Το επταήμερο του Διόδωρου

Κρύβεται ακόμα η άνοιξη

Τελικά, δεν είχα δίκιο, αργεί η άνοιξη ακόμη. Λίγα αγριολούλουδα υψώνουν περήφανα τα κεφαλάκια τους αλλά η αξιοπρέπειά τους δεν φθάνει να ανατρέψει τη χειμωνιάτικη αίσθηση που εκπέμπει ο κήπος μου. Βροχές, πολλές βροχές και, όταν δεν έβρεχε, παγετός. Δεν γίνεται δουλειά έτσι: θα έρθει η εαρινή ισημερία σε μια εβδομάδα και εμείς θα είμαστε ακόμη κολλημένοι στον χειμώνα.

Παρά τις βροχές όμως, στεγνό το μουσείο μου –η καλή μου Ιζαμπώ καταδεχόταν να αφήνει τα δώματά της στο Κάστρο και να έρχεται να βλέπει αν η αντλία που μαζεύει τα νερά δουλεύει σωστά. Ομπρίζει ο τόπος, βγαίνουν νερά δίπλα από τη σκάλα και, αν δεν πεταχτούν εγκαίρως έξω, περνάνε από το κατώφλι της πόρτας και μπαίνουν στην υπόγειο κιβωτό αναμνήσεων, το οικογενειακό μουσείο.

Με τα βιβλία και τα περιοδικά του πατέρα μου, τα χειροτεχνήματα και τον αργαλειό της μάνας μου, παλιά σχολικά και φοιτητικά βιβλία, γράμματα, φωτογραφίες, σκουριασμένες γραφομηχανές, παλιούς υπολογιστές και εκτυπωτές, ογκώδεις πανάρχαιες τηλεοράσεις, ραδιόφωνα με λυχνίες, εφημερίδες κατοχικές –μπορεί να υπάρχουν στοιχεία για το χρέος και το δάνειο εκεί, πρέπει να τα ψάξω ενδελεχώς μήπως και πάρουμε περισσότερα από τους Γερμανούς.

Τι τη θέλουμε την Eldorado Gold στις Χαλκιδική αφού έχουμε το Ελντοράντο των σφαγιασθέντων από τις δυνάμεις Κατοχής; Για κάθε κόκαλο που έχει απομείνει, έναν τόνο χρυσάφι θα δώσουν οι απόγονοι των ναζί σε εμάς τους κληρονόμους.

Αλλά έχει και εμφυλιοπολεμικές εφημερίδες το οικογενειακό αρχείο. Σίγουρα υπάρχουν στοιχεία που τεκμηριώνουν το δικαίωμα να ζητήσουν οι απόγονοι των σφαγιασθέντων στον Μελιγαλά και στο Κιλκίς αποζημίωση από το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα βάλουν το χέρι στην τσέπη η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Μανώλης Γλέζος; Ή δεν έχουν πλέον καμιά ηθική, πολιτική ή άλλη ευθύνη;

Σίγουρα θα βρω και στοιχεία για να ζητήσουν αποζημίωση οι οικογένειες των κομμουνιστών που βασανίστηκαν στη Μακρόνησο, των άλλων που δολοφονήθηκαν από τους εθνικόφρονες και κρεμάστηκαν μετά τα κεφάλια τους στις πλατείες, αυτών που ντουφεκίστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες. Θα βάλει το χέρι στην τσέπη ο Παναγιώτης Καμμένος;

Το όνομα του ρόδου

Οι θηριωδίες των ελλήνων εθνικοφρόνων και κομμουνιστών ήσαν μικρότερες από αυτές των γερμανών κατακτητών, ημερολόγιό μου; Ποιος θα αποζημιώσει τους απογόνους των θυμάτων τους για αυτές;

Εντάξει, φταίει που αργεί η άνοιξη και κάνω τέτοιες ανθελληνικές σκέψεις, πως έχουμε γίνει ρεζίλι των βαλανιδοφάγων, πως καταντήσαμε να είμαστε στην ΕΕ για να ξύνουμε εκείνες τις πληγές που οι ιδρυτές της ήθελαν η Ενωση να θεραπεύσει. Ντρέπομαι, ημερολόγιό μου, ντρέπομαι πολύ.

Είναι συννεφιασμένος ο κάμπος της Ηλείας, ψιλοβρέχει κάπου-κάπου, εμπνέει απαισιόδοξες και πικρές σκέψεις για την κατάσταση του έθνους –θα το παλέψω όμως, πρέπει να πάει ο νους μου σε κάτι ανοιξιάτικο, σε κάτι γλυκό. Στα λαχανάκια και τις πραλίνες Βρυξελλών, ας πούμε. Ανοιξιάτικα αισιόδοξη και γλυκιά λοιπόν η Ομάδα Βρυξελλών, το Brussels Group.

Αισθάνομαι περήφανος, ημερολόγιό μου, που ξεμπερδέψαμε με αυτούς τους θρασείς, υπερόπτες, τροϊκανούς. Τώρα θα είναι τρυφεροί σαν λάχανο και ποθητοί σαν σοκολάτα, μεγάλο έργο της κυβέρνησης αυτό, από την εποχή της αλώσεως δεν είχαμε ξαναδεί τέτοιο έργο μεταμορφώσεως.

Συμφωνεί και η Ιζαμπώ: Εντελώς βλάκας ο Σαίξπηρ, μου είπε, άκου να βάζει στο στόμα της Ιουλιέτας, «What’s in a name? that which we call a rose / by any other name would smell as sweet» –ισχυρίζεται δηλαδή ότι τροϊκανοί και γκρουπιανοί είναι το ένα και το αυτό;

Φυσικά όχι –αυτό έλειπε να πούμε πως η σεβαστή κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι γκρούπι του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, της ΕΕ, όπως η προηγούμενη ήταν τροϊκανική.

Κλάδεμα τριανταφυλλιάς

Αλλωστε ο Γιώργος Παπανδρέου είχε πει όταν ήταν πρωθυπουργός πως συνταξιούχος τού πρόσφερε τη σύνταξή του για να μη χρεοκοπήσουμε. Ε, αυτό το κάνουν τώρα πράξη όλοι οι συνταξιούχοι, όλα τα ασφαλιστικά ταμεία. Γιατί όλοι αγαπάμε τη λαοφίλητη κυβέρνηση.

Και αυτό αποδεικνύει πως άλλο να μυρίζεις τριαντάφυλλο, άλλο να μυρίζεις ρόδο· άλλο να διαπραγματεύεσαι με τρόικα, άλλο με γκρουπ· άλλο να σφάζει κατακτητής στρατιώτης, άλλο έλληνας στρατιώτης ή αντάρτης –η σφαγή έχει κάτι το ηθικά άμεμπτο στην τελευταία περίπτωση, γίνεται για ανώτερα ιδανικά, ενώ εκείνοι έσφαζαν γιατί ήσαν βάρβαροι βαλανιδοφάγοι.

Ωραία· τώρα που ησύχασαν το νοητικό και θυμικό μου, μπορεί το σώμα να αρχίσει τα έργα του –έχω πολλές χειρωνακτικές δουλειές να κάνω, ημερολόγιό μου, πρέπει να καλλιεργήσω τον κήπο μου, να τακτοποιήσω την κιβωτό των αναμνήσεων, να μεταγγίσω το κρασί μου, να εμφιαλώσω το λάδι μου, μπορεί να πάω και για ψάρεμα, θα πάρω μαζί μου και την Ιζαμπώ αυτή τη φορά.

Της χρειάζεται ακόμη περισσότερη επαφή με τη γη και το νερό γιατί το έχει ρίξει πολύ στην κουλτούρα τώρα τελευταία –την Πέμπτη το βράδυ ήταν σε εκδήλωση στην Πάτρα στο βιβλιοπωλείο Πολύεδρο. Για άγνωστο συγγραφέα, πρώτη φορά τον άκουγε, αλλά ο χώρος ήταν θαυμάσιος («μου θύμισε βιβλιοπωλείο του Καρτιέ Λατέν» δήλωσε) και οι εισηγητές εξαιρετικοί. Την έπεισαν να διαβάσει τα βιβλία του.

Την απέτρεψα: ας μην παρασύρεται από διανοούμενους προπαγανδιστές. Από αύριο φτιάχνει ο καιρός, μπορεί να αρχίσει η άνοιξη. Ωρα να αρχίσουμε τις δουλειές –ας κλαδέψουμε εμείς τις τριανταφυλλιές μας και ας πάνε να κουρεύονται και να διαπληκτίζονται για το όνομα του ρόδου συγγραφείς και πολιτικοί.