Ξεπερνά τα όρια κάθε θεμιτής διεκδίκησης η απόφαση των συνδικαλιστών της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας,να μην εξαιρέσουν από την απεργιακή τους κινητοποίηση τα πλοία που μεταφέρουν τους πρόσφυγες από τα νησιά. Οι συνδικαλιστές που υπερασπίζονται τα δικαιώματα του κλάδου τους , καταπατούν κάθε έννοια ανθρωπισμού και αλληλεγγύης ,οδηγώντας σε απόγνωση χιλιάδες παγιδευμένους και απελπισμένους πρόφυγες,αλλά και τους κατοίκους των νησιών που τους φιλοξενούν.
Την ώρα που εκατοντάδες πολίτες των νησιών δίνουν μαθήματα ανθρωπιάς συμπαραστεκόμενοι σε καταδιωγμένους και ξεριζωμένους, οι συνδικαλιστές της ΠΝΟ δίνουν εξετάσεις αναλγησίας, ντροπιάζοντας ακόμα και αυτούς που υποτίθεται υπερασπίζονται. Γιατί είναι σίγουρο ότι οι ναυτικοί μας, που ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει η αγωνία των θαλασσοδαρμένων προσφύγων ,αν είχαν ερωτηθεί δεν θα είχαν την παραμικρή αντίρρηση να δουλέψουν για να μεταφέρουν τους χιλιάδες πρόσφυγες που περιμένουν κάτω από άθλιες συνθήκες, σε πιο ασφαλές μέρος.
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που οι συνδικαλιστές έρχονται με τις αποφάσεις τους σε πλήρη αντίθεση με το κοινό περί δικαίου αίσθημα.Εν ονόματι των όποιων στενών συνδικαλιστικών ή και συντεχνιακών αιτημάτων τους,αδιαφορούν για τις επιπτώσεις στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Με προφανές αποτέλεσμα να χάνουν και το όποιο δίκιο τους, αλλά και την αναγκαία για αυτούς κοινωνική συμπαράσταση.
Μετά από πέντε χρόνια απαξίωσης των πάντων,η εμμονή σε αυτές τις παρωχημένες – και απάνθρωπες στην περίπτωση μας – πρακτικές σημαίνει ότι δυστυχώς ορισμένοι δεν έχουν αντιληφθεί τίποτε για τις αιτίες της κρίσης που βιώνουμε.Μόνο που αυτή τη φορά δεν πληρώνουν μόνο οι εργαζόμενοι την καταστροφική ανεπάρκεια των συνδικαλιστών τους, αλλά και χιλιάδες αθώα θύματα μιας άλλης τραγική κρίσης.
