματών ακόμη πιο σύνθετο, λόγω και της μαινόμενης μεταναστευτικής και προσφυγικής κρίσης. Οι πιέσεις προς την Αθήνα είναι φανερό πλέον ότι εκδηλώνονται πρωτίστως σε αυτό το πεδίο, καθώς ακόμη και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν επικρίνει πλέον την ελληνική κυβέρνηση τόσο για τις επιδόσεις της στο πεδίο της οικονομίας όσο για τη στάση της στο Προσφυγικό.
Σε αυτό το πλαίσιο, η 8η Ιανουαρίου είναι κρίσιμη και για έναν ακόμη λόγο, καθώς επανεκκινούν οι συζητήσεις για την ευρωπαϊκή ακτοφυλακή, θέμα για το οποίο η ελληνική κυβέρνηση αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμη και της άσκησης βέτο…
Ταξίδι στο Νταβός


Ωσπου να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να υπάρξει και η ευρωπαϊκή τοποθέτηση για τα σχέδια της ελληνικής κυβέρνησης, το βάρος του σχεδιασμού του Πρωθυπουργού πέφτει στο ταξίδι του στο Νταβός, για την ετήσια συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Χαρακτηριστικό είναι ότι επίσημη επιβεβαίωση του ταξιδιού δεν έχει υπάρξει ακόμη, αν και οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι το ταξίδι θα πραγματοποιηθεί. Οπως εκτιμούν στελέχη της αντιπολίτευσης, πρόκειται για μία ακόμη υπερβολικά φιλόδοξη πρωτοβουλία, ειδικώς αν έχει προκύψει εμπλοκή με τους δανειστές. Επισημαίνουν πάντως οι ίδιες πηγές, ενθυμούμενες και την περιπέτεια του Γ. Παπανδρέου στο ίδιο φόρουμ του 2010, ότι οι προϋποθέσεις θα είναι πολύ διαφορετικές αν η κυβέρνηση έχει περάσει το Ασφαλιστικό και ο κ. Τσίπρας βρεθεί στην Ελβετία με τον «αέρα» που θα του έχει προσφέρει μια τέτοια εξέλιξη.


«Παιχνίδια» εξουσίας
«Οπως ο Σαμαράς με τον Κουβέλη…»
Το 2016 ξεκινά με μια υπόγεια αγωνία στους κυβερνητικούς κύκλους για τη σταθερότητα της κυβέρνησης. Το δόγμα που κυριαρχεί είναι μεν «153 και ξερό ψωμί», όπως το περιέγραψε την προηγούμενη εβδομάδα ο υπουργός Επικρατείας, Αλ. Φλαμπουράρης, όμως η απειλή κλυδωνισμών και ανατροπών δεν έχει αποκλειστεί από κανέναν, ειδικώς εν όψει της ψήφισης του Ασφαλιστικού και της φορολόγησης των αγροτών.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι εντάσεις που έχουν προκύψει στον κυβερνητικό συνασπισμό, με πλέον πρόσφατη εκείνη για το σύμφωνο συμβίωσης, όπου οι ΑΝΕΛ αποστασιοποιήθηκαν, πυροδότησαν έναν νέο κύκλο συζητήσεων για τη σταθερότητα του κυβερνητικού σχήματος.
Κεντρικό ρόλο στις συζητήσεις αυτές έχει αναλάβει, όπως φαίνεται από τις καθημερινές πλέον παρεμβάσεις του διά του Τύπου, ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων Β. Λεβέντης. Το ότι η «επικοινωνία» του με το Μέγαρο Μαξίμου είναι υπαρκτή αναδείχθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, είτε μέσω των εγκωμιαστικών σχολίων του Αλ. Φλαμπουράρη για την 35ετή του προσπάθεια να εισέλθει στη Βουλή είτε μέσω των αναφορών του ιδίου του κ. Λεβέντη: σε αλλεπάλληλες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συνεντεύξεις του περιέγραψε τις προϋποθέσεις ανασύνθεσης της κυβερνητικής πλειοψηφίας, έθεσε εκτός… σχεδιασμού το ΠαΣοΚ και το Ποτάμι («Εχουν πρωτοφανή έχθρα προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ανεξήγητη» ανέφερε μεταξύ άλλων), είπε ότι με τις ευλογίες του Κ. Καραμανλή οι ΑΝΕΛ θα αποχωρήσουν από την κυβέρνηση και προσέθεσε ότι αν συμμετάσχει σε έναν συνασπισμό η ΝΔ, θα συζητούσε να προσχωρήσει και το κόμμα του.
Ο ρόλος του κ. Λεβέντη κατά πολλούς δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί σε όλες του τις διαστάσεις, πάντως κάποιοι αποτολμούν έναν παραλληλισμό. Σύμφωνα με αυτόν, το Μέγαρο Μαξίμου επιχειρεί να παίξει με τον πρόεδρο της Ενωσης Κεντρώων ένα πολιτικό παιχνίδι ανάλογο με εκείνο που επιχείρησε να παίξει το καλοκαίρι του 2014 η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου με τον Φ. Κουβέλη, όταν δημοσιοποιήθηκε η πρόθεση να προταθεί ο τότε επικεφαλής της ΔΗΜΑΡ για την Προεδρία της Δημοκρατίας. «Στόχος τότε ήταν να διαμηνυθεί, κυρίως προς το εξωτερικό, ότι η κυβέρνηση δεν επιθυμούσε την προσφυγή στις κάλπες και αναζητούσε λύσεις για το πρόσωπο του Προέδρου» αναφέρουν στελέχη της τότε συμπολίτευσης. Κατ’ αντιστοιχία, το Μέγαρο Μαξίμου σήμερα αρέσκεται να αφήνει (παρασκηνιακώς) ανοιχτό το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης με την Ενωση Κεντρώων, την οποία θεωρεί εκπρόσωπο του «νέου» στην πολιτική ζωή (κατά τα όσα ανέφερε την προηγούμενη εβδομάδα ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Δ. Μάρδας)…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ