Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ των 150 χρόνων από τον θάνατο του εκ των μεγίστων Ελλήνων του 19ου αιώνα Ευαγγέλη Ζάππα (Ευαγγέλης ήταν η προσωπική επιλογή του και όχι Ευάγγελος όπως κακώς και συχνά γράφεται) είναι αναμφίβολα σημείο αναφοράς ως στοιχειώδης εθνική αυτογνωσία. Δεν έχει γνωστοποιηθεί αν η Πολιτεία και ακόμη περισσότερο η Επιτροπή Ζαππείων και Κληροδοτημάτων έχουν κάποιο σχέδιο επικαιροποίησης της μεγάλης επετείου. Πάντως στη Ρουμανία, όπου το όνομα του Ζάππα διατηρεί ισχυρή μνήμη, έγινε μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση.
nnn
Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ όμως προήλθε από την Ελλάδα και συγκεκριμένα από τη Βιβλιοθήκη Γ. Ι. Δολιανίτη, όπου υπάρχει θησαυρός τεκμηρίων από τον βίο και την πολιτεία, στην Ελλάδα και στη Ρουμανία, του μεγάλου ευεργέτη και οραματιστή. Είναι εύστοχος ο χαρακτηρισμός του ως εμπνευσμένου προπομπού της «ανασύστασης» των Ολυμπιακών Αγώνων. Ανταπόκριση από ρουμανικής πλευράς υπήρξε από τον εκδοτικό οίκο Ομόνοια του Βουκουρεστίου που διευθύνει η διακεκριμένη ελληνίστρια κυρία Ελενα Λαζάρ και τον σύλλογο «Ρήγας Φεραίος» της Ελληνικής Κοινότητας Βουκουρεστίου. Οι εκδηλώσεις περιελάμβαναν έκθεση τεκμηρίων για τις τέσσερις Ζάππειες Ολυμπιάδες –το ακριβές είναι Ολύμπια –1859, 1870, 1871 και 1889, ομιλία του μελετητή και συλλέκτη Γ. Δολιανίτη και παρουσίαση της έκδοσης στα ελληνικά του βιβλίου «Οι Ρουμάνοι για τον Ζάππα», σε μετάφραση Αλ. Λουίζου και Στ. Πετρέσκου, και ως επίλογος επίσκεψη στο χωριό Μπροστένι, όπου και ο τάφος του Ζάππα.
nnn
ΑΥΤΑ στη Ρουμανία. Στην Αθήνα τι; Τα Ολύμπια ξεκίνησαν το 1859 μέσα σε πρωτόγονες και αδέξιες οργανωτικές συνθήκες στην πλατεία του Παλαιού Δημαρχείου (Κοτζιά) και στις επόμενες διοργανώσεις είχαν πανελλήνιο χαρακτήρα από πλευράς αθλητικής με συμμετοχή εκπροσώπων από τον εκτός συνόρων Ελληνισμό. Δεν πρέπει να ξεχνιέται ότι ο Ευαγγέλης Ζάππας επιθυμούσε μέσω της οικονομικής γενναιοδωρίας του την τέλεση των Ολυμπίων ανά τετραετία, αλλά η τότε κυβέρνηση για λόγους οικονομικούς μείωσε αυθαίρετα τον αριθμό των διοργανώσεων.
nnn
ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ σημασία έχει ότι στην όλη υπόθεση των Ολυμπίων είχαν ενεργό ανάμειξη οργανωτικής μορφής καθηγητές του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και στην τελευταία φάση και ο μέγας Ιωάννης Φωκιανός, η «δρυς της Γυμναστικής». Επίσης ότι οι αθλητές ανήκαν σε όλες τις τάξεις –φοιτητές, εργατικοί, επαγγελματίες. Σαφής διαπίστωση κοινωνικοποίησης της άθλησης.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
