Πουθενά το όνειρο

Tρίτη ταινία της εξαιρετικά ταλαντούχας νεαρής γαλλίδας σκηνοθέτριας Σελίν Σιαμά (μετά τις «Νούφαρα» και «Αγοροκόριτσο»), τα «Κορίτσια» είναι ένας βαθύς, ουσιαστικός προβληματισμός πάνω στο αδιέξοδο των εφήβων στη σύγχρονη Γαλλία, τις σχέσεις μεταξύ τους αλλά και με την εξουσία. Με φόντο ένα φτωχό προάστιο, γκέτο μαύρων, η Σιαμά χτίζει την ιστορία της μέσω μιας τετραμελούς παρέας δεκαεξάχρονων κοριτσιών που ζουν στο περιθώριο και όλα δείχνουν ότι εκεί θα παραμείνουν. Η σκηνοθέτρια, που φαίνεται να γνωρίζει απ’ έξω κι ανακατωτά χώρο, καταστάσεις και χαρακτήρες, σύντομα εστιάζει σε ένα από αυτά τα κορίτσια, την Καριντιά Τουρέ –ένα από τα πολλά πανέμορφα πρόσωπα που παρελαύνουν σε αυτή την ταινία. Ηγετική προσωπικότητα, η κοπέλα παλεύει ανάμεσα στην πραγματική επιθυμία της (που είναι οι σπουδές οι οποίες δεν της επιτρέπονται), στην οικογένεια και στην ένταξή της σε μια ομάδα, να νιώσει ότι κάπου ανήκει πραγματικά. Ομως ο παλμός της ταινίας είναι απαισιόδοξος, το κορίτσι γνωρίζει καλά ότι το όνειρο για μια καλύτερη ζωή είναι μια ουτοπία υπό τις συνθήκες που είναι αναγκασμένη να ζει (και θα ζει). Η σιγουριά της φωνής της όταν αναρωτιέται «πού είναι το όνειρο;» γνωρίζοντας την απάντηση είναι συγκλονιστική στο νευρικό, ειλικρινές και καθόλου μίζερο αυτό φιλμ που υπήρξε υποψήφιο για το βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τον έντονο κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα του.